YILLAR GEÇSE DE (TAMAMLANDI)

💫7.Bölüm "İnanmıyorum"💫

“Ne işleri varmış burada!?” diye sinirle bağırdığımda kucağımdaki Elif korkmuş olmalı ki ağlamaya başladı.

“Şşş tamam ağlama.” Deyip Elif’i susturmaya çalıştım.

Yerimden kalkıp halamların yanına doğru yürümeye başladım. Bir yandan da Elif’i kucağımda sallıyordum.

“N’oldu Araf?” diyerek yerinden kalkıp hızlı adımlarla yanıma geldi halam.

“Ben bağırınca korktu.” Diye sessizce cevap verdim halama.

“Sen niye bağırdın?”

“Boş ver hala.”

Elif’i halama verdikten sonra masada oturan kişilere baktım.

Aynı Enise gibi, simsiyah giyinmiş bir kadın ve kumral saçlı kırklı yaşlarda bir adam vardı. Ha bir de Asaf.

Ben hepsini tek tek incelerken annem uyarırcasına öksürdü.

“Hoş geldiniz.” Diyerek zoraki bir gülümsedim.

“Sağ ol oğlum.” Dedi kadın. Doğrusu böyle sıcak davranacağını düşünmemiştim. Adam da bana kafasını salladı. Asaf ise gülümsedi. Bu çocuk bana her zaman gülümsemek zorunda mıydı?

Masadaki boş sandalyelerden birine oturup ortamdaki sohbeti dinlemeye koyuldum.

●●●

Sıkıntıyla oflayarak etrafıma bakındım. Hoca herkesin yerini değiştirmişti. Lisede olmamıza rağmen hâlâ oturduğumuz yerlere bile karışıyorlardı. Sanki kendimiz oturmayı bilmiyorduk. Bir de sınıfta başka insan yokmuş gibi beni Asaf’la oturtmuştu. İstemediğin ot burnunun dibinde biter derlerdi ya. Aynen öyleydi.

Dün piknikte onunla tek kelime bile konuşmamıştım. Asaf, Emirle konuşmuştu ve Emir, Asaf’ı sevmişe benziyordu. Bu bile sinirlenmem için yeterliydi. Sevdiğim insanların onu sevmesinden hoşlanmıyordum.
Zaten Enise’yle neler konuştuğunu bilmediğim için sinirliydim. Bir de böyle etrafımda olması beni daha da sinirlendiriyordu.

Ani bir kararla ona döndüm.

“Enise’yle ne konuştunuz?”

Lafı dolandırmadan direkt merak ettiğim şeyi sormuştum. Şuan dersteydik ama yine de öğrenmeliydim.

Cevap vermeyince sinirle yüzüne baktım. Pür dikkat hocayı dinliyordu.

“Sana diyorum.” Diye sessiz ama asabi bir şekilde konuştum.

“Dersteyiz.” Dedi gayet rahat bir şekilde.

“Sana bir soru sordum!”

“Ben de sana dersteyiz dedim.”

Daha ne kadar sinirlenebilirdim?

Tam ağzımı açıyordum ki hoca konuştu.

“Araf dersi dinle!”

Ben susmuştum ama beynimdeki ses susmuyordu. O ses ise tek şey söylüyordu.

Enise’yle ne konuştu?

■

Dersin bitmesiyle Burçak dibimde bitmişti.

“Araf hadi kantine gidelim.” Dedi.

“Burçak git başımdan.”

Gitmiyordu. Kolumdan tutup beni çekelemesiyle kolumu hızla ondan çektim.

“Uzak dur benden! Anlamıyor musun!?” diye bağırmamla sınıftaki herkes bize bakmıştı. Sesim gerçekten fazla çıkmış olmalıydı.

“Ben sadece..” diyerek sustu.