Kalanların Ardından

1.Bölüm - Yangın

Kader, Meral, Banu, Eylül ve Cemre dumandan etkilenmişti... Kader'in kanaması vardı. Rüstem ve Hediye kapıyı açmaya uğraşıyordu. Feride hanıma haber vermişlerdi, ambulanslar da Feride hanım da yoldaydı. Toprak hoca Songül ile Güney'e ve Serkan'a da haber vermişti... hepsi yurda gidiyordu... ilk Feride ve Toprak geldi... etrafta koşturan ve korkan kız çocukları, onları almaya ve diğer yurtlara dağıtmaya gelen servisler, itfaiye ve ambulanslar vardı... yurttaki diğer kızlar ufak tefek yaralarla atlatmıştı...

Feride : kızlarım... kızlarım... Toprak birşey yap noolur

Toprak : merak etme hepsi kurtulcak

Rüstem kucağında Kader ile bahçeye iner...

Feride : Rüstem bey... Rüstem bey, Kader!

Rüstem : yaralanmış Feride hanım...

Rüstem, kucağında Kader ile gelir ve onu ambulans görevlilerine verir...

Hediye de Meralin koluna girmişti, birlikte çıkmaya çalışıyolardı...

Feride : şükürler olsun Meral.... Hediye hanım, başka kimse var mı içeride?

Hediye : öhö öhö... tüm kızları çıkartmıştık... Merallerin kapısı kilitliydi...öhöö... Rüstem beyle kapıyı kırdık... ama Cemre, Eylül ve Banu hanım içeride

Toprak : Banu mu?

Feride : kızlarım... kızlarım içerde Toprak

O sırada koşarak Songül ve Güney gelir...

Songül: Feride hanım... Feride hanım... noolmuş nasıl olmuş? Kardeşlerim iyiler mi?

Feride : Meralle Kader'i çıkartmışlar ama diğerleri Cemreyle Eylül hala içeride...

O sırada gelen Serkan da konuşmayı duyar...

Songül : kardeşlerim... Eylül... Cemre...

Ambulans görevlisi : Kader'in ağır yarası var, acil hastaneye gitmemiz gerekiyo

Feride : Kader! ... ben de geliyorum. Toprak noolur haber ver bana....

Birkaç dakika sonra bir itfaiye görevlisi, Banu hanımın koluna girip çıkmıştı...

Güney : hocam kızlar nerde?

Toprak : Güney, içerisi çok kötü... içeri kalmışlar... ama girip bakabilirim...

İtfaiye görevlisi : giremezsiniz , çok tehlikeli...

Serkan aradan sıyrılıp yurda koşar...

Toprak : Serkan!

Serkan : Cemree! Cemre!

Kızların odasını kolaylıkla bulup içeri bakınır. Kapının kenarında yatan Cemreyi görür ve kucağına alır... Dakikalar sonra onlar da çıkar... Songül yanlarına koşar

Songül: Cemre... kardeşim.... Cemre! Serkan, Eylül nerde?

Serkan: bilmiyorum