YILLAR GEÇSE DE (TAMAMLANDI)

💫52.Bölüm "Delirecek Kadar Fazla"💫

Emir sinirle yerinden kalkmıştı.

"Aileme karşı çıkamam."dedi Bukre bana bakarken.

"Ben çıkarım!Sana da,ailene de herkese de karşı çıkarım kimse seni istemedigin biriyle evlendiremez!İstesende evlenemezsin!"diye bağirdı Emir.

Öyle şaşkındım ki Emiri ilk defa böyle sinirli görüyordum.Her şeyi ortaya dökecek gibiydi.

"Kimseye evlenemezsin tamam mi!?"diye bağırdığında aklımdan geçen planı uygulamaya başladım

"Emir buna sen kim olarak karışıyorsun."dedim Bukreye hala sarılırken.

"Her şekilde karışırım Enise!Benim sevdigim kızsa mesele her şeye karışırım!"diye bağırmasıyla istediğimi elde etmiştim.Sevdiğini söylemişti.

"N-neyin?"diye kekeleyen ve şaşkın ses Bukrenindi.Emir ne dediğini yeni fark etmişti.O da şaşkın duruyordu.Bana baktı.Gözlerimi iki kez kapatıp açtım.Söyle dercesine.

"Bukre ben seni seviyorum."demesiyle Bukre öyle bir gerilmişti ki sanki sarıldığım kişi bir insan değilde buz kütlesiydi.

"Enise."diyerek bana baktı Bukre.Sanki inanamıyordu.

"Doğru söylüyor."dedim gülümseyerek.

"A-ama.."diyerek sustu

"Bukre söyle annene istemiyorum de.Yoksa yemin ederim izin vermem buna."diyen sesi öyle kesin ve netti ki Emirin.

Yemin ettti.Ettiyse yapardı.Nasıl yapardı bilmem ama yapardı.Gerekirse Bukreyi kaçırırdı.

"Anneme karşı çıkamam."dediğinde Emir sinirle koltuğa oturdu

"Daha karşı çıkamam diyor ya!Başkasının helali olabilecek misin!?"diye bağırdı Bukre.

Bukrenin yaptığı bana göre sacmaydı.Tamam ailen uygun görmüştü ama sen istemiyorum deseydin bir şey demezlerdi ki.

"Başkasının helalim olması.."diyerek yüzünü buruşturdu.

Şuan Bukrenin yüzü bana dönüktü.O yuzden Emirle birbirlerini göremiyorlardı.Emir Bukrenin sırtını görüyordu.

"Bukre annene söyleyecek misin?"diye konuştu

"Söleyebileceğimi zannetmiyorum."dediginde Emir yerinden kalktı ve bir şey demeden salondan çıktı.

Dış kapının vurulma sesi geldi.Bukre geriye çekildi

"E-enise o s-seni seviyorum dedi değil mi?"diye inanamazca konuştu.

"Evet."dedim mutlulukla

"İnanamıyorum ya."diyerek tekrar ağlamaya başladı.

"Ya simdi niye ağlıyorsun?"dedim kızarak.

"Enise nasıl ağlamayayım?Emir..beni seviyor."dedigide gülerek kollarımi ona sardım

"Çok şükür."dedim.

"Enise ama annemler.."diyen umutsuz sesiyle birlikte sinirlendim.

"Kızım sen manyak mısın acaba?Annenlere Emiri sevdiğini söylesen seni bir başkasıyla asla evlendirmezler."

"Biliyorum ama diyemem ki?"diyerek suratını astığında

"Ben söyleyeyim."dedim umutla.

"Olmaz o."dedi

"Napacaksın o zaman bitanem?"diye sordum.

"Bilmiyorum."dedi sıkıntıyla iç çekerek.

Bir şey demedim.