အိမ္မက္ဆိုးေၾကာင့္ ညသန္းေခါင္တေရးႏိုးၿပီးထဲကျပန္မအိပ္ႏိုင္ေတာ့တဲ့ကြ်န္ေတာ္ မနက္မိုးလင္းမွေမွးကနဲျပန္အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္ သို႔ေသာ္ေက်ာင္းသြားရမည္ Han ကိုေတြ႔ရဦးမည္ဟူေသာအသိေၾကာင့္ေနအလင္းေရာင္စူးစူးအိပ္ရာေပၚထိုးလာခ်ိန္မွာ မ်က္လံုးတို႕ကအလိုက္တသိျပန္ပြင့္လာျပန္သည္။
"၉နာရီေတာင္ရွိၿပီ Aish အၾကာႀကီးအိပ္ေပ်ာ္သြားတာပဲ"
အိပ္ခ်ိန္ကိုးလို႔ကန္႔လန္႕ျဖစ္မႈေၾကာင့္ မ်က္ခြံေတြေလးၿပီးမ်က္လံုးေတြေအာင့္ေနသလို စိတ္လဲသိပ္မၾကည္ခ်င္ Han မ်က္ႏွာေလးေတြ႕လိုက္ရၿပီး Han အသံေလးတခြန္းေလာက္ပဲျဖစ္ျဖစ္ၾကားလိုက္ရရင္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္အရာအားလံုးအဆင္ေျပသြားႏိုင္မည္ထင္ပါရဲ႕
ေက်ာင္းခ်ိန္ေနာက္က်ေနၿပီလဲျဖစ္တာေၾကာင့္ ေန႔ခင္းနားခ်ိန္ေရာက္မွသြားေတာ့မည္ေတြးကာ Han အတြက္ေန႔လည္စာထမင္းဘူးေလးယူသြားဖို႔မီးဖိုေခ်ာင္ထဲအလုပ္ရႈပ္ေနမိတယ္
Han အတြက္ရည္စူးၿပီးလုပ္ေပးေနလို႔လားမသိ ေစတနာေတြတစိမ့္စိမ့္ေပ်ာ္ဝင္ေနေသာ ၾကက္ဥလိပ္ေၾကာ္ အသားကင္ ထမင္းလိပ္ တို႕ကကြ်န္ေတာ္နာမည္ႀကီးဆိုင္ေတြမွာစားဖူးတာထက္ေတာင္ အရသာရွိေနသေယာင္ေယာင္
"Oh Sehun မင္းလဲစာဖိုမႈးလံုးလံုးကိုျဖစ္ေနပါေရာလား"
ကိုယ့္ကိုကိုယ္သေဘာက်စြာ ခပ္ျပံဳးျပံဳးမွတ္ခ်က္ေပးမိျပန္တယ္
ထိုသို႕ ကြ်န္ေတာ္ခ်စ္ရသူအတြက္ လုပ္ေပးေနေသာအခ်ိန္တြင္ ယခင္ရက္မ်ားက Han ကိုစိတ္ဆိုးေအာင္လုပ္မိျခင္းမ်ား Han ရဲ႕တမင္တကာ အရြဲ႕တိုက္မႈမ်ား Han ေဒါသထြက္ေအာင္လုပ္မိခဲ့ျခင္းမ်ား ကုန္ကုန္ေျပာရင္ ေန႔စဥ္ရက္စက္မျပတ္ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕နာက်င္မႈ ဒဏ္ရာမ်ား အားလံုး အားလံုးကို ေမ့ေနတတ္တဲ့ကြ်န္ေတာ္ပါေလ။
ေန႔လယ္ break နားခ်ိန္ကြက္တိေရာက္ေအာင္ထြက္လာၿပီး Kai ကိုဖုန္းဆက္ၾကည့္ေတာ့ သူတေယာက္ထဲ canteen မွာ Luhan လဲဒီမနက္အတန္းလာမတတ္ဘူးဟူသည့္စကားေၾကာင့္ အတန္းထဲမသြားဘဲ Kai ရွိရာ canteen သို႕သာအရင္သြားမိတယ္။
Han ေက်ာင္းအလာကို canteen ထဲကေစာင့္ေနလို႔လဲရတယ္မွတ္လား။
