Yatılı Okul

《30》Ramenini Ye Yağını Sorma

EFTALYA'dan

Kafadan kontak Kemal Hoca'yı bir anda karşımızda görünce çığlık atmamak için kendimi zor tuttum. Bu hocadan çok korkuyordum. Önüme gelen ilk çıkıştan koşup kaçmaya başladım. Zaten ben tabanları yağlayınca herkes benim seçeneğimi seçmişti.

Bediz, Pars ve Utku benim önüme geçerken Atakan elimi kavramış ve birlikte koşmaya başlamıştık. Ahenk arkadan bağırıyordu. Erkekler -bediz de dahil- bir odaya girince biz de peşlerinden girdik. En son Ahenk de girince kapıyı kapatıp arkasına dizildik.

" Yoklama alın." Utku nefes nefese konuşurken Pars saymaya başladı.

Bu sırada girdiğimiz odanın Atakan'ım ve arkadaşlarının odası olduğunu fark ettim.

" 1-2-3-4-5-6- ve Polatla beraber 7 "
" Tek tek saymak zorunda mıydın Pars?"
" Evet "

Ahenk'in göz devirişinin ardından mükemmel cümleyi kurdum.

"Erva yok. Ender de yok. "
"Nerdeler ki ? "

Kapıdan gelen tıklanma sesiyle kapıyı açılmamasın için ittirdik.

"GENÇLER BİZİZ!!!"

Erva'nın sözünün ardından kapıyı açtım. Erva, Ender'in omzunu sol omzuna atmıştı. Sanırım Ender'i taşımış

" Çekilsenize lan. "
Sinir düzeyi dalgalanmış olacaktı ki sinirle konuşmuştu.

Atakan elini omzuma koyarken utandım. Aşırı derecede kızaran bir insan değildim. Ama yine de kızarırdım. Çok azıcık. Miniminnacık.

Erva hemen Ender'i önüne gelen en yakın yatağa yatırırken anında başına toplanmamızı engellemişti.

"Buz yok mu ?."
"Yok "
"Soğuk bir şey getirin o zaman !!!"

Sesi çok endişeli çıkmıştı. Pars minik buz dolaplarından soğuk suyu çıkarmıştı. Erva'ya verince Erva doğruca Ender'in bacağına tutmuştu.

Her ne kadar inatla doktor olmak istemese de Erva kesinlikle doktorluğa yatkın bir insandı. Biz korkuyla bakarken Erva gayet soğukkanlıydı ve kendini tuttuğu belliydi. Gözlerinden pişmanlık akıyordu.

Buzu bacağına tuttuktan sonra bacağını iki kalın matematik kitabına sardı.

Kimseden ses çıkmıyordu çünkü Ender'in bacağı gerçekten çok kötü durumdaydı ve biz bunu o kadar ciddiye almamıştık.

"Ender ben ... üzgünüm yani ben... ahh. Bacağın kırılmış bu arada ya da öyle bir şey. Çok şişmiş."

Ender inliyordu ve Erva'yı duyduğunu sanmıyorum.

" Kızlar artık gitmeliyiz saat 12 olmuş."

Bediz bütün sessizliği bozmuştu. Yavaşça Atakan'a veda ettim. Olayları izlemek içimi burkuyordu.

Yavaşça odadan ayrılırken Erva son kez geri döndü.

"Ender ayağını oynatmamaya çalış. İdareyi aradım ben. Müdür yoldaymış hastaneye götürecekmiş. " Ender müdürün sesini duyunca nedense değişik bir ruh haline büründü.
"Bunu neden yapıyorsun ? " 
"Çünkü bacağının kırılmasına ben neden oldum. "

Ender bir şeyler mırıldandı ve çıktık. Erva'yı az çok tanıyorsam bu depresyon kız Erva değildi. Bu Kıvanç'tan önceki , TEOG'tan önceki Erva'ydı. Depresyon Erva bunları umursamayacak kadar bencildi. Belki de hiçbir zaman içindeki çok sevdiğim o dışarıdan bakılınca en azından daha az itici kızı öldürmemişti. İçinde bir yerlerde hala yaşıyordu ve nasıl becerdi bilmesem de Ender bu kızı ortaya çıkarmıştı.