လူလည္ေခါင္က ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ဘယ္ႏွႀကိမ္ေျမာက္မွန္းမသိေသာ က်ရံႈးခန္းႀကီးကို ရွက္ရြံေဒါသထြက္မႈရယ္ Han ရဲ႕ဘယ္ႏွႀကိမ္ေျမာက္မွန္းမသိေသာ အသဲခြဲခန္းႀကီးကို အမွတ္မရွိ အသားမက်စြာ နာက်င္တတ္မႈရယ္ေၾကာင့္ ေယာက်ာ္းတေယာက္ျဖစ္ေသာ္ျငား ေပ်ာ့ညံ့လြန္းစြာ မ်က္ရည္ပူတို႕ကစီးက်ေနမိျပန္တယ္။
ေက်ာင္းေခါင္မိုးေပၚမွာတျဖဴးျဖဴးတိုက္ေနေသာေလညွင္းေတြကို ေအာက္စီဂ်င္ျပတ္လက္ေနသူတေယာက္သဖြယ္ ရိႈက္သြားရင္း လႈပ္ရွားေနတဲ့စိတ္အစံုကိုတည္ၿငိမ္ေအာင္ျပန္ထိန္းယူေနရတယ္။
ကြ်န္ေတာ္ဆိုတာတကယ္တမ္းေတာ့လဲ Han ရဲ႕ခပ္ပါးပါးႏွိပ္စက္မႈဓားသြားေအာက္မွာ အသားမက်ေသးပါေလ။
ဝရန္တာနဲ႕နီးနီးခံုတန္းရွည္တခုေပၚမွာထိုင္ကာ ေဒါသေၾကာင့္တုန္ရီေနတဲ့လက္ႏွစ္ဖက္ကိုအခ်င္းခ်င္းပြတ္သပ္ဆုပ္ကိုင္ေနမိတယ္ မထိန္းႏိုင္ေအာင္က်ေနေသးတဲ့မ်က္ရည္ေတြကိုလဲ ေကာင္းကင္ေပၚေမာ့ၾကည့္ရင္း မ်က္ေတာင္တဖ်က္ဖ်က္ခပ္ကာ သိမ္းဆည္းေနမိျပန္တယ္
"Han ရယ္ ကိုယ့္ဘက္ကိုနဲနဲေလးေတာင္မေတြးေပးႏိုင္ဘူးလားဟင္"
ႏႈတ္ခမ္းပါးကလဲထိုသို႔အမွတ္မရွိစြာေရရြတ္ေနတတ္ေသးပါသည္ေလ။
ေက်ာင္းတတ္ေခါင္းေလာင္းထိုးသံၾကားလိုက္ေသာ္လည္း ကြ်န္ေတာ္အတန္းထဲျပန္ဝင္ဖို႔သတၲိမရွိေသးတာေၾကာင့္ ထိုင္ေနတဲ့ခံုတန္းလ်ားေပၚမွာပဲေက်ာခင္းလွဲခ်ရင္း ႏွဖူးေပၚလက္တင္ကာ ငိုထားမိ၍ပူေနေသာမ်က္လံုးေတြကိုခနမွိတ္ထားမိတယ္။
အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာလာေတာ့ မ်က္ႏွာေပၚေနေရာင္စူးစူးကတည့္တည့္က်ေရာက္လာသည္ သို႔ေသာ္ကြ်န္ေတာ္မမႈပါ ဒီအတိုင္းေလးၿငိမ္ေနရတာက ကြ်န္ေတာ့အတြက္တခုထဲေသာေအးခ်မ္းမႈမဟုတ္လား။
ေျခသံတခု ခပ္ဖြဖြေလးကြ်န္ေတာ္ရွိရာေလ်ွာက္လွမ္းလာတဲ့ေျခသံတိုးတိုးကိုၾကားေနရေပမယ့္ မ်က္လံုးအစံုကိုမဖြင့္ပဲဒီအတိုင္းၿငိမ္ေနမိတယ္ Kai ပဲျဖစ္မွာပါေလ
ထိုေျခသံကကြ်န္ေတာ့္နားေရာက္ေတာ့ရပ္တန္႔သြားသလို မ်က္ႏွာေပၚထိုးက်ေနတဲ့ေနေရာင္လဲ ရုတ္တရက္ရိပ္သြားသလိုခံစားမိတာရယ္ ခပ္သင္းသင္းေလးႏွာေခါင္းထဲဝင္လာတဲ့ ေရေမႊးနံ႕က Han ဆြတ္ေနက်ရနံ႕ေလး
