Forbidden love - Julex (compleet)

Teveel

Waarschuwing: kan gevoelig zijn. Komen verhalen in voor over pesten.

-----------------------------

Zijn moeder staat op. "Mam?" Vraagt Jules, op de hoop dat ze nog komt zitten. "Nee, Jules. Nu even niet." Zegt ze, terwijl ze weg loopt. Dit doet ze nou altijd. Jules achter laten, alsof hij de schuldige is. Jules krijgt er wel altijd een schuld gevoel van. Hij besluit ook maar niet erop terug te komen. Hij merkt wel of ze komt ja of nee. Waarschijnlijk word dat een nee. Jules zucht diep. Dit is lastig. Veel lastiger, dan iemand zou denken. Het doet ook veel meer pijn, dan iemand zich kan voorstellen.

                                                               ----------------------

Het is zover. Het is eindelijk maandag. De Ghost Rockers kijken enorm op naar deze dag. Eigenlijk iedereen wel. Er zijn namelijk al veel leerlingen die hebben bevestigd te komen. Alex heeft er eerlijk gezegd alleen niet zoveel zin in. Hij is gewoon bang. Bang voor de reacties van de haters. Natuurlijk, is dat ergens wel logisch.

"Ben je er klaar voor?" Vraagt Jules die op Alex af komt lopen. Alex draait zich geschrokken om. "Rustig maar, ik ben het." Zegt Jules snel, op een rustige toon. Alex knikt. "Het komt wel goed. De meeste die komen zijn tegen pesten. De rest hoeven we enkel te laten zien wat pesten met je doet." Vertelt Jules. Alex knikt. "Dat weet ik." Zegt hij met een kleine en zenuwachtige lach. "Het komt goed." Verzekerd Jules hem. Jules pakt Alex vast in een knuffel. "Dat beloof ik." Fluistert hij in zijn oor. Alex houdt Jules stevig vast. Het liefst had hij hem nu helemaal niet meer los gelaten.

"Guys, het is show time!" Roept Jonas die plots binnen komt wandelen. Alex en Jules laten elkaar los. "Lets go, dan." Zegt Jules. Samen met Jonas lopen Alex en Jules richting het podium dat buiten staat. De Ghost Rockers staan al buiten, aan de zijkant. Alex en Jonas lopen erop af, terwijl Jules buiten bij de gasten wacht.

"Geef een warm applaus, voor de Ghost Rockers!" Roept Van Der Donck luidt. Het publiek juicht en de Ghost Rockers rennen het podium op. "Goedemiddag allemaal!" Roept Mila door de microfoon. "Bedankt voor het komen. Zoals jullie weten doen wij dit concert met het thema 'stop pesten'." Legt Mila uit. "Er word namelijk veel gepest, met name op deze school. Dit moet stoppen. Daarom geven wij dit concert met tussendoor verhalen van leerlingen over pesten. Hopelijk dringt het zo tot jullie door hoe fout pesten is en wat het met je kan doen." Mila kijkt haar teamgenoten aan als teken dat ze kunnen beginnen met spelen. Na 2 nummers roepen ze Lola als eerste het podium op.

"Hallo allemaal. Ik ben Lola. Ik sta hier vandaag omdat ik hoorde dat de Ghost Rockers mensen zochten die graag wouden vertellen over pesten. De meeste van jullie kennen mij niet. Ik zit hier dan ook niet op school, toch wou ik graag mijn verhaal doen. Mijn ouders zijn niet de rijkste. Wij kunnen niet alles doen wat anderen doen. We moeten letten op onze geld. Vandaar dat ik af en toe in kleding loop dat er niet nieuw of mooi uitziet. Hierdoor werd ik gepest. Elke dag werd ik uitgemaakt voor 'zwerver' of 'viezerik'. Niemand die vroeg naar mijn situatie. Ze hadden allemaal al hun vooroordeel klaar liggen. Niemand van hun kende mij echt. Niemand van hun wist hoe moeilijk ik het thuis had. School was een afleiding voor mij, maar toen ik gepest werd was school een levende hel. Jongens, pesten kan iemand echt pijn doen. Het is niet leuk. Wat mijn punt hier is, is dat je geen vooroordelen moet maken. Maak kennis met die nieuwe of met degene die een beetje anders is dan de rest, want je zult zien dat ze vaak de aardigste personen zijn die je ooit hebt ontmoet."

Lola vertelde haar verhaal in 1 stuk door. Zodra klaar is, stapt ze van het podium af. Het publiek klapt voor haar verhaal. Overal krijgt Lola steun van de leerlingen die aanwezig zijn bij het concert. Als Mila weer begint te zingen, begint iedereen met dansen. 3 nummers later is het tijd voor Jules.

"Hoi, ik ben Jules." Begint hij, zodra hij bij de microfoon is aangekomen. "Ik sta hier vandaag omdat ik iedereen wil laten weten hoe fout het is om iemand te pesten. Het doet pijn en ik kan dat weten. Niet alleen word ik zelf gepest, omdat ik op jongens val, maar ik had een vriend die net als vele anderen gepest werd. Hij viel net als ik op jongens. Iedereen op school haatte ons vanwege dat. We werden allebei elke dag gepest, de een soms erger dan de ander. Soms werden er nare dingen naar ons geroepen en soms was het meer dan dat." Jules neemt even adem en spreekt dan weer verder.

"Bij hem ging het veel verder dan dat. Hij was onderweg naar huis en werd gevolgd door een paar van deze pestkoppen. Ze hebben hem bijna het ziekenhuis ingeslagen. In plaats van naar huis, ging hij naar mij. Hij wou niet naar huis, omdat hij wist dat zijn ouders zouden denken dat het zijn eigen schuld was. Ze accepteerde hem niet zoals hij was. Net als mijn moeder mij niet accepteert." Zodra Jules dat zei, zag hij plots zijn moeder staan. Hij neemt diep adem, voor hij weer verder spreekt.

"Ik kon dat allemaal wel aan, maar hij niet. Op een gegeven moment werd het hem teveel. Nu is hij er niet meer. Hij heeft zelfmoord gepleegd, omdat hij dacht dat het nooit beter zou worden. Dat was pas het moment dat die pestkoppen zagen wat ze aanrichtte. Na dat moment stopten ze met pesten, maar ik kon er alsnog niet langer blijven. Ik werd er telkens maar aan herinnert wat pesten met mijn beste vriend heeft gedaan. Ik mis hem nog elke dag. Daarom ben ik hier vandaag. Daarom ben ik tegen pesten." Iedereen is stil van Jules zijn verhaal. Zelfs de Ghost Rockers wisten hier niets van.

"Jules, wat vreselijk." Hoort hij Alex achter hem zeggen. Jules geeft Alex een snelle glimlach en gaat dan van het podium af. Als hij van het podium af is, wilt hij naar zijn moeder gaan. Onderweg word hij steeds gestopt door leerlingen die zeiden dat ze zijn verhaal mooi vonden. Dat ze het erg vinden wat er gebeurd is en nog meer van dat soort dingen. Jules knikt enkel vriendelijk naar iedereen die iets tegen hem zei. Tot hij tegen over zijn moeder stond. "Mam?"