Kalanların Ardından

105.Bölüm - Beklenen Haber

Saatlerce haber alamadığı oğlunu merak eden Nazan çaresizce Orhan'ın kapısını çalar.

Nazan : burda da mı yok, nereye gider oğlum, nerde aklım almıyo?

Orhan : bir arkadaşında falan kalmış olamaz mı?

Nazan : sanmıyorum, olsa haber verirdi bana...

Orhan : sen yine de sor...

O sırada konuşmalara uyanan Pelin konuyu anlamaya çalışır...

Pelin : nooluyo?

Nazan : kızım sen biliyo musun? Serkandan haberin var mı?

Orhan : sanmam Nazan, onlar pek anlaşamıyolar

Pelin : biz bugün Serkanla birlikteydik, yani akşam üstüne kadar, sonra da gitti, nerede bilmiyorum

Defne kardeşi için endişelenmiş ama annesinin yüzüne bile bakmıyordu...

Nazan : Pelin, kızım, bir haber alırsan söyle tamam mı?

Pelin : peki...

Serkan uyandığında hiç bilmediği bir depoda bulur kendini, kaçırıldığını bile anlayamadan bayıltılmıştı...

Serkan : nerdeyim ben?

Çocuk : uyuyan güzel uyandı demek...

Serkan : sen...

Bu Pelin'i tehdit edip duran çocuktu...

Çocuk : aslında bu doz bize yetmiyor bile ama sen saatlerdir uyuyup durdun....

Serkan : naaptın bana?

Çocuk : sevgilinin kullandığından... şimdi o para tıpış tıpış elime ulaşacak...

Çocuk Serkanı bırakmıştı, dönüp geleceğinden emindi nasıl olsa...

Eylül bir yandan dışarıyı izlerken bir yandan da telefonla Serkana ulaşmaya çalışıyordu. Nazan hanım haberi verdiğinden beri telaşlıydı...

Serkan hiçbirşey olmamış gibi eve dönmüştü hemen yatmaya gitmişti. Annesinin tüm sorularını yanıtsız bırakan Serkan, Nazan'ı biraz rahatlatmıştı.

1 hafta sonra

Eylül, Rüzgarı sürekli camdan görüyordu, okula giderken karşısına çıktığında Rüzgar görmezlikten gelmek yerine yanına gitti....

Rüzgar : benimle gelsene bi

Eylül: çok kibarsın gerçekten (!)

Rüzgar : itiraz etmediğin bir gün olacak mı acaba, bir gel

Eylül : söyleyeceğin birşey kalmıştı mı? Gözünde orospudan farkım yoktu en son

Rüzgar : saçmalama, şimdi beni dinle

Rüzgar onu konuşabilecekleri sakin bir yere getirmişti. Yine de dışarıda olduklarından bir sürü insan vardı...

Eylül: evet ne var?

Rüzgar : bak o gün ben çok sinirliydim tamam mı?