But you're a guy? (bxb)

✴Hoofdstuk 8✴

Pov Justin

"Soph, welke vakken hebben we nu?"
"Uhm..."
Nog voor ze antwoord kan geven, klapt mijn kluisje plots toe. Kyle kijkt me aan met een woeste blik in zijn ogen. Oeh, sexy! Wacht wat? Dacht ik dat net echt?

"Is deze van jou?" sist hij, terwijl hij een zwarte portefeuille voor mijn neus heen en weer slingert.
"Ja, hoe kom je daaraan? Ik had niet eens door dat ik hem kwijt was!"
"Hij lag net buiten de bioscoop. Je weet wel, die waar ik een date had dit weekend?"
Oeps. Betrapt. Dan maar doen alsof ik van niks weet.

"Welke date?"
"De date met Vanessa. Of moet ik het zo zeggen: de date die je verpestte!"
Shit. Hij heeft me door. Blijf het spelletje verder spelen, Justin.
"Uhm..."
"Justin, waarom the hell deed je dat? Wat gaat jou het aan met wie ik date of niet!"
Hoe red ik mezelf hieruit?

"Je zou bijna denken dat... jij me leuk vind!"
Kyles mond hangt open en hij kijkt me verbaasd aan.
"Wat, nee, echt niet!"
Dat zei ik veel te snel. En dat heeft Kyle ook door. Hij trekt zijn wenkbrauw ongelovig op.
"Zeker van?" vraagt hij voorzichtig.
"Ja, want uhm... Ik heb een vriendje!"

Wat zeg ik nu!?

"Een vriendje? Hoe noemt hij dan?"
"Noah!"
Waarom hou ik niet op?!

"Goed, spreken we morgen na school met hem af, bij het park?"
"Tuurlijk!"
Weet iemand een goede plek om te wonen wanneer Kyle ontdekt dat ik loog?

Of wil iemand mijn begrafenis regelen, want ik ben zo dood als Kyle de waarheid te weten komt.

De jongen met de prachtige ogen grijnst even en wandelt dan rustig weg. Ik haast me snel naar Sophie, in de hoop dat zij me kan helpen.
"Soph, zeg me alsjeblief dat je iemand kent die mijn vriendje wilt spelen en het niet erg vind om Noah te noemen!"
"What the...?"
"Ik heb iets heel, heel doms gedaan!"
"Oh, god..." zucht Soph.

~~~

"Je weet wat je moet doen?" vraag ik aan de bruinharige jongen naast me.
"Doen alsof wij een stel zijn voor ene Kyle?"
Andreas kijkt me ongeïnteresseerd aan met zijn donkerbruine ogen. Zijn lichte sproetjes komen mooi uit op zijn lichtgebruinde huid.

Geloof me, het was niet makkelijk om iemand te vinden die 'vriendje Noah' wou spelen. Uiteindelijk wou een neef van Chris de taak wel op zich nemen. In ruil moet ik voor hem 2 cinematickets kopen, zodat hij op date kan met zijn vriendin. Heeft hij zelf geen geld ofzo? En trouwens, het is toch geweldig om mijn vriendje te mogen zijn? Ik bedoel: daar zou je eigenlijk voor moeten betalen, toch?

Maar ik ben aan het afdwalen. Zoals ik net zei: Andreas gaat dus Noah spelen. En hopelijk gaat Kyle denken dat ik de waarheid sprak. Over mijn vriendje. Dat dus niet echt bestaat.

"Kom op, 'Noah', je mag best wel een beetje lachen hoor!" grijns ik, terwijl ik Andreas' mondhoeken omhoog trek met m'n vingers.
"Kijk me niet zo aan, of ik steek je ogen eruit," mompelt hij.
Toch verschijnt een klein glimlachje om zijn lippen. Chris 2.0, geen wonder dat ze zo goed overeen komen. Echt totaal anders dan mij. Mijn neven zijn ofwel veel jonger, ofwel hebben ze een hekel aan mij. En mijn nichten zijn wel nog oké, maar een hechte band met m'n familie heb ik toch niet echt.

"Justin, is dat daar niet Kyle?"
In de verte zie ik inderdaad mijn chagrijnige vriend aflopen.
"Sla je arm om me!" sis ik.
Andreas haalt zijn schouders op en blijft gewoon staan. Zuchtend neem ik zijn arm en sla die om mezelf heen.

"Hoi, jij moet Noah zijn?" vraagt Kyle.
Andreas knikt en ik voel mijn hart amper nog kloppen van de stress.
"Dus, hoe kennen jullie elkaar?"
"Van in een winkel!" "Van in het park!" antwoorden Andreas en ik tegelijk.
Shit, we hadden moeten afspreken wat we gingen zeggen.

"Van in het park!" "Van in een winkel!"
Ok, dit gaat fout.
"We ontmoetten elkaar in een winkel en gingen daarna naar het park, toch babe?"
"Uhm, ja, ik denk het?" antwoordt Andreas eerder al vragend.
Kyle fronst zijn wenkbrauwen.
"Ok, en... Wanneer was dat ongeveer?"

"Uhm..."
Andreas ogen zoeken mijne, niet wetend wat hij moet zeggen.

"Ik... weet de exacte datum niet meer?" pers ik eruit.
Geweldig. Dat klonk zo geloofwaardig.
"Justin, waarom lieg je?"
"Dat doe ik niet!"
"Bewijs het dan," grijnst Kyle.

Ik draai me met mijn rug naar Kyle, pak Andreas vast bij zijn wangen en doe alsof ik intens met hem aan het kussen ben. Andreas kijkt me aan alsof ik gek geworden ben en achter me hoor ik Kyle ongemakkelijk kuchen.
"Ok, jullie zijn een koppel, ik geloof het."
"Mooi! Kan ik dan nu gaan, ik heb nog andere dingen te doen," zucht Andreas.
"Tot een volgende keer, Noah?" vraagt Kyle.
"We zien wel."
Andreas haalt zijn schouders op en wandelt rustig weg. Zo, dat hebben we ook weer gehad. Kyle gelooft het hele toneelstukje, dus mijn imago is nog heel. Hoop ik.

"Dus, je hebt echt een vriendje..." mompelt Kyle.
"Ja..." antwoord ik ongemakkelijk.
"Ok... Ik ga dan maar weer denk ik..."
"Bye..."
Waarom voel ik me zo rot vanbinnen? Ik bedoel, Kyle date Vanessa en hij denkt dat ik 'Noah' date. Geen probleem, toch?

Misschien had ik niet mogen liegen tegen Kyle...

