YILLAR GEÇSE DE (TAMAMLANDI)

💫41.Bölüm "Hamile Olan Benim"💫

Vote lütfen??

081117

Bebeğimiz 3 aylık olmuştu ve biz bugün bebegimizin cinsiyetini öğrenmek için doktora gidecektik.

Öyle heyecanlıydım ki.Kız mı olacaktı erkek mi?Çok merak ediyordum.

Enise heyecanla elimi sıkıyordu.Şuan hastanedeydik.Ve sıramızı bekliyorduk.

"Araf çok heyecanlıyım ya."diyerek bana baktı Enise.

"Bende öyleyim ama yine de sakin olmaya çalışıyorum."dedim gülümseyerek.

"Enise Topak."diyen sesi duymamızla Enise ayağa fırladı.Sinirle ayağa kalktım.

"Böyle ani hareketler yapma!Ya düşseydin!?"dediğimde kafasını egerek

"Özür dilerim."dedi.

Enisenin hamileliğindeki tek belirti duygusallıktı.Ne kusma ne mide bulantısı yoktu.Aman olamasın da zaten.

"Tamam hadi içeriye girelim."dedim elini tutarak.

Beraber doktorun odasına girdigimizde doktor bize gülümsedi.

"Hoşgeldiniz."dediğinde Enise

"Hoşbulduk."dedi.Bu doktor Halamın doktoruydu.

"Enise hala inanamıyorum.Senin ilk görüntülerine ben bakmiştım.Şimdi senin bebeğine bakıyorum."dedi Kadın Eniseye gülümseyerek.

Kadın halamın doktoruyken 25 yaşındaymış şimdi ise 43 yaşındaydı.

"Ve bu beni çok mutlu ediyor."diye devam etti konuşmasına.

"Beni de mutlu ediyor."dedi Enise.Lafa karıştım.

"Biz bebeğimizin cinsiyetini öğrensekte öyle konuşsanız."dedigikde kadın gülerek kafasını salladı.

"İçeri geçin."diyerek odasındaki kapıyı gösterdi.Heyecanla odaya girdik.Enise yine sedye tarzı yere uzandı.Uzanmadan önce feracesinin fermuarını açmıştı.

Bluzunu sıyırdı ve beyaz teni ortaya çıktı.Doktor karnina bir jel sürdü ve elindeki monitoru Enisenin göbeğinde gezdirmeye başladı.

Heyecanla Enisenin elini tutuyor görüntü veren alete bakıyordum.

"Hadi belli olmadı mı?"dedim sabirsızca.

Kadın gülümseyerek bize döndü.

"Babası gibi bir oğlun olacak Enise."dediğinde Enise göz yaşlarını akıtmaya başladı.

Eğilip alnından öptüm.Oğlum oluyordu.İnanamıyorum ya ben baba oluyordum!

"Kalp atışlarını dinlemek ister misiniz?"diye sordu doktor.

"E-evet."derken kekelemişti Enise.

Doktor bir düğmeye dokundu ve odanın içini bir ses sardı.Ritimli atan bir kalp sesiydi bu.Enise mutlulukla gülerek ağliyordu.

Yani ağlarken hıçkırmıyor,kıkırdıyordu.

"O nerde?"diye sordum.Karanlık görüntüye bakarak.

Kadın minik televozyon gibi olan aletin köşesinde duran fasulyeye benzer şeyi gösterdi.

"İşte burada."dediginde

"O kadar küçük mü?"dedim şaşkınlıkla

"Daha 12 haftalık.Bu kadar küçük olması çok normal."dedi kadın anlayısla gülumserken.

"Araf oğlumuz sana benziyor."dedi Enise gülerek.

"Saçmalama Enise.Görünmüyor bile.Kapkara bir şey."dedigimde.