"မင္းဘာလုပ္မွာလဲ Sehunnie"
"မသိဘူး Kai ရာ"
အတန္းထဲထိုင္ေနရင္းက Han နဲ႕ပတ္သတ္ၿပီး ကြ်န္ေတာ္ဘာဆက္လုပ္ရမလဲတိုင္ပင္မိေနတယ္။
တကယ္ကိုကြ်န္ေတာ္ဘာဆက္လုပ္ရမလဲအခုထိအေျဖမထြက္ေသးပါ။အရင္လို ကြ်န္ေတာ့္ဘက္က Han ကိုအရိပ္တၾကည့္ၾကည့္ အရာရာလိုက္ျဖည့္စည္းေပးႏိုင္တဲ့အခြင့္အေရး ယခုရွိေသးရဲ႕လား?
Han ရဲ႕စိတ္ၾကည္ေနရင္တမ်ိဳး စိတ္မၾကည္ရင္တမ်ိဳး ဆက္ဆံတတ္တဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ရင္ကို အၿမဲတေစ ပူလိုက္ေအးလိုက္ နာက်င္လိုက္ ေပ်ာ္ရႊင္လိုက္ လႈပ္ရွားေစတဲ့အမူအယာေလးေတြေရာ ရွိပါဦးမလား?
Han ကကြ်န္ေတာ့္ကိုအခုဘယ္လိုသေဘာထားေနမွာလဲ?
သူအရင္တြဲခဲ့ဖူးတဲ့ ရည္းစားေတြလို ခ်စ္တယ္ေျပာလိုက္ သာယာမႈေတြေပးလိုက္ ေနာက္သူစိတ္မလိုရင္ လမ္းခြဲလိုက္ လုပ္မွာလား?
အခုေရာ ကြ်န္ေတာ္နဲ႕ Han ကဘာလဲ?
"Sehun"
အေတြးနဲ႕ၿငိမ္ေနတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္နားေရာက္လာသူကိုေမာ့ၾကည့္ေတာ့ Han
"Han "
"ငါတို႔ေက်ာင္းေျပးရေအာင္ Hun"
"ဟင္"
ဘာမွန္းမသိေပမယ့္ ေနာက္ဆံုး ကြ်န္ေတာ္နဲ႕ Han ေက်ာင္းဝင္းထဲကခိုးထြက္ရင္း အတန္းေျပးျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္။
ဘယ္ကိုဦးတည္ၿပီး Han သြားေနလဲမသိေပမယ့္ သူဦးေဆာင္ရာေနာက္သာ ကြ်န္ေတာ္အသံတိတ္လိုက္ေနမိတယ္
"မင္းငါ့ကိုဘာစကားမွမေျပာေတာ့ဘူးလား Hun"
Hun? အခုေနာက္ပိုင္း Han ႏႈတ္ဖ်ားကခနခနလိုထြက္လာတတ္တဲ့ ရင္ေႏြးခ်င္စရာ အေခၚအေဝၚေလး
Han ဆီကထိုသို႔ေခၚသံၾကားလိုက္တိုင္း ကြ်န္ေတာ့္ရင္ေတြ တသိမ့္သိမ့္ျဖစ္သြားတတ္တာလဲ အမွန္ေပ အၿမဲတမ္း ၾကားခ်င္မိတယ္ဆိုတာကိုလဲ ကြ်န္ေတာ္ဝန္ခံပါရေစ။
"ကိုယ္ဘာေျပာသင့္လဲ Han"
"မေန႔က ငါ့ဘက္က စကားကုန္ဖြင့္ေျပာထားတာေတာင္ မင္းမွာျပန္ေျပာစရာ တခုခုမရွိဘူးလား"
ေဘးခ်င္းယွဥ္လ်က္ လမ္းေလ်ွာက္ေနၾကရင္း တေယာက္မ်က္ႏွာတေယာက္မၾကည့္ဘဲ စကားေျပာေနမိၾကတယ္
