Ascend

Chapter 19

Azara Aleyha Cunningham

They says forgiving is one of the hardest decision someone can go through but in order to remove the heaviness in your life, sometimes you need to let go. Kahit iyon pa ang nag iisa mong motibasyon para mabuhay, kailangan mong bumitaw at humanap ng ibang rason. Mahirap mabuhay sa galit at paghihiganti, ginagawa ka nitong madamot para sa ibang tao.

You need to know that you need everyone to continue living and you doesn't own the world to think just for yourself. Yung iba kasi nahihirapan magpatawad dahil sobrang sakit ng nangyari ng nangyari sa kanina, who are to judge? We never know. Pero dahil din doon, inaakala nila na ang sukli sa dinanas nila ay ang mundo. An act of selfishness and it'll never be right.

Minsan nangyayari talaga ang mga bagay na hindi mo inaakala para subukin ka. We don't have any choice but to accept because life is not a life without moving up side down. Hindi lahat ng oras malakas at masaya ka, mararanasan mo lahat, sakit, galit, lungkot. Sa huli, kailangan mong iwanan ang lahat at ituloy ang buhay mo. The strong one forgives and weak one hates.

Now that Nicholas is in my arms, pakiramdam ko kilalang kilala ko na siya. Mahirap sa kanya ang lahat at naiintindihan ko. Gagawin mo ang lahat para sa pamilya mo at kung ako man ang nasa posisyon niya, pagdududahan ko din ang sarili ko na magsilbi sa mga taong kumuha saakin ng aking ina. Mahirap mabuhay ng may kapangyarihan ang mga salita pero tuwing lubos mo na itong kailangan ay wala itong nagagawa.

So that's the reason behind the darkness of his brown eyes.

The General of Cretian Army is an exiled prince with a dark past.

Kaya pala hindi niya mapigilang titigan ako sa mga mata. Kaya pala wala syang kontrol sa paghawak saakin at pagsasalita ng mga marahas na salita na parang isinasampal saakin. The reason why I can see him so high and mighty everytime he speaks. Kaya pala ang yabang niya, sanay pala siya.

Bilang isang prinsipe, hindi ka iiwas ng tingin, ang mga mamamayan ang iiwas sayo. Kahit kanino, pwede kang magmayabang. Hindi mo kailangang pigilan ang salita mo dahil isa kang prinsipe at bughaw ang dugo mo, na sayo ang batas.

Lahat ng batas na nilabag niya saakin, noon ginagawa niya dahil siya mismo ay hindi sanay dahil isa siyang prinsipe.

Humiwalay ako sa yakap niya at umayos kaming dalawa ng upo. Nakataas ang tuhod niya habang nakapatong doon ang magkahawak niyang kamay at nakatungo siya. Habang ako ay nakayakap sa tuhod ko. Madilim na at nawala na ang araw, the moon started to shine, too.

"Do you hate your father?" mahina kong tanong at binasag ang katahimikan sa pagitan namin.

Kasi ako, kahit naging malamig ang pakikitungo saakin noon ng hari hindi ko nagawang magalit. Gusto kong maiyak tuwing naalala siya lalo na ang mga pakiusap niyang naririnig ko noon habang nasa kawalan ako.

"I killed him in my head." sagot niya.

Ngayon ko pinasalamatan ang pagkakaroon ng isang amang matatag. Gayunpaman, iniisip ko kung paano nalampasan ni Nicholas ito. I think my family can break my heart the most.

"Do you think it's the time to make him alive once more?"

"Azara!"

Itinaas niya ang ulo niya mula sa pagkakatungo at nilingon ako. I smiled at him.

"Alam mo ba kung anong una kong natutunan ko sa mga tao? It's being a princess, you need to think how they think. Ilagay mo ang sarili mo sa posisyon nila at intindihin ang sitwasyon. You won't fully understand if you continue looking to your own perspective."

Bumitawa ako sa pagkakayakap ko sa tuhod at itinaas ang kamay ko sa na parang inaabot ng buwan.

"We saw this shining ball and call it a moon, we concluded that it shines for us to see in dark but we never know what the moon is thoroughly for."