Adopted by 5 Seconds of Summer { Dutch }

Hoofdstuk 17🙊

POV Anna
Ik word wakker door geschreeuw, het komt uit Ashton zijn kamer. Maar niemand wordt wakker. Waarschijnlijk is het een klein gilletje. Maar ik heb me de laatste tijd heel erg op Ashton gefocust we zijn al 3 maanden verder. Hij heeft het volgensmij nog steeds niet geaccepteerd.

Ik loop naar de kamer van Ashton en luister."Anna, nee please. Laat me leven! Ik wil niet dood!" Roept hij. Ik sla een hand voor mijn mond en ren terug naar mijn kamer, die ik samen deel met Luna.
Om even alles op een rijtje te hebben...

We wonen al ongeveer 2 1/2 maand in ons nieuwe huis, Ethan en Luke hebben iets samen. Ashton is nog steeds boos op mij. Luna ging gisteren op date met Calum. Ennn... Wat ben ik vergeten? Even nadenken hoor
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Owh ja, volgende week gaan we allemaal naar school... jeej. Hoor je het sarcasme? Zo niet jammer dan.

Ik zit nog steeds met m'n hand op mijn mond, ons huis is nu zo groot dat Luna en ik een deur tussen onze kamers hebben, zo maak ik haar gelukkig niet zo snel wakker. Ik sta weer op vanuit bed en loop nog eens naar Ashton's kamer. Dit keer met een brief. Ik heb deze brief vorige maand ofzo geschreven, hier staat alles op uitgelegd. Ashton wil namelijk niks meer met me te maken hebben. Mijn hart is gebroken, en mijn gevoelens voor hem zijn weg gezakt. Ik beschouw hem
Nu niet meer als mijn crush, maar als een vriend die ik pijn heb gedaan. En dat is zijn EIGEN schuld!

Ik loop Ashton's kamer binnen en leg de brief op zijn bureau, als ik hem hoor kreunen wacht ik even en luister naar wat hij zegt. "Anna, alsjeblieft... laat me gaa-AAHHHHHH!" Ik schrik van zijn schreeuw en sprint de kamer uit, naar mijn kamer. Ik doe de deur op slot en ga weer in bed liggen. Met trillende handen en tranen in m'n ogen val ik weer in slaap.

POV Ashton
Ik wordt wakker met een hele nare droom in m'n achterhoofd, Anna was op hol geslagen en had iedereen al dood gebeten... zelfs Luna, toen kwam ze voor mij. Ze schreeuwde dat het mijn schuld was en rende op me af. Ze pakte me beet en ik schreeuwde keihard. Toen werd ik wakker, denk ik.

Ik sta op om te gaan douche, maar zie dan iets op mijn bureau liggen. Het is een brief, van Anna. Ik twijfel of ik hem wel wel wil lezen.
Ik open de brief en ga met m'n ogen als lasers over se regels.

Lieve Ashton... Irwin,

Ik heb lang nagedacht over mijn woorden in deze brief, ik snap dat je me nooit meer hetzelfde ziet als toen. Maar ik wil wel met jou kunnen praten.

Doordat je me de afgelopen maanden hebt genegeerd, ben ik mijn liefdes gevoelens voor je kwijt geraakt. Ik ken je niet meer...

Als ik die regels lees breekt mijn hart een beetje. Ik lees gauw verder

Ik hoop dat we wel vrienden kunnen worden, en als jij nog wel gevoelens voor mij heb. Hou ze a.u.b. voor jezelf.

Ik zie een natte vlek, dat betekend dat ze huilde tijdens het schrijven.

Ik hoop dat je me kunt vergeven, vooral omdat ik het je heel graag wilde vertellen, maar dan zou ik mijn moeder boos maken.

Ashton, het spijt me.

De allerlaatste kus van mij,
Anna.

Ik knijp de brief samen als ik de laatste regel lees. Ik ben kwaad op haar, en mezelf. Ik ben ook zo'n stomkop he. Als ik de brief weg wil gooien, zie ik dat er wat op de achterkant staat.

P.S. Max en Harvey hebben jou achternaam.

Dat was het, niks anders. Ik heb gewoon twee nieuwe 'broertjes/zoons' ofzo?

Toch?

POV Michael
Als ik beneden naar de keuken loop, zie ik Ashton met z'n handen in zijn haar en opgezwollen rode ogen. Heeft hij gehuild? En sinds wanneer komt hij uit z'n kamer? "Dude, gaat het?" Vraag ik aan Ashton. Hij kijkt op en schud zijn hoofd. "Wat is er dan?" "Kijk zelf maar." En hij overhandigd mij een brief.

Nadat ik de brief heb doorgelezen, kijk ik Ashton aan. Ik snap waarom hij huilt. Ik ga naast hem zitten en geef hem een knuffel. "Ik maak wel een ontbijtje voor je." Zeg ik.

Ik maak wat eieren met bacon en toast. Na een tijdje zitten we alle vier beneden. "Ashton het komt wel goed, je moet wel je excuses aanbieden." Zegt Luke. Ashton knikt en wilt opstaan, maar wordt tegengehouden door Calum die naast hem zit. "Wacht even jongens. We moeten nog steeds bekendmaken dat we nu 6 kinderen hebben geadopteerd in plaats van 1." "Owh Jaa." beantwoord ik Calum's vraag. "En ze moeten volgende week naar school." Zegt Luke. "Dat is allemaal al geregeld, ik breng ze dan wel." Zeg ik. "Hebben ze hun boeken dan al binnen?" Moppert Ashton. "Ik denk het wel, maar weet het niet zeker." Op dat moment gaat de bel.

Ik sta op en loop naar de deur, er staat een man met een grote doos. "Ik heb niks besteld." Zeg ik. "Dit zijn de schoolboeken voor..." hij kijkt even op een blaadje. "... Max, Harvey, Luna, Ethan, Anna en Scott." "Oké, dankjewel." En ik neem de doos over. Zet hem in de gang en wil de deur weer dichtdoen. "Wacht even, er komen er nog 5." "What!? 5!?" De meneer knikt. En loopt 4 keer heen en weer. "Bedankt!" En ik zwaai naar de man, als ik de deur dicht doe.

•••

POV Luna
Het is al best laat, maar ik was eerlijk gezegd best moe. Ik hoor snikken komen vanuit Anna's kamer.
Ik loop naar haar kamer en zie haar niet in bed, dan loop ik naar haar kast. Daar zit ze, op de grond. Met haar nagels in de muur. "Anna?" Vraag ik. Ze kijkt op, ze heeft rode ogen en tranen rollen over haar wangen. "Wat is er gebeurd?"

HeyyyyLoveeesssss!

Waarschijnlijk ga ik nog een verhaal uploaden bij de 50 hoofdstukken, want ik beloof de 220 lezers die ik nu heb.

Wat oprecht meer is dan ik dacht! 🎉🎉🎉

Ik ben met schrijven al bij hoofdstuk 25, dus denk wel dat er meer dan 50 komen!

Dat ik rond de 100 hoofdstukken ga schrijven. Ik heb geen verhaallijn maar verzin de dingen ter plekke, terwijl ik schrijf.

{ Of als ik onder de douche sta of op het toilet zit😰... }

Nou doeeiiggg💋

ALL THE LOVE
DON'T DIE🌈

Kisses -A🍍