~~~

"Mam, ik ben thuis!" schreeuw ik.
"Hoe was je dag, lieverd?"
"Ik had weer eens geen hersenen, zoals altijd..." zucht ik.
"Oh nee, wat heb je nu weer uitgespookt?" grinnikt ze.
"Gedaan alsof ik een vriendje heb, zodat Kyle niet denkt dat ik zijn date expres verpest heb, wat ik dus wel gedaan heb..."
"Kyle? Was dat niet die leuke jongen?" vraagt mam grijnzend.

Zonder iets te zeggen, staar ik naar de grond. Mam zucht en haalt haar hand even door mijn haar.
"Je houdt van hem, of niet soms?"
"Leuk vinden, houden van, het maakt allemaal niks uit. Kyle valt niet op jongens..."
"Justin, ik zie het aan alles: je houdt van hem. Kwets jezelf niet door het te ontkennen, liefje..."

Voorzichtig veegt mam een traan weg, geen idee hoe die er is gekomen. Vast een stofje ofzo. Die kom je veel tegen in de herfst.

"Ik weet niet wat het is mam. Ik ken Kyle niet eens, ik zag hem gewoon en voelde iets... I don't know... Het is alsof hij en ik samen horen..."

"Heb je hem dat verteld?"
"Natuurlijk niet, dan wil hij niks meer met me te maken hebben!" snauw ik. "En het enige waar die sukkel oog voor heeft is die bitch van een Vanessa! Want zij is een meisje, blijkbaar een mooi meisje, en zij is geweldig! En ik... Ik maak geen kans bij hem... Hij zal nooit iets meer in me zien dan een vriend..."

"Ik vind het niet fijn om je zo verdrietig te zien, Justin... Misschien moet je het hem vertellen? En als je dat niet durft, is het misschien beter om hem los te laten... Ik weet het, het voelt onmogelijk om hem te vergeten. Maar je mag jezelf niet laten wegkwijnen van verdriet, dat is niet hoe jij bent."
"Ik weet niet of ik hem wel wil vergeten..."
Mam geeft me een kus op mijn voorhoofd en slaat haar armen om me heen.
"Denk erover na, ga desnoods een weekendje weg, maar ik weet zeker dat je de juiste keuze zal maken," fluistert mam.

Moet ik Kyle loslaten? Is dat echt de beste keuze?

---

(22/10/2017)

Fact: bij Justin en Kyle is het nu ook ongeveer 22 oktober, maar ik weet niet of de datums altijd zullen kloppen met de datum dat ik het schrijf. Halloween zal er bijvoorbeeld niet tussen staan, en in deel 11 is het nog steeds oktober, terwijl ik het waarschijnlijk in november pas zal publiceren 😂😂

Xoxo Di

PS: Zondagavond wordt waarschijnlijk mijn voorlopige vaste updatedag, aangezien ik door school enkel 's avonds in het weekend kan verder schrijven. School is killing me 😭