Forbidden love - Julex (compleet)

Bedankt

"Je was dapper." Zegt Alex. "Ik zei toch dat het goed zou komen." Antwoord Jules. Alex laat Jules los, en drukt zijn lippen op die van hem. "Ik ben zo dol op jou." Zegt hij dan. Jules begint te lachen. "Gelukkig maar. Voorlopig ben je namelijk nog niet van me af, al zou je dat willen." Antwoord hij. "Nooit." Lacht Alex.

                                                       ------------------------------

De volgende dag merkt Alex dat er nog steeds gefluisterd word hier en daar. Toch is het een stuk minder dan dat het voor de concert was. Alex loopt met een lach op zijn gezicht. Niets kan zijn dag nog stuk maken. Het concert was een groot succes en Alex is vooral blij met het feit dat alles goed zit tussen Jules en zijn moeder. Hij wist wel dat het een goed idee zou zijn om Jules zijn moeder uit te nodigen.

Alex loopt verder door de gangen tot hij plots word geroepen. "Alex!" Die stem herkent hij uit duizenden. "Oh nee." Zucht Alex zacht, terwijl hij zijn ogen dicht knijpt. Hij draait zich om en zodra hij zijn ogen weer opent, staat hij oog in oog met Brandon. "Alex, ik wou mijn excuses aanbieden. Ik was een zak. Dat spijt me. Luister, over onze opdracht. Ik heb met de lerares gesproken en ze geeft ons een nieuwe kans. Wat dacht je van na schooltijd?" Stelt Brandon voor.

Heel eerlijk gezegd kon dat concert hem niet zoveel schelen. Het was Mila dat hem deed denken over wat hij nou eigenlijk aan het doen was.

Flashback

"Brandon!" Brandon draait zich om. Het is Mila. "Ja?" Vraagt Brandon. "Wat vond je van het concert?" Wil Mila graag weten. "Cool." Antwoord Brandon gewoontjes. Eerlijk gezegd wilt hij gewoon naar huis. "Ik denk dat je morgen dan wel je excuses kunt aanbieden aan iemand." Roept Mila naar Brandon, terwijl hij al omgedraaid was om weer weg te lopen. "Aan wie moet ik precies mijn excuses aanbieden?" Vraagt Brandon als hij zich weer terug draait naar Mila.

Mila rolt met haar ogen. "Ben je nu serieus?" Vraagt ze, maar Brandon lijkt het echt niet te snappen. "Aan Alex natuurlijk!" Roept Mila dan luidt. "Ik zou niet weten waarom ik dat zou moeten doen." Zucht Brandon. Hij heeft duidelijk geen zin in dit gesprek. "Misschien omdat je hem heb gepest. Dat is fout, Brandon." Antwoord Mila. Brandon haalt zijn schouders op, draait zich om en begint dan te lopen.

"Ik weet wel waarom je Alex pest." Roept Mila dan snel. Brandon staat stil en draait zich langzaam om naar Mila. "O ja?" Vraagt hij met een opgetrokken wenkbrauw. Mila knikt. "Ja. Het is zo simpel. Eerst begreep ik het zelf niet eens, dat geef ik toe." Begint Mila. "Maar toen kwam ik erachter dat wij niet zoveel van elkaar verschillen. We zijn allebei gepest met onze vaders. Dat was een moeilijke tijd voor je en al helemaal omdat je net je vader verloor. Die rotkoppen moesten het nog erger voor je maken door je er steeds aan te helpen herinneren wat je vader deed." Legt Mila uit.

Brandon kijkt weg de andere kant op. "Brandon, ik weet net als jou hoe moeilijk dat kan zijn. Juist daarom moeten wij toch beter weten. Hoe jij je toen voelde, zo voelt Alex zich nu. Dat gun je toch niemand? Niemand verdient het om gepest te worden. Iedereen is speciaal op zijn eigen manier." Brandon kijkt op. Mila wacht op een reactie, maar die blijkt ze niet te krijgen. Alles wat Brandon doet is zich omdraaien en weg lopen. Hij is geschokt. Hij had niet verwacht dat Mila dit zou opbrengen, maar dat deed ze wel. En ergens.. ergens weet hij dat ze nog gelijk heeft ook.

Einde flashback.

"Wauw Brandon. Dat is echt tof van je. Dank je." Antwoord Alex met een lach. Brandon knikt. Dan loopt hij langs Alex. "Brandon!" Roept Alex nog snel. Brandon draait zich om en kijkt Alex vragend aan. "Dit betekent echt veel voor me. Echt bedankt." Zegt Alex. Natuurlijk weet hij dat hij Brandon niet zo vaak hoeft te bedanken. Hij had hem nooit moeten pesten in de eerste plaats. Toch had Alex dit niet verwacht. Dat maakt het alleen maar nog beter dat Brandon dit voor hem doet. "Het is oké. Niemand verdient het om gepest te worden. Dat zie ik nu in." Antwoord Brandon. Even lacht hij naar Alex, dan draait hij zich weer om en loopt weer verder.

Oké, nu kan Alex zijn dag helemaal niet meer stuk. Alles is goed gegaan tijdens het concert en vandaag heeft Brandon zelfs zijn excuses aan hem aangeboden. Over een paar minuten ziet hij de man van zijn dromen en gaan ze samen naar de les. Beter kan het haast niet! Alex heeft zich nog nooit zo gelukkig gevoelt.