Sorry, dit is een kort hoofdstuk. Hopelijk wel net zo leuk! Veel lees plezier!
--------------------------
Als De Neve de danspasjes voor doet, merkt Alex dat Jules die zonder problemen na doet. Met grote ogen staart hij Jules aan. "Wat is er?" Vraagt Jules. "N..niets. Ik denk alleen dat je niet blij gaat zijn met mij als partner." Vertelt Alex. "Hoezo dat?" Vraagt Jules, met een opgetrokken wenkbrauw. "Ik ben echt niet zo goed!" Roept Alex dan. "Ik leer het je wel." Zegt Jules met een glimlach. Hij pakt Alex zijn hand beed, en trekt hem meer de dansvloer op. "Laten we dansen." Zegt Jules. Alex knikt, met een grote glimlach op z'n gezicht.
------------------------------------
Na schooltijd loopt Jules met zijn moeder buiten. "Hoe ging school?" Vraagt zijn moeder, nieuwsgierig. Jules knikt tevreden. "Eigenlijk, heel goed." Geeft hij toe met een glimlach. "Mooi zo. Dat is het belangrijkste." Zegt zijn moeder met een lach, maar die lach verdwijnt al snel. "Je hebt ze toch niets verteld over je fase, hé? Vraagt ze dan bezorgd. Jules zucht. "Het is geen fase, mama!" Roept hij. Hij word er moe van dat zijn moeder het zijn 'fase' blijft noemen. Het is geen fase. Het is echt. Hij snapt niet waarom zijn moeder het niet gewoon kan accepteren.
"Natuurlijk is het wel je fase. Dat wil je zelf alleen nog niet inzien. Voor je het weet, heb je alweer een leuk meisje aan de haak geslagen." Legt zijn moeder uit. "Ik val niet op meisjes!" Roept Jules luidt. "Sst." Sist zijn moeder. "Nee, de hele wereld mag het van mij weten!" Roept Jules weer, net zo luidt als net. "Heb je het op je school verteld?" Vraagt zijn moeder weer. "Dat was eerst niet de bedoeling, maar ja." Geeft Jules toe. "Oh, Jules. Waar moet dat toch naartoe met jou?" Vraagt zijn moeder.
Jules kijkt haar aan met een opgetrokken wenkbrauw. "En waar slaat dat op?" Vraagt hij. "Nu denken ze allemaal dat je op jongens valt." Zegt zijn moeder. "Dat is ook zo!" Roept Jules weer. "Dat denk je alleen maar, lieverd." Zegt ze. "Nee, dat is zo!" Roept Jules weer. "Je komt er vanzelf wel achter dat dit gewoon een fase is." Vind zijn moeder, terwijl ze weer verder begint te lopen. Jules schudt beledigd zijn hoofd. Dat er op school mensen raar over doen, tot daar in toe. Maar dat zijn eigen moeder het niet eens wil accepteren.. Dat doet hem pijn. Het is alsof zijn eigen moeder zich voor hem schaamt.
Met een diepe zucht loopt Jules achter zijn moeder aan. "Ik begrijp niet waarom je het niet gewoon kan accepteren." Zegt Jules rustig. "Ik hoef het niet te accepteren. Het is maar een fase." Antwoord zijn moeder. Jules kijkt weg. Hij besluit er maar zijn mond over te houden. Dit heeft toch geen zin. Hij kan haar niet van gedachten veranderen, maar 1 ding is zeker. Dit is GEEN fase.
YOU ARE READING
Forbidden love - Julex (compleet)
Fanfiction"Alex?" Vraagt Jules. Alex kijkt op. "Kunnen we dit niet gewoon vergeten? Het achter ons laten? Gewoon weer vrienden zijn?" Stelt Jules voor met een kleine lach. Alex schudt zijn hoofd, waardoor Jules zijn lach weer verdwijnt. "Ik wil het niet verge...
