Slytherin girl

Finishing touch

Nu we nog maar enkele dagen op Zweinstein zijn, verlang ik toch weer naar een nieuwe actie van de Wolf. Een eind prank kan namelijk niet uitblijven. 

Uit mijn zak haal ik een oortje en stop het in mijn oor.

'Fred, George? Kunnen jullie me horen?' 

Direct krijg ik gehoor. 

'Wat is er Kate?' 

'Het jaar is voorbij en ik denk dat wij nog even een tot-volgend-jaar prank moeten gooien' zeg ik grijnzend. Het is even stil aan de andere kant van de lijn, maar daarna hoor ik opgewonden gepraat. 

'Binnen nu en vijf minuten in de Hoge Nood' zegt Fred en daarna blijft het stil. Ik weet wat me te doen staat. 

Nog geen twee minuten later ben ik in de Kamer van de Hoge Nood het is een lege kamer, met in het midden een paar fauteuils en een tafel. Aan de zijkant staat nog een boekenkast met welgeteld één, redelijk dik, boek erin. Ik loop erheen en pak er hem, waarna ik er in begin te bladeren. 

Het is een soort logboek, gemaakt door een eerdere pranker op Zweinstein. Er staan kleine uitgevoerde pranks in op leerlingen of leraren, maar het valt me op dat er enkele bladzijden verspreid door het boek leeg zijn. Alsof iemand die tekst heeft uitgewist. 

Ik blader helemaal naar het einde van het boek. Op de allerlaatste bladzijde staat in de hoek iets heel kleins gekrabbeld in een slordig handschrift.

'snode plannen uitgevoerd' 

Dit boek kan maar van één iemand zijn geweest. 

Of eigenlijk vier. 

De Marauders. 

Is dit dus hun logboek. Een boek waarin ze elke prank hebben bijgehouden die ze die zeven jaar lang hebben uitgevoerd. Een boek dat ze hebben achtergelaten voor hun opvolgers. 

Dan moet er ook maar één manier zijn om de lege pagina's op te vullen. 

Ik pak mijn toverstok en richt de punt op de kaft van het boek. 

'Ik zweer plechtig dat ik snode plannen heb' fluister ik. 

Het boek zweeft een stukje omhoog van mijn hand en begint te schudden, alsof het zichzelf wil ontdoen van wat er niet in thuis hoort. Het geeft zelfs een beetje licht. Dan valt het terug in mijn hand en blijft doodstil liggen. 

Voorzichtig sla ik het een tweede keer open. 

Alle bladzijden zijn gevuld. 

De lege bladzijden hebben enorme pranks op zich staan geschreven, die meestal heel Zweinstein betreffen. Met grote ogen lees ik de pranks die tot in de puntjes uitgeschreven staan. Van welke huiselfen je willen helpen tot aan hoe laat je moet beginnen. 

Ook op de laatste bladzijde is er tekst bij gekomen: 

'REGELS A LA MARAUDERS
1. Zorg dat alles werkt
2. Wordt niet gepakt
3. Iedereen die heeft geholpen krijgt eer
4. neem revenge namens mensen!
5. blijf anoniem 
6. focus op Zwadderich
7. PRANK JE HELE LEVEN' 

Lachend lees ik de regels door. Ze klinken alleen al zo typisch Marauders. 

Ik steek het boek in mijn tas en loop naar een van de fauteuils toe. Precies op dat moment komen ook Fred en George binnen. 

'Sorry dat we wat later zijn-' zegt Fred. 

'-Sneep had nog en appeltje met ons te schillen' zegt George. 

Ik kijk beide verbaasd aan aangezien het jaar eigenlijk voorbij is. Dan hebben ze iets heel bijzonders gedaan om Sneep nu nog boos te maken. Aan hun grijnzend te zien is het iets onder de categorie 'kattenkwaad'. 

We laten onszelf neervallen op de fauteuils en leggen een stuk perkament op de tafel. Het brainstormen kan beginnen. 

'Goed, hebben jullie nog leuke dingen bij Zonko's kunnen vinden?' vraag ik nieuwsgierig. 

Als antwoord pakt Fred zijn tas en draait het boven de tafel om. Tientallen fopartikelen, waaronder veel mestbommen, vallen eruit. Hier kunnen we zeker wel wat leuks tussen vinden. Na een tijd fopartikelen uitzoeken, testen, ideeën bedenken en combineren, hebben we een plan voor onze eindprank. We gaan duidelijk maken dat we er volgend jaar weer zullen zijn. 

Het is laat in de avond als we klaar zijn met alles plannen en de avondklok is ingegaan, dus we moeten voorzichtig terug. Via verborgen passages sluipen we snel verdiepingen omlaag. Uiteindelijk zijn we bijna bij de ingang van onze leerlingenkamer als we ons eerste obstakel tegenkomen. 

'Percy' fluistert Fred geïrriteerd. 

En inderdaad is het Percy die ons tegemoet komt lopen. We staan nog buiten zicht, om de hoek, maar dat zal niet lang duren. Er is ook geen geheime passage hier in de buurt. 
Het wordt tijd om nog twee mensen te vertellen wie ik ben en te laten zien wat ik kan. Ik duw de tweeling een nis in en ga in het midden staan. 

'Hou beide mijn hand vast en niet loslaten tot ik het zeg. Doodstil zijn nu' beveel ik. Ze zijn verbaasd maar doen toch wat ik zeg. Direct maak ik onszelf onzichtbaar en we wachten tot Percy de hoek om komt lopen. 

Na iets minder dan een halve minuut klinken de voetstappen nog maar een paar meter verderop. Al snel komt het felrode Wemel-haar te voorschijn en loopt Percy de hoek om. Met ingehouden adem staan we tegen de muur aan als Percy langs ons loopt. Even kijkt hij om, recht naar ons, maar loopt dan door. Als hij ver genoeg weg is, loop ik richting de leerlingenkamer en trek de tweeling mee. Op onze tenen rennen we naar het portret. Pas een paar meter daar vandaan laat ik ze los. 

'fine anni' sis ik naar de Dikke Dame. Ze lijkt geërgerd door het late bezoek, maar laat ons wel binnen. Snel klimmen we door de opening. De leerlingenkamer is zo goed als verlaten, op een enkeling na. Er zitten geen bekenden van ons.

'Kate, wat deed je? Percy keek ons recht aan en deed niks! Hoe-' fluister-schreeuwt George verbaasd. Ik haal even diep adem. 

'Er is iets wat ik jullie moet vertellen, jongens' zeg ik. En dan leg ik alles aan ze uit. Van het begin tot het einde krijgen ze elk detail te horen. Hun reactie achteraf is echter heel anders dan die van Harry of Hermelien. 

'Vet gaaf' fluistert Fred opgewonden. Ik lach zachtjes. 

'Net maakte ik ons dus onzichtbaar. Vandaar dat Percy ons niet kon zien.' 

'Je bent gewoon een wandelende toverstok!' zegt George. Ja, zo kan je het ook zien. 

We wensen elkaar tenslotte nog een goede nacht toe en dan scheiden onze wegen. Op weg naar mijn slaapkamer denk ik nog even aan onze toekomende prank. 

Het wordt tijd voor de kers op de taart.

-----------
Een boek van de Marauders... daar kan Kate vast wel iets mee ;).
Hebben jullie enig idee wat haar eerstvolgende prank zal zijn?