Yatılı Okul

《19》Değişiksiniz.

Eftalya'dan...

●○•°●○•°●○•°●○•°●○•°●○•°●○•

"Bu pikniğe gitmemiz için tek bir neden söyleyin bana?"

"Yemek var." dedi Ahenk omuz silkerek

"Aksiyon olur." ekledi Bediz. "Ormanda kaybolup kurt adamlar tarafından bulunmak bütün ergen filmlerinin klişesi."

Erva'ya döndüm.

"Ben gelmeyecem ama gitmemiz lazım." Ona tavuk görmüş gibi bakınca açıkladı.

"İstanbul'a eyleme gidicem. Okuldan çıkmak için mükemmel fırsat."

Bediz, Erva ile gidip eyleme katılmakla Derek aşkının -kendisi öyle söylemişti- onu ısırması arasında kararsız kalmışa benziyordu.

Zümrüt'ü es geçtim çünkü dün gece Polat'la konuşmayıp Polat'ın kapıya dayanmasından beri durgundu. İçimden bir ses aralarında bir şeyler olduğunu söylüyordu.
Dolabımdan beyaz tişört ve lacivert kot şort alıp perdenin arkasına geçtim. Her odada giyinmek için kabin bulunması işime geliyordu.

Üzerimi giyinip aynaya baktığımda kendime gülümsedim.

Çok güzelim be!

Saçlarımı salık bırakıp ayakkabılarımı elime aldığımda çoktandır hazır olan kızlara döndüm.

"Gidelim o zaman."

"Ben kaçıyorum kızlar. Size iyi eğlenceler." dedi Erva ve odadan çıktı.

●○•°●○•°●○•°●○•°●○•°●○•°●○•

Otobüs piknik alanında durduğunda, oturduğum koltuktan kalktım. Dört otobüs gelmiştik. İkisinde kızlar, diğer ikisinde erkekler olarak.

"Hmm, içimden bir ses, bu gece kurt adam olacağımı söylüyor."

Onu umursamadan, piknik alanına gittim. Belki Atakan'ı görür ve böyle arkadaşlara sahip olduğumu unuturdum.

"Keşke ip getirseydik."

Bizimkilere söylemiş olmama rağmen hepsi duymamış gibi yapıyordu.

"Demek burdasın."

Yumuşak ses tonundan Atakan olduğunu anlamıştım. İçimden heyecandan ölsem de sesime yansıtmamaya çalıştım.

"Ne vardı?"

Sesim fazla soğuk çıkmış olmalı ki kaşları çatıldı.

"Benimle süt içersin diye düşündüm."
"Süt?"

Tek kaşımı kaldıramadığım için iki kaşımı kaldırdım.

"Çikolatalı."

Gülümseyip, elindeki çikolatalı sütü aldım. Bim'in dost sütü kadar etmese de idare ederdi.

"Teşeke."
"Önemli değil."

Bir an Ahenk gibi, 'öd' diyeceğini düşünmüştüm.

"Sence de garip değil mi?"

Anlamazca ona baktım.

"Değişiksiniz. Hatta tuhaf." Kaşlarımı çattığımda ellerini havaya kaldırdı. "Hayır, gerçekten. Çoğu zaman ürküyorum da. Ama yine de her seferinde bir şekilde bir araya geliyoruz."

"Çünkü aynı okuldayız." dedim bariz bir şekilde salağa yatarak.

Konuşmak için ağzını açtı ancak sözü kesildi. "Ne yapıyorsunuz bakalım biçızlar."