ေနအလင္းေရာင္စူးစူးမ်က္ႏွာေပၚက်ေရာက္လာမွ အသိစိတ္ေတြႏိုးထေတာ့ မ်က္လံုးမဖြင့္ခင္မွာပင္ခံစားလိုက္ရတာက ခႏၶာကိုယ္ေအာက္ပိုင္းကနာက်င္ေနမႈရယ္ လက္ေမာင္းေပၚမွာတခုခုကဖိထားသလိုေလးလံေနမႈရယ္
အလ်င္အျမန္ညကျဖစ္ရပ္ေတြျပန္ေတြးယူမိရင္း လက္ေမာင္းေပၚကအရာတခုကိုသတိရစြာငံု႔ၾကည့္မိေတာ့ Han
ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ Han မ်က္ႏွာ့ေလးက အရင္လို ခက္ထန္ျခင္းေတြ ထီမထင္ျပဳမူတတ္ျခင္းေတြ လွလွပပေလွာင္ျပံဳးျပံဳးတတ္ျခင္းေတြ မရွိတာေၾကာင့္ျဖဴ စင္ကာအျပစ္ကင္းစင္ေနလြန္းတယ္ ဒီအတိုင္းေလးပဲအၿမဲရွိေနေပးရင္သိပ္ေကာင္းမွာပဲ Han ရယ္
အညိဳေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ဆိုးထားတဲ့ Han ဆံႏြယ္ထူထူေတြကိုကိုင္စမ္းၾကည့္ခ်င္ဖူးတဲ့ စိတ္ကူးတခုကိုအေကာင္အထည္ေဖာ္စြာ လက္နဲ႕ဖြဖြစမ္းပြတ္မိတယ္ ကိုယ့္နားမွာအခုလိုေလးအၿမဲရွိေပးရင္လဲသိပ္ကိုေကာင္းမွာပဲ
တစိမ့္စိမ့္ Han ကိုစိုက္ၾကည့္ေနမိရင္းက Han ႏိုးလားရင္ ဘယ္လိုေတြေျပာမလဲ?
အခုလိုအေျခအေနကို Han လက္မခံႏိုင္စြာေပါက္ကြဲမည္လား?
မေန႔ညကအျဖစ္အပ်က္ေတြကိုမမွတ္မိဘဲ ကြ်န္ေတာ္အခြင့္အေရးယူသည္ဟု Han စြပ္စြဲမည္လား?
မွတ္မိေနသည္ဆိုဦးေတာ့ Han လ်စ္လ်ဴ ရႈကာမသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနမည္လား?
မည္သို႔ပင္ Han ဘက္ကသတ္မွတ္ပါေစ အျပစ္ဖြဲ႕ပါေစ ကြ်န္ေတာ္ကေရာ ဘာတတ္ႏိုင္မွာမို႔လို႕လဲ
အခုလိုေတြေတြးမိျပန္ေတာ့ Han ဆီကဘယ္လိုစကားမ်ိဳးကိုမွကြ်န္ေတာ္နားမေထာင္ႏိုင္ျပန္ပါ ဘာမွမေျပာရင္အေကာင္းဆံုးပဲ Han ရယ္ Han ဘာမွမေျပာပါနဲ႔။
စိတ္ကူးေတြနဲ႕ႀကိဳတင္စိုးထိတ္ေနျခင္းကို ခနရပ္တန္႔ကာ လက္ေမာင္းေပၚက Han ေခါင္းေလးကို ေခါင္းအံုးေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလးေပၚခ်ေပးလိုက္ၿပီး ကြ်န္ေတာ္ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္လိုက္တယ္ ၿပီးရင္ ညကအမူးလြန္ေနတဲ့ Han အတြက္ အမူးေျပေသာက္စရာတခုခုျပင္ေပးဦးမွပါေလ
ေရခ်ိဳးခန္းမွန္မွာျမင္ေနရတဲ့ကြ်န္ေတာ့္လည္တိုင္ေအာက္နားကအမွတ္အသားေလးတခုကိုၾကည့္ရင္း ကြ်န္ေတာ္ေက်နပ္ရမည္လား နာက်င္ရမည္လား မေသခ်ာျပန္ "Hun" ဆိုတဲ့ Han ေခၚသံေလးကိုျပန္ၾကားေယာင္မိေတာ့ အလိုလိုျပံဳးမိျပန္တယ္ ကြ်န္ေတာ့္အစိတ္အပိုင္းတခုခ်င္းအေပၚ Han အနမ္းေျခြခဲ့တာေတြ မ်က္လံုးစံုမွိတ္ကာျပန္ပံုေဖာ္မိေတာ့ အခုမွရွက္စိတ္ကဖ်န္းကနဲ
