Medya:Enise ve Minik Aren
Sondaki açıklamayı kacırmayın!
101118
Enise hastaneden çıktığından beri Arenin bir dakika bile yanından ayrılmıyordu.Şuanki gibi.
Odamıza bir beşik koymuştu.Geceleri bile yanimizdaydı artık Aren.Biraz buyüdükten sonra kendi odasına koyacaktık.
"Enise."diye seslendim.
"Efendim."diyen sesiyle gülümsedim.Rabbim ben bubsesten ayrı o kadar ayi nasıl geçirmiştim?İyi ölmemiştim valla.
"Biraz gelsene."derken merdivenlerden iniyordum.
"Ama Aren."dediğinde
"Gel!"diye bağırdım.
Enisenin ayak seslerini duyuyordum.Salondaki koltuğa oturdum ve beklemeye başladım.
"Araf Areni tek bırakmak istemiyorum."diyen Eniseye baktım.
"Gel yanıma."dediğimde yanıma oturdu.
Kolumu omzuna atıp onu kendine çektim.Saçlarına birer öpücük bırakıp konuşmaya başladım.
"Güzelim sen sürekli böyle mi davranacaksın?"
Enise kafasını omzuma yaslayarak konuşmaya başladı.
"Araf çok korkuyorum.Aylarca bensiz kaldı beni unutmasından korkuyorum."
Yanağını okşadım.
"Annesini nasıl unutabilir ki?"
"Hemde senin gibi birini?"derken dudaklarımı burnuna degdirdim.
"Korkuyorum Araf.Sanki tekrar bir şey olacakmiş gibi."diyerek bana daha çok sokuldu
Bende korkuyordum.Ama olmayacaktı.Olmamalıydı.
Arabanın frenini boşaltanı babamlar bulmuştu.Korumalardan biriydi hangisi olduğunu bana söylemiyorlardı ama tahminimce şu sevmediğim korumaydı.
"Olmayacak guzelim.Bu kez izin vermeyeceğim."diyerek gözlerine baktım.
"Olmayacak inşaAllah."dedi gülümseyerek.
"Şu gülümsemeni öyle çok özledim ki.Bana bakan gözlerini ve sadece bana bakarkenki ışıltısını.."
Öyle güzel bakıyordu ki.Kalbim ona doğru tekrar tekrar akıyordu.
"Sen var olduğun sürece bu gözler böyle bakacak."diyerek yanaklarımı okşadı.
"Sakallarını seviyorum."dedi ve ardından sakallarıma minik bir buse bıraktı.
"Aren sevmiyor."dedim gülerek.
"Annesi seviyor.O karışamaz."dedi Enise de gülerek.
Tekrar mutluyduk.Allaha şükürler olsun.İçimizde korku olsa da mutluyduk.
"Annesine kurban olurum ben."dediğimde Enise kıkırdamıştı.
"Annesi de sana kurban olur."diyerek kollarını boynuma doladı ve sımsıkı sarıldı.
Şuan bir nevi kucağımdaydı.
"Seni çok seviyorum."dedim derin bir nefes içim çekerken.
"Tarif edemiyorum sevgimi."diyerek yanaklarımı avuçları arasına aldı.
"Araf iyi ki varsın.İyi ki sevdin beni.İyi ki vaz geçmedin benden.İyi ki Rabbime karşı en büyük şükür sebebim oldun.İyi ki hayatımın iyi ki si oldun.Allah senden razı olsun.Seni Peygamber Efendimizin gölgesinde serinletsin."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YILLAR GEÇSE DE (TAMAMLANDI)
General FictionYAZDIĞIM İLK KİTAP OLMASINDAN DOLAYI MAALESEF TÜM KLİŞELERİ BARINDIRIR :") * Kalbimin derinliklerinde yer edinmiş, yıllar geçse de çıkmayan bir kız var. Kalbime kendini kazımış bir kız. Sanki kalbimin içini de dışını da o kaplamış. Bu durumdan asla...