AYKIRI SERİSİ'NİN 2. KİTABIDIR!
***
Bu kez çok daha gizemli...
Sırlar hiç bu kadar acıtmamıştı!
Aşk mı!? Nefret mi?
Hangisi daha yasak, hangisi daha mümkün?
Aşk yasakken de güzel midir? İmkansız da sevilebilir mi? 'İmkansız' ve 'Mümkün' birbirine...
Bu bölümü ablasının Bıdık' ına armağan ediyorum. Karşısına çıkan tüm zorluklara rağmen ben güçlü bir kızım deyip ayakta durmayı başardığı, bana ilham verdiği ve beni gülümsettiği için... Sana bakıp güç alıyorum! Sen de zayıf düştüğünde bana tutun. Birbirimiz için varız... İyi ki varız... Bu şarkı en sevdiğin şarkı, biliyorum. Ve geçmiş doğum günü hediyeni ancak şimdi verebildim! İyi ki doğmuşsun bir tanem... Bir daha ki doğum gününü zamanında kutlarız, söz!! SENİ ÇOK SEVİYORUM! Hayatımın gök kuşağındaki mavisin sen! Hep öyle kal. Özgür ve güçlü... :*<3
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Beria... Bu bir müjde... Öyle bir müjde ki eminiz! Sen de emin ol! O, sensin..."
Altemur büyülü sözlerini söylediğinde diğer tüm üyeler şaşkınlıkla (biraz da kızgınlıkla) ona bakmıştı. Tabii kuşağımın diğer elementleri de. Planlanmamış, bir anda aldığı bir kararla söylemişti bana tüm bunları. Ve sanırım Altemur' un söylediklerini bizden yalnız ben anlayabilmiştim. Tabii o büyülü dili bilen diğer konsey üyeleri de anlamışlardı. Belki de Altemur' a bu yüzden bu kadar kızgın bakmışlardı. Bana söylediklerini anlamış olduğumu fark ettiler mi bilmiyordum ama sonuç ne olursa olsun konsey üyeleri, Altemur' un bu yaptığını onaylamadıklarını belli etmişlerdi. Gergin bakışmaları biz salonu terk ettikten sonra da sürmüş olmalıydı... Olanlardan ve Altemur' un bana ne söylediğinden bir haber olan dostlarımsa sadece kendilerine verilen vazifeye odaklanmış durumdalardı. Tabi bu olayı tam olarak görmezden de gelememişlerdi.
Salondan ayrılır ayrılmaz Arat yanıma gelip, Altemur' un söylediklerini anlayıp anlamadığımı sormuştu. Şaşkınlığım her saniye katlanarak arttığı için yalnızca kocaman gözlerle onun merakını ele veren gri gözlerine boş boş bakmıştım. Anlamış mıydım? Nasıl olmuştu bu!? Kullandığı dil büyülüydü ve ben daha önce duymadığıma emin olduğum bu dili biliyordum. Anladıklarım doğruysa eğer ne demek istemişti? "Beria... Bu bir müjde... Öyle bir müjde ki eminiz! Sen de emin ol! O, sensin..." Neydi bunların anlamı? Kimdim ben!? Kafamdaki tonlarca sorudan bir tanesini bile cevaplayamadan üzerine her gün on tane daha ekleniyordu. Neyse ki Arat ya da diğerleri durumumun farkına varıp beni daha fazla zorlamamışlardı. Bazen kendimi bile tanıyamıyordum. Kafamdaki cevapsız sorular başımı ağrıtırken, dışarıdakilere sıra gelmiyordu...
Evrenin sırrı... Yaşam ateşinin bekçisi olacaktım! Hayatın devamlılığını sağlayan enerjinin. Evrendeki tüm sırların gerçek olup yandığı bir ateşi bana emanet etmişlerdi. Daha doğrusu Altemur, bu görevi bana vermişti. Altında bir sebep aramalı mıydım? Madem bu ateş tüm sırları içinde barındırıyordu, ben de sorularımın cevaplarını burada bulabilir miydim!? Kendimi orada bulabilir miydim!? Tuhaflıklar ülkesi Elementa...! Benim için daha ne sürprizler saklıyorsun...? Öğrenecektim!
***
Ara element binasının önündeki muhafızlardan, bana en kısa sürede Mimi' nin nerede olduğunu öğrenmelerini istedim. İlk işimi bir an önce halledip, esas görevim için iş başı yapacaktım. Blokların girişinde muhafızlardan haber beklerken Pamir' in büyük adımlarla yanıma geliyor olduğunu görüp şaşırmıştım. Yeteri kadar yaklaştıktan sonra:
