Slytherin girl

Christmas

'KATE WAKKER WORDEN' 

Ik doe meteen mijn handen voor mijn oren, maar open dan toch moeizaam mijn ogen. 'Moest dat Hermelien?' kreun ik. Ik wil me alweer omdraaien om verder te slapen. 
'Kate, het is kerst! Er zijn cadeaus!' Hermelien kijkt me enthousiast aan. Natuurlijk, het is kerstochtend. Alsof ik niet net pas een minuut wakker ben, spring ik overeind. 

Voor mijn bed ligt een enorme stapel cadeaus. Het moeten er minstens twintig zijn. Ik vraag me af van wie ze allemaal zouden zijn.
'Laten we naar Harry en Ron gaan om ze daar uit te pakken' stel ik voor aan Hermelien. Ze stemt in en kijkt nadenkend naar de stapels pakjes. Dan richt ze haar staf erop.
' Mobiliarbus' zegt ze. De cadeaus komen een stukje van de grond en zweven met Hermelien mee. Ik doe hetzelfde met de mijne en samen lopen we de trap af, naar de slaapzaal van de jongens.

Ron had Harry net wakker gemaakt en is al bezig met het uitpakken van zijn eerste cadeaus als wij binnenkomen. Hij heeft een kastanjebruine trui in zijn hand.
'Alweer een trui van ma... hé goedemorgen!' zegt hij als hij ons ziet.  
'Vrolijk kerstfeest boys' zeg ik. 

Ik laat mijn stapel cadeaus op het bed van Daan landen en Hermelien doet hetzelfde, maar dan bij het bed van Simon. Die twee zijn er toch niet. Ook Knikkebeen springt op het bed en gaat spinnend liggen.
'Haal die rotkat hier weg' zegt Ron. Hij pakt snel Schurfie/Peter en stopt hem in zijn borstzak. Hermelien negeert hem. 

'Val Peter deze keer even niet aan. Dat verpest de sfeer. De tijd komt nog dat hij ontmanteld wordt'  zeg ik tegen Knikkebeen.
'Oké dan' zegt hij terug. Dat klonk voor de anderen echter als een normale miauw.
'Wat zei je?' vraagt Ron nieuwsgierig.
'Ik vroeg of hij Schurfie niet kon aanvallen. Hé, laten we beginnen met uitpakken!' 

Ron laat zich dat geen twee keer zeggen en begint meteen met het open scheuren van zijn pakjes. Ik begin ook maar met uitpakken. 
Het bovenste pak van de stapel voelt verdacht zacht. Het verbaasd me ook niet als er een welbekende Wemel-trui tevoorschijn komt. 

'Hij is donkergroen!' zegt Harry verbaasd.
'Die kleur is tenminste wel mooi' mompelt Ron, terwijl hij vol afgunst naar zijn trui kijkt. Daar heeft hij gelijk in. Het is een hele mooie groen. 

'Dat is niet het enige opvallende' mompel ik. Ik draai de trui om en laat hem aan de rest zien. Op de voorkant van de trui is met zilveren draad een prachtige K in de trui gebreid.
'Dat zijn de afdelingskleuren van Zwadderich' zegt Hermelien verbaasd. 
'Wat?! Waarom heeft ma dat gedaan? Ze weet dat je in Griffoendor zit' zegt Ron. Hij kijkt walgend naar de trui. Ik laat de trui zelf een beetje versuft door mijn handen glijden. Waarom zou mevrouw Wemel dit hebben gedaan? Ik besluit de trui wel aan te trekken, want hij is erg mooi. 

'Dat is het!' roept Hermelien plots.
'Wat?' reageren Harry, Ron en ik tegelijk.
'Ze weet het! Daarom heeft je moeder die kleuren gekozen Ron! Maar hoe is ze het dan te weten gekomen?' 

'Hoe is ze wat te weten gekomen?' vraagt Ron, die er nog steeds niks van snapt. Bij mij begon er echter een belletje te rinkelen. 
'Mijn ouders' fluister ik opgewonden. 'Je moeder weet wie mijn ouders zijn! Ze hebben iets te maken met Zwadderich en daarom heeft ze deze trui gestuurd. Ik loop naar de spiegel en bekijk de trui eens goed. Het valt me meteen op dat er iets bijzonders met de 'K' aan de hand is. Het is er heel subtiel in verwerkt, maar ik zie toch echt een slang om de steel heen kronkelen. Glimlachend kijk ik naar de trui. We zijn weer een stapje dichterbij, dankzij mevrouw Wemel. 

'Goed, door naar de rest van de cadeaus!' 

Al snel wordt het me duidelijk waarom mijn stapel zo groot is. Ik heb veel mensen die om me geven, waaronder Dreuzels. Van mijn peetouders krijg ik een grote stapel boeken toegestuurd, die Hermelien bijna meteen inneemt. Lachend vertel ik dat ze ze mag lenen wanneer ze wil. Bij de stapel boeken zit ook een kleiner pakje, met mijn telefoon. Op het briefje, dat erbij zit, staat: 'Misschien komt hij nog van pas, liefs je ouders' 

'Is dat een feteloon?' vraagt Ron nieuwsgierig. 'Een telefoon Ron, en ja' zeg ik lachend. Ik geef hem aan hem en hij bekijkt hem aandachtig. 'Dit moet je ergens aan mijn vader laten zien' zegt hij grijnzend. 

De volgende stapel cadeaus komt van mijn dreuzelvriendinnen. Hij bestaat voornamelijk uit chocola, maar ook heb ik enkele dreuzelartikelen gekregen, zoals een pennenset, een leuke streng met lampjes en een foto van ons vieren (die niet beweegt natuurlijk). Opeens merk ik hoe erg ik mijn vriendinnen mis. Ik besluit om in de vakantie weer eens langs te gaan. 

Van mevrouw en meneer Wemel krijg ik verder nog wat eten, oftewel een voorraad voor het komende jaar. Ook Fred en George hebben me een cadeau gestuurd, bestaande uit fopartikelen van Zonko's. Grijnzend bekijk ik ze, deze gaan nog van pas komen dit jaar. 

Van Hermelien krijg ik een boek over Zwerkbal en eentje over muziek in de toverwereld en een set veren en perkament. Van Ron krijg ik een zak smekkies in alle smaken en Harry heeft me een mooie armband gegeven. 

Na een tijdje hebben Hermelien en Ron hun pakjes uitgepakt, maar Harry heeft nog een langwerpig pak liggen en ik heb er nog drie, waarvan eentje precies hetzelfde is als dat van Harry. Mijn hart maakt een sprongetje. Dat kan maar één ding zijn, terwijl ik terugdenk aan mijn kapotte Nimbus 2001. 

'Wat heb je daar?' vraagt Ron, die zijn eigen cadeaus nog een keer bekijkt. 'Geen idee...' mompelt Harry. 
'Ik heb zo'n zelfde pak' zeg ik en laat hem zien. Grijnzend kijk ik naar Harry. 'Tegelijk uitpakken dan maar?' Hij knikt en bekijkt nieuwsgierig zijn pakje

'Goed. 3, 2, 1..' 

---------

Exact duizend woorden haha. Ik ben als sinds oktober in de kerststemming :)