YILLAR GEÇSE DE (TAMAMLANDI)

💫53.Bölüm "Benim Canım"💫

Ellerim zangır zangır titriyordu.Yine nereden çıkmıstı bu?

"Enise noluyor?"diyen Arafın sesini duyunca ona döndüm

"A-araf."diye fısıldadım korkuyla

"Enise noluyor!?"diyerek hızla yanıma geldi.

Yerdeki kağıdı eğilip aldı ve okudu.

"Ulan!"diye bağırarak kollarını bana sardı.

"Sakın korkma.Asla asla yalnız bırakmayacağım seni.Sana bir şey olmayacak korkma."diyerek saçlarımü okşamaya başladı.

Korkudan tir tir titriyordum.O gün geliyordu aklıma.Bana..tecavüz ettiği gün.

Arafa öyle sıkı sarılıyordum ki Arafın canı bile acıyor olabilirdi.

"Asla izin vermem.Sana bir zarar veremez.Korkma birtanem benim korkma."diyerek başımdan öptü.

Ya Arafa zarar verirse?

"K-korkuyorum."diye fısıldadım titrerken.

"Korkma.Yemin ederim sana bir şey olmayacak."derken Arafın sesi bitmiş gibi çıkıyordu.Hep kendini suçlamıştı.Hala da suçlayacaktı galiba.

"Yanımdasın."diye fısıldadım kendimi toamaya çalışırken.

"Yanındayım güzelim."diyerek ellerini yanaklarıma koydu ve yüzlerimizi hizaladı.

"Enise lütfen ağlama."dedi

Öyle perişan görünüyordu ki.

"Tamam ağlamam."diyerek bende ellerimi yanaklarına koydum.

"Sende üzme kendini."dedim.

"Nasıl geldi yine?Enise bu imkansız."diyerek benden çekildi Araf.

"Anlamadım."dedim gerçekten de anlamamıştım.

"Bu gerizekalı psikolojik olarak hasta olduğu için raporu var ve cezaevinde atamıyorlar biliyorsun."dedi kafamı salladım.

Sırf bu yüzden cezaevinde yatmıyordu şerefsiz.

"Babamlar bayagı uğraştı ve sonunda onu içeri tıkmayı başardılar.Yani şuan cezaevinde."dediğinde çok şaşırmıştım.

Nasıl hapise girmisti ki.Onun raporu vardı.Uğraşsalar bile nasıl hapise girmişti ki?

"Yani cezaevinden kaçtı öyle mi?"diye sordum.

"Bu çok zor Enise."diyerek saçlarını karıştırdı Araf.

"O zaman bu not..?"dediğimde Araf sıkıntıyla nefesini vermişti.

"Babamlarla konuşmalıyız."dedi

Ellerimi tutarak ikisine de dudaklarını bastırdı.

"Sakın korkma tamam mı?Sana da bebegimize de asla zarar gelmesine izin vermem.Kendime zarar verdirtirim ama size asla."diyerek alnıma dudaklarını bastırdı.

Yine içime güveni aşılamıştı.

"Bebeğimin babasına güveniyorum."dediğimde Arafın gözleri parlamıstı resmen.

"Seni seviyorum."dedi

"Seni seviyorum."diyerek kollarımı beline sardım ve kafamı göğsüne koydum.

Daha yeni ki korkum gitmişti.Araf beni kokusuyla dahi sakinleştirebiliyordu.

"Hadi babamlara gidelim güzelim."dediginde ondan uzaklaştım.

"Tamam."diyerek elini tuttum.

Odamiza dogru gittik.Üzerimizi degiştirdik.

O sırada Araf dayımı ve babamı arayıp olayı özet geçmişti.Şimdi ise arabadaydık.