Met een diepe zucht loopt Jules achter zijn moeder aan. "Ik begrijp niet waarom je het niet gewoon kan accepteren." Zegt Jules rustig. "Ik hoef het niet te accepteren. Het is maar een fase." Antwoord zijn moeder. Jules kijkt weg. Hij besluit er maar zijn mond over te houden. Dit heeft toch geen zin. Hij kan haar niet van gedachten veranderen, maar 1 ding is zeker. Dit is GEEN fase.
-----------------------------------
De volgende ochtend loopt Jules de school weer binnen. Iedereen staart hem aan, maar het kan hem niets meer schelen. Hij gaat zich er geen druk meer over maken. Hij is wie hij is. "Daar is die homo." Hoort hij 1 van de jongens lachen. Jules schudt lachend zijn hoofd. Wat zijn ze toch zielig. Al die pestkoppen, zijn zo zielig. Als hij verder op Alex ziet staan, is hij gelijk blij. Jules loopt sneller door, tot hij bij Alex is. "Hé, samen naar de les?" Vraagt Jules. Alex wil net antwoorden, als iemand anders hem al voor is.
"Ik zal maar uitkijken, straks word je nog besmet door zijn ziekte." Horen ze iemand zeggen. Alex draait zich om. Brandon. "Ziekte?" Vraagt Alex, niets vermoedend. Brandon knikt. "Hij is toch homo." Antwoord hij. "En waar slaat dat op? Moet dat grappig zijn of zo iets?" Vraagt Jules, terwijl Alex weg kijkt en een stap achteruit zet. "Ja, eigenlijk wel ja." Zegt Brandon die dreigend dichterbij Jules gaat staan. "Mislukt." Jules laat zich niet zomaar kennen. Jules en Brandon staan vlak tegenover elkaar. Ze kijken elkaar kwaad aan. Als ogen konden schieten, waren ze er nu allebei geweest. Als Alex weer opkijkt, trekt hij Jules een beetje achteruit. "Gewoon negeren." Zegt Alex, zonder ook maar een klein beetje naar Brandon te kijken. "Laten we gaan."
Als Alex en Jules bij het danslokaal aan komen, zien ze dat Brandon er ook weer is. "Dat meen je niet." Zucht Alex. "Waar maak je je druk om? Ik laat me echt niet zomaar kennen." Vind Jules. "Dat heb ik gemerkt." Antwoord Alex. "Maar Brandon laat zich ook niet zomaar kennen." Jules haalt zijn schouders op. "Ik heb me vaak genoeg verstopt omdat ik gepest werd om wie ik ben. Dat is nu voorbij. Ze kunnen me nemen zoals ik ben, en als dat niet genoeg voor ze is dan hebben ze pech!" Vindt Jules. Alex kijkt hem met een glimlach aan. Hij vind het zo tof hoe dapper Jules is. Hij zou dat niet gedurfd hebben. Wat is Jules toch stoer.
"Goed, iedereen. Opletten alsjeblieft." Zegt mevrouw De Neve. "Ah, Brandon. Je bent er ook weer bij. Dat is mooi." Lacht De Neve. "We gaan verder met het oefenen van de danspasjes in paren. Let heel goed op dat jullie dit goed oefenen. Het is voor een cijfer." Legt De Neve uit. "Dat word een makkie!" Roept Lauren vrolijk, terwijl ze weer tussen Jules en Alex in komt te staan. "Sorry, hoor." Zegt Lauren snel, en zoekt haar eigen partner op. "Met wie moet ik?" Vraagt Brandon plots. "Euhm, met degene die over is." Antwoord De Neve. "Mark en Brandon, jullie gaan samen." Beslist ze. "Ik heb medelijden met Mark." Fluistert Jules lachend tegen Alex. "Sorry." Hoort hij Alex zeggen. Jules kijkt hem vragend aan. "Sorry? Hoezo dat?" Vraagt hij.
Alex zucht diep. "Door mij ga je een onvoldoende scoren." Legt Alex uit. Jules schudt zijn hoofd. "Nee joh, je kan het!" Roept Jules luidt. "Ik kan het? Ben je vergeten hoe het gister ging?" Vraagt Alex lachend. Jules moet er ook wel om lachen. Eerlijk is eerlijk, het ging niet al te best. "Er is niets dat je niet kunt leren. Het heeft alleen wat tijd nodig." Vindt Jules. "Het lukt je echt wel, en ik ga je helpen." Alex knikt. "Nou, kom op!" Roept Jules. Hij trekt Alex mee. "Oké, doe mij na. Ik ga het eerste pasje voor doen." Zegt Jules, terwijl hij al begint. Alex doet hem na. Daarna gaat Jules steeds sneller en sneller. Eerst kon Alex het wel bijhouden, maar al snel valt hij tegen Jules aan. Jules en Alex vallen allebei op de grond. Ondanks dat de val hard was, moeten ze allebei lachen. "Sorry." Zegt Alex dan, terwijl hij op staat. "Geen probleem." Antwoord Jules, die ook op gaat staan.
"Zo, uitgespeeld, heren?" Vraagt mevrouw De Neve met gekruiste armen. Alex en Jules knikken. "Aan het werk dan. Nu!" Roept De Neve ongeduldig. Alex en Jules gaan gelijk weer klaar staan, en gaan verder met oefenen. "Dit word niets!" Roept Alex aan het einde van het uur. "We moeten gewoon wat meer oefenen. Wat dacht je van na schooltijd? Dan spreken we gewoon een keertje af." Stelt Jules voor. Alex wilt net zeggen dat het een goed idee is, als iemand anders hem weer voor is. "Een keertje afspreken? Alex, ik wist helemaal niet dat jij ook homo was?" Lacht Brandon. "Ben ik ook helemaal niet!" Roept Alex, terwijl hij gelijk weg rent. Jules kijkt hem verbaasd na. Waar sloeg dat op?
YOU ARE READING
Forbidden love - Julex (compleet)
Fanfiction"Alex?" Vraagt Jules. Alex kijkt op. "Kunnen we dit niet gewoon vergeten? Het achter ons laten? Gewoon weer vrienden zijn?" Stelt Jules voor met een kleine lach. Alex schudt zijn hoofd, waardoor Jules zijn lach weer verdwijnt. "Ik wil het niet verge...
