I Hate You But I Love You [ Completed ]

Chapter 31: Meet Marcus Cheong

Janna pov's

    Maaga ako nagising dahil hindi naman ako nakatulog ng maayos at may kakausapin pa pala 'ko ngayon.
"Where are you going? Mukhang may lakad ka." nilingunan ko naman siya at nagkibit balikat.

"Mukha bang wala?" tanong ko pabalik sa kanya.

"Sorry naman." paghingi niya naman ng tawag na ikinakunot ng noo ko.

"For what?"

"Wala." saka niya ako tinalikuran.

"Sige mauna na ako." saka ako lumabas ng bahay. Agad naman akong pumara ng taxi at sumakay.

"Saan po tayo ma'am?" tanong ni Manong.

"Almonte Park po." sagot ko na lang.

    Nang makarating ako sa park agad ko rin s'yang hinanap at napatigil na lang ako ng may makita akong lalaki na nakatalikod. "Uhurm." peke akong tumikhim na dahilan kung bakit ito napalingon sa'kin. "Excuse me! P'wede bang magtanong ikaw ba si—" he cut my word at agad akong niyakap na ikinagulat.

"Sarah! " bigkas niya sa pangalan ni Ate. What the heck!? Kamukha ba ako talaga ako ni Ate?

"Saglit!" naitulak ko naman siya bigla. "I'm not ate sarah." sabi ko at nagipas mg tingin.

    Nakita ko naman sa aking peripheral eye vision ko na napaatras siya. At gulat na tumingin sa'kin. Medyo gwapo siya pero mas gwapo ang asawa ko. Isa pa mukhang nasa 20+ na siya.

"Janna?"tanong niya na ikinatango ko.
" I'm sorry."paghingi niya ng paumanhin.

"Its okey. By the way hindi kita halos matandaan." sabi ko pa. Inaya naman niya akong umupo at saka ako sinagot.

"Ako 'yong boyfriend ng Ate mo. Asan nga pala siya? Kumusta na siya?" sunod-sunod na tanong niya sa'kin. Hindi ba niya alam ang nangyari? "Akala ko talaga ikaw s'ya." napahawak siya sa kanyang batok.

"Oo nga daw may pagkakahawig nga kami." malungkot na sabi ko.

"Teka! Asan ba si sarah? Hindi ko na siya ma-contact. I want her back." aniya.

"I'm sorry but....She's gone 3 years ago in car accident." lumunok naman ako dahil bigla na lang nagdilim ang aura niya.

"Car Accident!?" inulit pa niya 'yon.
"B-bakit hindi ko 'yon nalaman?" may tumulo na lang na luha mula sa mga mata niya.

"Napakahalaga ni Ate sa'min. Pero sa iglap lang nawala s'ya. Hindi ko nga alam kong bakit pa ako nakaligtas kasama n'ya ako no'n pero bakit ako 'yong nabuhay."

"Mabuting girlfriend si Sarah at alam ko mabuting kapatid s'ya nakakapanghinayang lang dahil hindi ko na siya naabuatan. Hindi ko na s'ya makakasama pa. Hindi na kami makakabuo ng pamilya." napaangat ako ng tingin sa kanya.

"Hindi bagay sa mga lalaki 'yong mga ganyang salita alam mo ba ang korni" pinahid naman niya ang kanyang luha at tumawa at saglit naging seryoso.

"Ako pa rin ang kuya Marcus mo tama ba? Walang magbabago sa pagka-kaibigan na'tin pwede ba 'yon?" tanong niya.

"Oo nama, Kuya Marcus!?" nagtawanan naman kami bigla.

"Gusto mo bang kumain na muna?"

"Haha! Hindi na kilangan ko pa kasing bumalik sa bahay para mag review." pagtanggi ko nan sa alok niya.

"Hatid na lang kita turo mo nalang bahay n'yo." pumayag na lang ako isa pa wala namang masama.

     Nang maihatid niya ako nagkaroon ng pagtataka sa mukha niya."Lumipat na kayo ng bahay?" tanong niya.

"Kami lang."

"Kami?" kunot-noong tanong niya.

"With my husband." nagulat naman siya bigla.

"Husband? Kasal ka na?" gulat na tanong niya.

"Yeah!"

"Hey! Andit—"napalingon kaming dalawa ni kuya.

"So siya ang asawa mo?" tumaas pa ang kilay ni Kuya.

"Oo, ako ang husband niya may problema ba? Bakit sino ka ba?" maangas niyang tanong kay kuya.

"Teka nga." awat ko naman baka mamaya mag-away pa sila.

"Oh! Paano mauna na ako? Bye!" ikiniss na n'ya ako sa cheek at ngumiti sa'kin.

"Bye!" inintay ko s'yang makaalis.

"Tsk!" pumasok naman ang seloso kong asawa kaya napailing na lang ako.

Dapat lang asawa na niya ako....

Hahayaan na lang ba niya ako na maagaw ng iba?

Napakawalang kwenta naman niya kung gano'n.

   Pagpasok ko naman naabutan ko s'yang nakaupo. "Nagseselos ka ba? " napatingin naman ito sa'kin.

"Dapat lang dahil ako ang asawa mo." Aniya. Kaya naman tumabi ako sa kanya." Isa pa lalaki 'yon. Bakit basta basta ka na lang nagtitiwala sa mga gano'ng lalaki?"

"Si Marcus Cheong boyfriend ng ate ko. Means Kuya ko na s'ya."

"So ikaw naman."napataas naman ako ng kilay.

"Ungak! Ewan sa'yo bahala ka nga." tumayu na ako pero bigla naman n'yang hinigit 'yong kamay ko kaya napa-upo ulit ako. Inilapit niya ang kanyang mukha sa aking mukha at konteng galaw ko lang maghahalikan kami. Bigla na lang kumabog ng mabilis ang aking puso.

Ito na naman ang pakeramdam ko na napakagulio at inilayo ko 'yong mukha ko pero iniharang na n'ya 'yong dalawa n'yang braso sa gilid ko."Are you scared now? " tanong naman niya.

"M-me? S-scared? No way!" nauutal na sambit ko at nag-iwas ng tingin.

"Really? Pero nauutal ka." tiningnan ko siya ng malamig at inilapit ang ko sa kanya. Napalunok naman ito at tumingin lang sa mga labi ko.

"What if—" hanggang sa malapit na ang aking labi sa labi niya.

"PERVERT" saka ko s'ya sinikmuraan.

"Aray!" daing niya.

"Bagay 'yan sa'yo! JERK. " pero hindi pa rin siya umaalis sa harapan ko.

"Ituloy na natin." aniya saka ako hinawakan sa chin. Pero tumahimik na lang ako. At hindi ko maiwasang kabahan sa gagawin niya.

Seryoso ba ang unggoy na 'to?

"Lubayan mo ako."inis ko itong itinulak dahilan para umalis siya at tumawa.

"Namumula ka." sabi pa niya. Tumayo naman ako bigla at inis s'yang tiningnan.

"Gago!" inis na sigaw ko sa kanya at umalis na sa harapan niya at umalis na.

Patakbo naman akong pumasok sa kwarto ko at napasandal sa pader saka napahawak sa dibdib. Ano'ng nangyayari sa'kin? Nagugustuhan ko na ba siya?

Pero talo pa rin ako kapag ako ang unang nahulog. Peke pa rin ang kasal naming dalawa at anumang mangyari maaari 'yong maputol at mauwe sa hiwalayan.

"I hate him. I hate you, Chase " inis na bulong ko naman. Bakit ba nafa-fall na ako? Nakakainis talaga.

****