SENİ GÖRMEDEN SEVDİM

9.BÖLÜM

Alarmın kulak tırmalayıcı sesini duyduğumda yüzümü buruşturarak gözlerimi araladım. Sabahın olduğunu gösteren güneş, ışınlarını odaya hapsetmişti. Gözlerimi hafif kısarak ışığa alışmaya çalıştım. Uyanmanın verdiği uyuşuklukla yerimde hafifçe doğrularak hayali kasisler çizdim. Esneyerek ayağa kalktığımda çıplak ayaklarım parkeyle buluşunca hafifçe titredim. Banyoma girip elimi yüzümü yıkadım. Saçlarım birbirine karışmıştı ve 5 gündür banyo yapmadığım için oldukça kötü gözüküyordu. Suyu ayarlayıp pijamalarımı çıkardım. Ritmik bir şekilde akan suyun altına girdiğimde suya alışmaya başlayan bedenim gevşemeye başladı. Suyun altında yaklaşık 20 dakika kaldıktan sonra bornozuma sarılıp banyodan çıktım. Giyinme odasına giderek okul için kıyafetler aramaya başladım. Evden getirdiğim çoğu kıyafetimi giymiştim ve bazıları da kirlideydi. O nedenle önceden donatılmış olan dolaba göz gezdirdim. Çoğu kıyafet etek, şort ve elbiseden oluşuyordu. Açtığım diğer bölmede pantalonları görünce ağzım bir karış açılmıştı. Her renkten her kumaştan bir sürü pantalon vardı burada. Bunlar parayı kıyafete mi yatırıyorlar anlamıyorum ki. Buldugum siyah kot pantalonu giyip üzerine kollu bir gömlek giydim. Gömlek kalçalarımı kapatan siyah asimetrik çizgileri olan bir parçaydı. Bir kenarını pantalonumun içine soktum. Saçlarımı kurulayarak salık bıraktım. Okul çantamı da bugün olan dersler ile doldurduktan sonra şarjda takılı olan telefonumu çıkardım. Melis'e bugün okula geleceğimi belirten bir mesaj attıktan sonra çantamı da alarak odamdan çıktım. İlk olarak işim haline gelmiş olan Kerem'in odasına girdim. Yatağında oturuyordu.
"Günaydın" dediğimde başını hafifçe bana doğru döndürdü.
"Günaydın"
Yanına doğru yaklaşarak komodinine konulmuş olan kahvaltı tabağını kontrol ettim. Hiçbir şeye dokunmamıştı.
"Kerem neden kahvaltını etmedin?"dedim sitemkar anne sesiyle. Güldü.
"Çünkü canım istemiyor ufaklık"
Ufaklık kelimesini bastırarak söylediğinde gözlerimi devirdim.
"Ben ufaklık falan değilim tamam mı? "
Sinirle soluduğumda dudakları alayla kıvrıldı.
"Öyle mi kaç yaşındasın? "

Aferin Zeynep.

"17"
Alayla kıvrılmış olan dudaklarından hafif hir kıkırtı çıktı.
"Hadi ya ben seni 18 sanıyordum sen sandığımdan da küçükmüşsün"
Ona öylece baktım.
"Ha ha çok komik" dediğimde gülümsedi ve gamzeleri ortaya çıktı.
Geç kaldığımı fark edince 'Görüşürüz' diyerek odadan çıktım. Kerem'in gülmesine takılan aklımla birlikte yürümeye devam ettim. Merdivenlerden inerken tökezledim. Tam düşecekken birisi beni belimden tuttu. Bakışlarımı karşımdakine çevirdiğimde şaşkınlıkla Barış'a baktım. Gülümsedi.
"Ben sana düşeceksin demiştim" dedi daha da gülümseyerek.
Bende gülümsedim ve Barış'a veda ettim. Montumu hızlıca giydim. Sonra aşağıda beni bekleyen arabaya bindim. Kulaklıklarımı takarak akıp geçen yolu seyretmeye başladım. Okuldan uzak kalmıştım. Ve de arkadaşlarımdan. Melis'e yaşadıklarımı nasıl anlatacağım hakkında hiçbir fikrim yoktu. Aramalarına cevap vermemiştim. Kesin çok kızmıştı. Şoför arabayı durdurduğunda teşekkür ederek arabadan indim. Okulun bahçesine girdiğimde başımı hafifçe öne doğru eğerek ilerlemeye başladım.
"Zeynep! "
Melis'in sesini duyduğumda başımı yerden kaldırdım. Melis gülümseyerek yanıma geldi ve bana hızla sarıldı. Oysa ben kızgın olacağını düşünmüştüm. Sarılışına karşılık verdim.
"Seni çok özledim ya" diyerek geri çekildi. Anlamsızca ona bakmayı sürdürdüğümde gülümsedi.
"Zeynep neler oldu bir bilsen"
Melis bu kadar mutluysa bir sebebi olmalıydı. Büyük ihtimalle Aksel ile ilgiliydi bu mutluluğu. Aksel, Melis'in iki senedir platonik olarak sevdiği kişiydi.
"Aksel'le mi ilgili? " dedim gülümseyerek.
Başını onaylarcasına salladı.
"Evet beni ailesiyle tanıştırdı ve biz sevgili olduk" konuşurken öyle heyecanlıydı ki adeta gözleri parlıyordu.
"Çok sevindim ayrıca tebrik ederim"
Teşekkür ederek koluma girdi ve birlikte sınıfın yolunu tuttuk.
***
"Evet arkadaşlar anlatacağım konular burada sona ermiştir artık sınava kadar her dersimizde test çözeceğiz. Çıkabilirsiniz"