Class 3-C Has A Secret 2 | completed

C48: START

"Bakit naman hindi?" tugon ko.

"Magandang ideya pero mapagkakatiwalaan mo ba talaga yang Spade na yan? Bakit niya papabagsakin ang korporasyon ng sarili niyang pamilya?"

Tumingin ako nang deretso sa mga mata ni Andy, "Tanga man ang taong iyon pero iba naman siya sa tinuturing niyang tatay."

Sana.

Narinig kong tumawa nang mahina si Andy, "Masyado kang mabait, Luna."

Umirap ako sa kanya at binaling na lang ang atensyon ko kay Nurse Tin nang may naalala muli ako.

"Gusto ko lang itanong, Nurse Tin, hindi ba kayo ang batch noong may natagpuan na mga chop-chop na katawan sa Room-101A? Ano ang kwento tungkol doon?" tanong ko sa kanya.

Sa di malamang dahilan, para bang biglang nagdilim ang ekspresyon ng mukha niya ngunit tumugon naman siya agad sa tanong ko, "Finals na 'nun at alam mo naman sa rules of the jungle. Every finals, the jungle have to judge all the selected rabbits." Sa pagkakataong iyon, parang naluha naman siya. Ano ba talaga ang nangyari noon?

"Lumipas ang isang linggo, walang namatay sa aming mga selected rabbits. At tulad ng nasa rules ulit, 'Revenge is the key. Death is the punishment.' Tinipon lahat ng rabbits sa isang kwarto kasama kami at doon nagsimula ang paghihiganti namin. Sa lahat ng tao roon, kami lang ni Yuko ang nabuhay." Tumingin siya sa akin, "Talagang sinadya namin ni Yuko na matira hanggang sa huli dahil siya ang pinakamatalik kong kaibigan. Walang iwanan, hanggang sa dulo ... iyon ang sabi niya sa akin pero nagkamali ako."

Gusto ko pa sanang tanungin siya nang tanungin ngunit para isang maling ideya para gawin ko iyon. Bigla kasi siyang umiyak.

Napatitig kami ni Andy sa isa't-isa habang nagtataka sa kung ano nga ba talaga ang nangyari. Nagkibit-balikat sa akin si Andy kasabay naman ng pag-vibrate ng phone ko.

Agad kong sinagot ang tawag ni Raphael.

"Nawawala na si Sapphire."

Napangiti ako.

Magsisimula na.

SPADE'S POV

Kaharap ko ngayon si Miaka habang hawak niya si Kuro. Nakaupo ako nang maayos sa isang silya sa harap ng dining table at tahimik na lumalagok sa hawak kong soda. Ilang beses ko itong pinipisil sa pagpipigil sa inis.

Naiinis ako.

Naiinis ako dahil sa namatay yang lintek na Laketon na iyan.

Naiinis ako dahil kahit na wala siya, nileleche niya pa rin ang buhay ko.

Anong sinabi niya dati na wala akong makukuha na kahit ano sa kanya? Kung hindi siya nagsisinungaling noon ... bakit niya sa akin ipapamana ang buong Laketon Academy pati na lahat ng pagmamay-ari at negosyo niya?

Gustong-gusto niya talagang naghihirap ang mga tao sa paligid niya.

"Ayos ka lang ba Francis?" tanong niya.

Tumingin ako sa kanya at kahit na gusto kong sumimangot at wag siyang pansinin ay hindi ko magawa bagkus ay ngumiti ako at umiling, "Wala lang 'to Mia."

Ngumiti rin siya, "Excited na kong matapos ang lahat ng ito Francis. Babalik tayo sa dati. Mapaghihiganti na rin natin si Hanako."

Pinaghihiganti mo lang ang sarili mo. Hindi si Hanako. Hindi sa mga ginawa nila sa kanya kung hindi sa kung anong ginawa nila sa'yo at kung ano ang ginawa ni Hanako sa'yo.