YILLAR GEÇSE DE (TAMAMLANDI)

💫8.Bölüm "Zorluk Çıkarma"💫

Medya:Araf'ın aldığı hediye
.
.
.
.
Herkes şen şakrak, gülerek konuşuyordu ama ben öylece bakıyordum. Kahvaltıyı bile doğru düzgün yapmamıştım. Beni farkeden annem ne olduğunu anlayabilecekmiş gibi bana bakıyordu.

Annem de haklıydı? Eve gülerek girmiştim simdi ise suratım sirke satıyordu.

"Araf neyin var?" Diye sordu Serkan dayım. Bu suratla oturursam soracaklarını biliyordum. Gözlerim Enise'ye kaydı. Onun da suratı asıktı.

"Yok bir şey." Dedim.

"Var bir şeyler ama neyse." Dedi dayım bir bana bir de Enise'ye bakarak. Sonra sohbetlerine devam ettiler.

"Bahçeye çıkalım mı?"

Bu ses Eymen'indi. Kafamı sallayıp ayağa kalktım.

"Biz bahçedeyiz." Dedi Eymen sonra bahçe kapısından çıktık.

"Ne oldu Araf?" Diye sordu hasır koltuklara otururken.

Kasım ayındaydık ama hava güzeldi. Öyle çok üşütecek bir soğuk da yoktu.

"Boşver." Dediğimde sinirlenmişe benziyordu.

"Benden mi saklıyorsun?" Dedi.Enise'ye söylemiştim inanmadığımı ama Eymen'e bu kadar rahat söyleyemezdim.

İnanmadığım için kendimden de utanıyordum. Ama inanamama sebebim ikna olamamamdı. Gözümle göremiyordum nasıl inanabilirdim ki?

"Benim derdim ne olabilir?" Dedim inandırıcı olmaya çalışarak.

"Anladım." Dedi Eymen.

Eymen bu aralar biraz sessizdi.

"Senin neyin var?" Diye sorduğumda gözlerini kaçırdı. Vardı bir şeyler ama ne?

Ofladı uzunca. Dikkatle ona bakmaya başladım.

"Ben galiba..." deyip sustu.

"Sen galiba?" Dedim sorarcasına. Eymen sıkıntıyla nefesini verdi tam konuşacaktı ki;

"Gelebilir miyim?" Diyen sesi duyduk. Kafamı dış bahçe kapısına cevirdiğimde Asaf'ı gordüm. Bunun ne işi vardı burada?

"Gel." Dedi Eymen. Niye gel diyorsa!?

"N'apıyorsunuz? Rahatsız etmedim inşaallah." Diyerek karşımdaki hasır koltuğa oturdu.

"Öyle konuşuyorduk." Dedi Eymen.

Ortamda bir sessizlik olunca Eymene baktım.

"Araf abi!"

Bana seslenen Emir'di.

"Ne var?"

"Annem sizi çağırıyor." Dedi. Oflayarak yerimden kalktım ve eve girdim. Diğerleri de arkamdan geliyordu. Halam kucağında Elif'le oturuyordu.

"Noldu hala?" Dediğimde halam gulümsedi.

"Oturun şuraya. Asaf'ı görünce içeri çağırayım dedim." Dedi. Madem Asaf'ı gördüğün için çağırıyorsun Asaf'ı çağır o zaman.

"Hoş geldin Asaf." Dedi halam.

"Hoş buldum Elvan abla." Diyerek gulümsedi Asaf.

"Annenler nasıl?"

Asaf konuşmadan ben konuştum.

"Babamlar nerede?"

"Onlar Camiye gittiler." Dedi halam. Kafamı salladım. Halam Asaf'a döndü.

"Annemler iyiler, en son oturuyorlardı." Diye halamın az önceki sorusuna cevap verdi.

Enise içeri girince Asaf'a baktı. Niye bakıyordu ki? Bana bakmıyordu ama ona gelince bakıyordu!