"Sehun နဲ႕ Luhan ဆရာ့ရံုးခန္းထဲခနလိုက္ခဲ့ၾက"
tutorial ခ်ိန္မို႔ လူစံုေနခ်ိန္ အတန္းပိုင္ဆရာကထူးထူးဆန္းဆန္းေခၚတာေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္တို႕ႏွစ္ေယာက္ကိစၥေတြသိေနမွာ လြဲစရာမရွိ ဆရာကြ်န္ေတာ္တို႔ကိုဆူလိမ့္မလား မိဘေခၚလိမ့္မလားႏွင့္ ကိစၥေတြပိုႀကီးမွာကိုရင္ထဲေၾကာက္လန္႔ေနမိသည္
Han လဲကြ်န္ေတာ္နည္းတူရင္တုန္ေနမလားၾကည့္မိေတာ့ သူကေတာ့မ်က္ႏွာတခ်က္မျပတ္ဘဲ ခပ္တင္းတင္းမ်က္ႏွာထားကပံုမွန္သာ
အဲ့ဒါေတြ Han စိတ္ထဲဘာေတြရွိလဲမသိႏိုင္ေအာင္ ဖုံးကြယ္ထားတတ္ေသာ ပညာေတြမွာ Han ကတဖက္ကမ္းခတ္ေအာင္ သိပ္ထူးခြ်န္လြန္းတာ
"Hun nah ဆရာကိုေတာ့အပြင့္လင္းဆံုးတိုင္ပင္ၾကရေအာင္"
အင္းမလုပ္ အဲမလုပ္ဘဲကြ်န္ေတာ္အေျဖမေပးမိတာစိတ္ထဲတခုခုကိုေအးစက္စက္ခံစားေနရသလိုေၾကာင့္ျဖစ္ပါလိမ့္မည္
"လာၾက ဒီမွာထိုင္"
ဆရာ့ေရွ႕မွာႏွစ္ေယာက္ဝင္ထိုင္လိုက္ၾကရင္း စိတ္လႈပ္ရွားစြာ နားစြင့္ေနမိတယ္
"မင္းတို႔ကို ဆရာမဆူဘူး စိတ္ေလ်ာ့ထားလို႔ရတယ္ ဆရာအၾကံေပးခ်င္လို႔ေခၚတာ"
မထင္မွတ္ထားတာေၾကာင့္ ဆရာမ်က္ႏွာကိုအခုမွရဲရဲေမာ့ၾကည့္မိေတာ့ တကယ္ပင္ ဆရာအမူအရာကတည္ၿငိမ္ဆဲ ေဒါသထြက္ဟန္ စိတ္ပ်က္ဟန္လဲမျမင္ရ
"မင္းတို႕လဲသိၾကမွာပါ အာဒံနဲ႕ဧဝ ကို"
ဆရာ့စကားကဘယ္ကိုဦးတည္ေတာ့မလဲသိစြာ သက္ျပင္းကိုခိုးခ်မိတယ္
"အရာအားလံုးမွာ ျဖစ္သင့္တာ ျဖစ္ႏိုင္တာ ျဖစ္ကိုျဖစ္ရမွာဆိုတဲ့သတ္မွတ္ခ်က္ေတြေၾကာင့္သာ ဘုရားသခင္က အာဒံအတြက္ ဧဝကိုဖန္တီးေပးခဲ့တာေပါ့"
"ျခြင္းခ်က္ဆိုတာလဲ ေနရာတိုင္းမွာရွိတတ္ပါတယ္ဆရာ"
အထြန္႔တက္လိုက္သည္က ကြ်န္ေတာ့္ေဘးက Han
"ဟုတ္တာေပါ့ ျခြင္းခ်က္ေတြကအၿမဲရွိတတ္တာပဲ ဆရာမင္းတို႔ကိုအျပစ္မတင္ပါဘူး ဒါေပမယ့္ လက္လဲမခံေပးႏိုင္ဘူး"
"ေခတ္ႀကီးကေျပာင္းေနပါၿပီ"
"Han ဆရာေျပာတာအဆံုးထိနားေထာင္ရေအာင္"
