ဒီရက္ပိုင္းအတြင္းမွာကြ်န္ေတာ့္အတြက္ Han ေနာက္ကိုေျခရာခံလိုက္ေစာင့္ၾကည့္ရသည့္တာဝန္တခု အလိုအေလ်ာက္တိုးလာသည္
ေက်ာင္းဆင္းသည္ႏွင့္ Han မသိေအာင္သူ႔ေနာက္ကေနတိတ္တိတ္ခိုးလိုက္ျဖစ္သည္
တပတ္၅ရက္မွာ ၃ ရက္ေလာက္ေတာ့ Han အိမ္တန္းျပန္တတ္၍စိတ္နဲနဲအပူေလ်ာ့ရေပမယ့္ မေတြ႕ရသည့္ေက်ာင္းပိတ္ရက္ စေန တနဂၤေႏြအတြက္သက္ျပင္းမခ်ႏိုင္ျပန္။
တေနကုန္ကို ထိုဆိုင္ေရွ႕ေယာင္လည္ေယာင္လည္လုပ္ရင္းသာ Han လာမလာေစာင့္ၾကည့္ရျပန္သည္။
ဒီေန႔ေတာ့group project တခုရွိ၍ Kai အိမ္မွာလူစုကာ စာလုပ္ၾကသည္ဟုေခါင္းစဥ္တပ္ရင္း ေသာင္းက်န္းေနၾကမယ္ဆိုတာေၾကာင့္ ေန႔ခင္းဘက္ ကြ်န္ေတာ့္တာဝန္အရေစ်းဝယ္ဖို႔ mini mart တခုအသြားအမွတ္မထင္ျမင္လိုက္မိသည္က
"Hyejeen"
သူဒီရပ္ကြက္မွာေနလို႔လား?
ေစ်းဝယ္ဖို႕ပစၥည္းရွာသလိုလိုေရြးသလိုလိုလုပ္ေနေပမယ့္ တကယ္ကေဘးကတျခားမိန္းကေလးတေယာက္နဲ႕တီးတိုးစကားေျပာေနတာ
သူမေဘးကတေယာက္ကိုေတာ့ Hoodie အနက္ေခါင္းစြပ္ဝတ္ထားတာရယ္ ကြ်န္ေတာ္နဲ႕ေက်ာေပးေနတာရယ္ေၾကာင့္မည္သူမွန္းမသိ သို႕ေသာ္ ဒီမိန္းကေလး၂ေယာက္မသကၤာစရာသိပ္ေကာင္းေနတယ္
ကိုယ္နဲ႕မဆိုင္ဘဲအလကားသပ္သပ္ သံသယဝင္ေနတဲ့ကြ်န္ေတာ့္ကိုကြ်န္ေတာ္ စိတ္ပ်က္စြာေခါင္းခါမိတယ္ Han ေတာ့သူတြဲခဲ့ဖူးတဲ့မိန္းကေလးေတြနဲ႕ျပန္ေတြ႕မိရင္ ဘယ္လိုမွမေနေလာက္ေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ Han နဲ႕ပတ္သတ္ဖူးတဲ့လူမွန္သမ်ွကိုဆံုတိုင္းစိတ္ထဲတမ်ိဳးႀကီးျဖစ္လာတတ္တာ ဘယ္လိုပဲလမ္းခြဲလိုက္ၾကၿပီဆိုဆို ႏွလံုးသားရဲ႕တေနရာမွာ ဝန္တိုစိတ္အေသးအမႊားေလးကပ္စြဲေနတတ္ေသးတာထင္ပါရဲ႕
"Hello"
"ေစ်းသြားဝယ္ခိုင္းတာ နယ္ထိမ်ားဆင္းၿပီးအရြက္ခူးေနလား Sehun shii"
"ha ha အခုျပန္လာေတာ့မွာပါကြ မင္းကလဲခနေလးေစာင့္"
"ငါမီးဖိုေခ်ာင္ထဲအကုန္အဆင့္ျပင္ထားၿပီးၿပီ လဒရဲ႕ မင့္ဟင္းရြက္ထည့္ဖို႔ေစာင့္ရင္း ဟင္းရည္အိုးကခန္းေတာ့မယ္"
