SENİ GÖRMEDEN SEVDİM

45.BÖLÜM

Bölüm kısa ama Zeyker dolu. Aslında önceki bölümle bir paylaşılması gerekiyordu ama sizi bekletmemek için paylaşmamıştım. Keyifli okumalar.

Gözlerindeki ışıltı geçmişimin karanlık yerlerine umut oldu. Gözleri hafifçe kısılmıştı. Gülümsedim. Tam o sırada kısılan gözleri çatıldı ve telaşla bana baktı. Anlamsızca ona baktım.

''Ne oldu? ''

Elini kızıl tutamları arasında gezdirdi.

''Unuttum. ''

Ellerini telaşla ceketinin ceplerinde gezdirmeye başladı.

''Kerem? ''

Bakışları kısa süreliğine bana döndü.

''Böyle evlilik teklifi mi olur? Yüzüğü takmayı unuttum. ''

Kıkırdayarak ona baktım. Öyle tatlıydı ki bu hali.

''Tamam sorun yok. Takarız şimdi. ''

Yanına yaklaştım elimi cebine attığımda bana baktığını fark ederek başımı yukarı kaldırdım. Ela gözleri ay ışığında daha açığa bürünmüştü.

Yutkundu.

Çok yakındık.

Kirpikleri titreşti.

Yavaşça verdim öpücüğü kırık ruhuna.

Sonunda parmağıma soğuk bir metal ilişince gülümseyerek geri çekildim. Bakışları koyulaştı.

''Buldum! ''

Sevinçli sesim soğuk gecede yankılandı. Yüzüğü elimden nazikçe alarak parmağıma geçirdi. Bu bizim yeminimizdi.

Hayran bir şekilde onu izledim. Öyle güzeldi ki...

''Sen benim hangi sevabımsın? ''

Ağzımdan istemsizce çıkan cümle ikimizi de gülümsetti.

''Bilmem, aynı soruyu ben de hergün soruyorum. ''

Gülümsemem büyüdü.

Ellerimi boynuna doladım. Sarılışıma karşılık verdi. Kokusunu içime çekerek huzurla gözlerimi kapadım.

''Bu an için ne kadar çok bekledik değil mi? ''

Yavaşça geri çekildim.

''Ama beklediğimize değdi. '' dedim kısık sesle.

Çok beklemiş belki çok üzülmüştük ama hepsine değmişti. Çünkü gerçek aşk karşımdaydı.

''Zeynep, sen benim görmeyen gözlerim, bir türlü ritmini bulamayan kalbimsin. ''

Utangaçça başımı yere eğdim.

Parmakları soğuk çenemi kavradı. Nazik bir şekilde ona bakmamı sağladı.

''Bizim hikayemiz de bu işte. İmkansızı başarmak. '' dedi gülümseyerek.

Konuşamıyor gibiydim. O öyle güzel sözler söylerken tek yapabildiğim bu güzel anları hafızama kazımaktı.

''Bizim hikayemiz hiç bitmeyecek değil mi Kerem? '' Sesimin çıktığı kadar sordum.

''Elbet bir gün bitecek. ''

Aldığım cevapla bakışlarım donuklaştı. Kaşlarımı çattım.

Bitecek miydi yani?

''Ne demek bitecek? '' Sesim çatallaşmıştı.

Elini yanağıma getirdi.

''Bitecek ama bittiği yerden filizlenecek. Ne zaman bittiğini düşünürsek onun aslında bir başlangıç olduğunu fark edeceğiz. Her biten şeyi yeniden başlatarak sonsuza gideceğiz. Böylece biz meydana geleceğiz. Yani bittiği yerden tekrar. ''

Gülümsemeye çalıştım.

''Tekrar değil Kerem, tekrar tekrar. Hiç ümitsizliğe kapılmadan. Hep yeniden. ''

Gülümsedi.

''Yeniden Zeynep. ''

Tekrardan sarıldım ona. O da bana.

Biz sözümüzü vermiştik, kalplerimizi mühürlemiştik, gözlerimizi bağlamıştık, dillerimizi susturmuştuk. Geriye kalan tek şey ise evlilikti. Gerçi yüzük takıldı. Geriye bir nişan iki evet kaldı.

Biri sen biri ben sevgilim, hep gönlümde yerin.

Final bölümünü okuduğunuzda hep aklınızın bir köşesinde bu bölüm olsun tamam mı? Final bir son değil. Sonun başlangıcı. Bittiği yerden filizlenmesine yardım edeceğiz. Hepinizi çok çok öpüyorum. Bu bölüm aramıza yeni katılan 

@AsliAydin52'ye ithaf edilmiştir. Hoşgeldinnn.