Nolalı bunları yaşarken ben de bir görüşme yapacaktım. Aslında Nolalı'nın da katılacağı bir görüşme. O mektupları Lucieta'ya göndermeli miydim? Birkaç buluşmadan sonra evet... Bütün engellere rağmen ona yazdıklarımı gönderdim. O zamandan beri bir haber yok. İşte onunla görüşme şansı.
Piazza San Marco, Venedik'in muhteşem meydanı... Bir gün önce başlayan Venedik Karnavalı'nda maskeler, çoktan sahiplerine gereken hizmeti vermeye başlamış. Aslında bir yasa ile yasaklanmış maskeler, güvenlikmiş. Ama kimse aldırmıyor Venedik yine de canlı.
Meydanda saat kulesine takılıyor gözüm, oradan oraya koşturanlar, kahkahalar ve müzik... Acaba gelecek mi? O mektuplardan sonra beni görmek isteyecek miydi? Ve ardımdan seslenen bir ses:
"Siz bayım, evet siz, maskenizin yasal bir şey olmadığını biliyor olmalısınız", ses bir kadın sesiydi. Ardıma bakacaktım ister istemez. Sesini değiştirmeye çalışsa da, bu onun sesiydi.
"Çok özür dile... Siz. Demek bu maskenin ardından benim yasayı çiğnediğimi söylüyorsunuz, ya siz genç hanım, sizin bir mazeretiniz var mı?" öylesine mutluydum ki.
"Elbette var, ben buraya bir görevle geldim, diyelim. Bazı mektuplar...", ve sesini değiştirmekten vazgeçti: "Aldığım en güzel mektuplar için geldim. Sahibini bulmak için."
"Bu maskenin ardında yüzyıllar sonrası gizli Lucieta ve ben seni o zamandan geriye dönerek sevdim."
"Bilmece gibi konuşmanızı seviyorum." Yanıma yaklaştı gece vakti her yerde insanlar eğlenirken, ışık oyunları ve müzik içinde, ama sanki zamanın içinde sadece ikimiz varmışız gibi birbirimize yürüdük. Maskeler takılıyken ellerini omzuma ve göğsüme koydu ve "Şimdi zamanı", dedi.
Öpüştük ve sonrasında gülüyorduk kalabalığa karıştık. Çılgına eğleniyorduk. Birden Lucietta bana birilerini işaret etti: " Bak Fosca ve arkadaşın.". Dayanamadık ve onlara el salladık. Bizi gördüler. Uzaktan bağırdı Nolalı: "Sizin için bu gece... Venedik sizin için..." Ve sonra Fosca onu öpecekti, kalabalıkta kaybolacaklardı.
O çılgın geceler boyunca eğlendik ve Lucieta bir yıldız gibi parıldayan güzellik, bir sevgili, bir içten duyguydu. İşte karnaval, işte sevgi, artık kimse bizi etkileyemezdi. Bizler sevginin dilini konuşuyorduk işte Venedik'te.
Müzik: Merula- Ciaconna https://www.youtube.com/watch?v=gR6IQ9SPSYM&index=1
BẠN ĐANG ĐỌC
Rönesansın Çocukları
Tiểu Thuyết Lịch SửBu Nolalı Giordano Bruno ile yola çıkacağımız hikâyelerden oluşan bir kitaptır. İlk başta sadece Bruno ve 2014 yılında yazmaya başlayan anlatıcıya odaklanırken, Engizisyon zindanlarındayken bulacağız kendimizi. Yıl 1600. Bir heykelle konuşacağız ve...
