Rosa Magica

Ikatlong Kabanata

Nanlaki ang mga mata niya. "R-really? H-how? Saan at paano ka nakakuha ng pera?"

"Dumating 'yong boss ni Tatay at binigyan ng malaking bonus ang mga masisipag magtrabaho. Isa si Tatay sa mga napili kaya ayon, may ipambabayad na ako sa tuition fee at may magagamit na rin ako para sa entrance exam."

"Yeeees!! Magkakasama na tayo sa college!" sigaw niya at saka ako niyakap.

Naramdaman ko ang pag-iinit ng mga pisngi ko. Pareho kaming mahilig ni Jairo sa pagguhit kaya nagpaplano kaming kumuha ng Fine Arts sa college, at plano rin naming pumasok sa iisang university.

"Blessing in disguise ang boss ng tatay mo!"

Napangiti na lang ako. Ang boss nga ba ni Tatay ang blessing na dumating sa amin? O ang mahiwagang bulaklak na ibinigay sa akin ni Rosaria?

***

Nang mag-uwian ay inaya ko si Jairo sa coffee shop na matagal ko nang gustong puntahan, ang Cup o' Café. Malapit lang din 'to sa school namin. Kaya nga kapag nakikita ko ang mga kaklase ko na pumapasok nang may dalang kape o frappe o pagkain na binili nila rito e hindi ko mapigilang hindi mainggit.

"Woah! Mukhang dinagdagan nina Tito ang baon mo, a?" sabi niya sa akin nang ayain ko siya.

Nakarating na kami sa café. Matagal ko nang gustong pumunta sa Cup o' Café. Ang bango kasi ng kape rito. Nakakaakit din ang interior design ng shop, may mga libro din dito na puwedeng basahin habang nasa loob. Hindi ko lang 'to mapuntahan dati dahil ang balita ko'y mahal ang kape rito.

Nginitian ko lang si Jairo. "Ano ba 'yong pinakamasarap na kape rito pero kasya sa two hundred pesos?"

"Lahat naman masarap. Dedepende lang ang presyo sa size ng cup na bibilhin mo, pati na sa flavor."

Tumango-tango ako. "Sige, 'yong kasya sa two hundred pesos ang bilhin mo sa akin." Inabot ko sa kanya ang pera.

"Hati na lang tayo. Sagot ko na 'yong one hundred pesos mo," alok niya.

"Ha? Bakit naman?"

"Baka kasi maubos agad ang pera mo. Kape lang naman 'yon, magagamit mo pa 'yan sa mas mahalagang bagay."

Lumabi ako. "Minsan na nga lang akong makatikim ng pang-mayamang pagkain mula noong naghirap kami tapos pipigilan mo pa ako?"

Nakita ko namang nakatitig sa akin si Jairo—sa labi ko to be exact.

"Huy! Okay ka lang?" Iwinagayway ko pa sa harapan niya ang isang kamay ko.

Napapikit naman siya at napakamot pa sa batok saka tumingin sa ibang direksiyon.

"A, o-oo. Anyway, sige na nga. Minsan lang 'to, ha?" Ngumiti ako habang tumataas-taas pa ang mga kilay ko. "Naku, Sydney. Huwag mo 'kong ngitian nang ganyan, ngayon lang talaga 'to."

"Sabi mo, e!" Saka ako tumawa.

Ilang beses na kasi niyang sinabi sa akin 'yon pero hanggang ngayon ay hindi pa rin nasusunod. Madalas niya pa rin akong pagbigyan sa mga gusto ko.

Um-order na si Jairo, at sa pagbalik niya'y dala na niya ang mga kape namin. Sa wakas! Matitikman ko na ang isa sa mga pinakamahal na kape sa Pilipinas!

Nag-selfie ako kasama 'yong kape at nag-post sa Facebook. Kahit naman mumurahin lang ang cell phone ko e may Facebook naman ako. Madalas nga lang akong naka-free data.

Dati, naiinggit ako sa mga kaklase ko na nag-po-post ng selfie nila habang nandito sa Cup o' Café, ngayon ay ako naman ang mang-iinggit.

Nagpa-picture pa ako kay Jairo habang naka-pose ng kung ano-ano, at siyempre, nag-picture din kaming dalawa.