Ascend

Chapter 7

Princess Azara Aleyha Cunningham

Nagising akong madilim na ang aking paligid. Pinilit kong tumayo mula saaking pagkakahiga kahit wala pa rin akong lakas.

"I over do it, I'm sorry Your Highness." Napalingon ako sa gilid ko at nakita si General Midwater.

Tumango ako sa kanya at tumingin sa mapusyaw nang langit mula sa aking bintana.

"Ilang oras akong walang malay?" Tanong ko na nakapagpakunot sa noo niya. Ilang sandali ay bumuntong hininga siya at umiwas na tignan ako ng diretso sa mata.

"Isang linggo, mahal na Prinsesa." Napapikit ako sa aking narinig. Isang linggo nanaman ang aking nasayang. Tunay ngang hindi ko na kilala ang katawan ko, hindi ko na ito nakokontrol at wala na akong kakayahang maging malakas muli.

Ito ba kapalit ng lahat ng aking sinakripisyo, ng mga labang aking pinagtagumpayan?

I shook my head and look at the guy on the side of my bed.

"Hindi na dapat ako magpatuloy." I said.

"Hindi yan ang inaasahan ko mula sayo."

"It can't get better, General. Bakit ko pa kailangang asamin ang matagal nang nawala saakin at alam kong hindi na babalik? Sinayang ko lang ang oras mo."

"It doesn't matter."

"I'm weak! Kung wala akong magawa para sa sarili ko, ano pang magagawa ko para sa iba? I'm dead! I'm long dead!"

"You don't need to be strong, you need to believe yourself you can!"

Unti unting bumagsak ang mga balikat ko habang nakikinig sa mga sinasabi nya.

"Motivate yourself, Your Highness, things won't get better if you will just hide here."

"Please excuse me."

Pinanood ko siyang tumalikod para iwan akong mag isa. Tumayo ako sa kama at lumapit sa bintana. All I can see is the beautiful garden. How I wish whenever I look to the window, I can see Cretia again but past won't be now.

Bumuntong hininga ako. Will I only remain hiding here? Hindi naman nila siguro ako sisisihin diba? I'm already dead and they can't blame the dead.

Naglakad ako palayo sa bintana at tinahak ang direksyon palabas ng aking kwarto.

But the dead can always blame herself.

Nakita ko si General Midwater na nag iisa habang pinapanood ang mga bulaklak na sumasayaw sa hangin. Lumapit ako sa kanya at naramdaman ko siyang lumingon saglit bago binalik ang tingin sa mga bulaklak.

"I'm trying so hard to change your mind."

And you're doing it really well, dahil ngayon gulong gulo na ang utak ko.

"This is not only about Cretia for me."

Nilingon ko siya at sinamaan ng tingin.

"This should be only for Cretia for you."

"This is Amire, Your Highness. This where I was born, my home. This is also the new camp of the rebels."

Napatigil ako dahil sa sinabi niya.

Amire is the northern part of Cretia. Mataas na lugar ito, mapayapa kaya sa lugar na ding ito tinayo ang palasyo. Ang palasyo kung nasaan ako.

The Isle, ang lumang palasyo ng mga namumuno sa Cretia, kung ang Amire ang pinakamataas na parte, ang palasyo namang ito ang pinakamataas na lugar. Matatanaw mo pa nga itong parang isang islang nakalutang pero ang totoo ay masyado lang itong mataas para makita ang dugtong. Malayo ito mula sa mga bahayan, yon din ang isa sa mga rason kung bakit pinili ng aking ama na ipatayo ang Cunningham Castle kung saan sila nakatira ngayon.