Kahramanca coşkuyu taşıyordu içinde, sözlerinde, düşüncelerinde ve geldiği gittiği yerleri düşünüyordu. Yaratan doğaya, içindeki ışığa ve akla inanıyordu. Bir kimyasal çöplüğe, rastlantısal oluşuma karşı çıkıyordu.
Hiçbir şey sınırları olan belli bir yerdeki evren kadar saçma olamazdı. Ne evren ne Tanrı... Tanrı belki de sadece yaratan doğadaki ışıktı.
Oradan oraya sürükleniyor ve sadece kahramanca coşku adına sürülmeyi, saldırıları, mücadeleyi kabul ediyordu. Örnek olmalıydı düşüncelerine, kahramanca coşkusunu son ana kadar kaybetmemeliydi çünkü O Giordano Bruno'ydu işte.
Not 1-Kahramanca coşku: "eroico furore" Ernst Bloch- Rönesans felsefesi syf-41
Not 2-Yaratan doğa: "Natura naturans" Ernst Bloch- Rönesans felsefesi syf-34
YOU ARE READING
Rönesansın Çocukları
Historical FictionBu Nolalı Giordano Bruno ile yola çıkacağımız hikâyelerden oluşan bir kitaptır. İlk başta sadece Bruno ve 2014 yılında yazmaya başlayan anlatıcıya odaklanırken, Engizisyon zindanlarındayken bulacağız kendimizi. Yıl 1600. Bir heykelle konuşacağız ve...
