Triple Danger: Treacherous Couple! (COMPLETED)

Special Chapter

SPECIAL CHAPTER

INGGRID POV

Nakakalungkot na wala ang nag-iisa kong bestfriend sa araw ng kasal ko. Parang hindi pa nga rin totoo eh! Minsan naiisip ko baka she's just making a prank na naman! But everytime na nakikita ko ang lonely face ni Kelvin, it feels like the truth is slapping me. Yes, masakit but I know masaya na ngayon sa heaven ang bessy ko. Doon hindi siya masasaktan, kasi pwede niyang yakapin si God. She's an angel now and I'm proud of her. In the end, pinili niya ang magmahal. That's the kind of love na dream kong matanggap, and now I'm ready to feel that kind of love sa lalaking katabi ko ngayon sa altar.

“Rid?”

“Why?” Medyo nagulat ako sa pagtawag sa akin ni Migz. Kasi naman hello I'm dreaming here!

Now he's even talking without sound. Pinipilit kong i-understand ang buka ng bibig niya but I can't! Masyadong magulo! Then I noticed na nagbubulungan na ang mga audience namin.

Oh My Gosh! Is this the part na magsasabi na ako ng 'I do' ? Inagaw ko ang microphone kay father.

“I do! Yes I do!” I shouted.

The crowd was laughing, but I don't freakin' care! Tumatawa din si Migz kaya naman before pa magsabi ng 'You may now kiss the bride' si father, inangat ko na ang belo sa face ko and I kissed him.

***
DYLAN HERO POV

Las Vegas, France, South Korea, Hongkong and other places in the world, kahit saan ako magpunta hinding hindi ko na siya makikita. I regret that I didn't confessed my true feelings for her. Ayoko ng bumalik sa Pilipinas, dahil wala na ang nag-iisang reason kung bakit ako umuuwi. I guess I was destined to be alone kahit na nasa gitna ako ng maraming tao.

“Hero! Hero! Hero! Hero!” Another faceless crowd. Another batch of nameless fans. Kailan ko kaya ulit makikita ang nag-iisang mukha na nakatatak sa puso ko?

The music filled the air. I hope nakikinig siya ngayon, 'cause I wrote this song for her. Only for her.

***
NIEGEL POV

My dream is to see the world. To see the world with her. Ang hirap tanggapin na mananatiling pangarap na lang ang lahat, because she's gone. That is why I decided to continue that dream kahit na mag-isa na lang ako.

'How long will you stay there?'

“Honestly I don't know. Cross, I'll be—shit! I'll call you back!” I hurriedly went outside of my car to see if she's hurt.

Bigla na lang kasi siyang tumawid out of nowhere! And damn! It's raining pretty hard!

“Are you alright? Nasaktan ka ba Miss?” I held her arm. Tinulungan ko siyang tumayo, but she's holding her stomach and based on her face reaction, she's hurt. F*ck!

“Masakit! Masakit! Dalhin mo 'ko sa hospital! Bilis!” She's crying out loud at medyo traffic na din 'cause madaming nakikiusyoso.

Shit! Kapag minamalas ka nga naman! Malalate na ako sa flight ko!

“Okay. I'll take you to the Hospital. Get in the car!” Inalalayan ko siya hanggang sa makasakay sa passenger seat ng kotse ko.

Buong biyahe, she's crying at namimilipit sa sakit ng tiyan. Doon ko ba siya nabangga? I can barely focus on driving dahil sa ingay niya. Her wet long hair is dripping onto my car's seat. Even her clothes are all wet.

Pagkarating namin sa Hospital, I was surprised to see her running papasok sa emergency room. Hindi na niya ako hinintay! But still she's my responsibility that's why sinundan ko siya sa loob ng ER.