I Hate You But I Love You [ Completed ]

Chapter 21: House

Chase pov's

  Kasama ko na si Janna ngayon dito sa kotse ko at kasalukuyan kaming bumabyahe pabalik sa amin sa manila. Naka headphone s'ya ngayon habang tulog 'yon lang naman ang ginawa niya ang matulog simula nang ikasal kami. Hindi nga niya ako kinakausap ng matino at palaging pabalang ang sagot.

  Dideretsu na kami sa magiging bahay namin at walang katulong sabi ni tita para daw matutu kami ng gawaing bahay pero may guard naman na daw para sa safety.

Nang makarating kami sa kasalukuyang bahay naandito lang ako sa loob ng kotse habang pinagmamasdan ang asawa ko. Yes, asawa ko na siya kahit sa papel lang naiiling naman akong bumaba na 'di ko na s'ya ginising. Baka ako pa ang pagbuntungan ng galit kinuha ko 'yong mga maleta namin at pumasok na sa loob. Namangha naman ako sa nakita ko dahil kung titingnan siya sa labas napakasimple lang nito ngunit kung sa loob napaka elegante.

"Bakit hindi mo ako ginising?" Agad naman aking napalingon doon nakita kong nakasimangut na naman siya. Palagi naman 'yang galit lalo na sa'kin. Malay ko ba d'yan gusto na nga niya ata ako.

So kapal~

"Nakakahiya kasi." sagot ko naman. Hindi niya ako pinansin at lumapit sakin saka kinuha 'yong dalawang maleta at isang bag na nakapatong sa sopa. Walang papigil s'yang umakyat habang dala ang kanyang mga maleta. Naiiling rin naman akong umakyat dala lahat ng gamit ko. Mukhang sa kanya 'yong una akin 'tong huli ngunit pagbukas ko nakita ko s'yang nakahiga at tulog.

Bumalik ulit ako saka binuksan ang pintuan at pagpasuk ko ibinagsak ko na yung katawan ko saka pumukit kilangan ko nga pa lang mag pahinga dahil papasok na kami bukas.

***

Janna pov's

  Nagising ako sa tunog ng cellphone ko pagkapa ko naman agad ko 'yong sinagut.

“HUY!BABAENG UBOD TAKAW MATULOG...GUMISING KA NA!?” nailayu ko yung cellphone ko sa tainga ko kahit kilang ang epal talaga ni Joanna. Gising lahat ng mga cells ko dahil lang sa sigaw niya. Napatingin naman ako sa labas umaga na pala hindi kasi ako naghapuna kahapon dahil pagkarating namin nahiga na ako.

"Sorry! 'di ako papasok ngayon baka mamaya na." saka ko pinindot ang end call.

Nagutom ako bigla tumayo naman ako at pumunta sa maliit niting banyo. Maliit ngunit sakto naman sa mga gagamitin. Maya maya pa nakarinig ako ng  katok mula sa labas kaya nagmadali ako para buksan 'yon.

At pagkabukas ko bumungad ang mukha ni Zen. Naka uniform na ito at handa nang pumasok. Pumapasok lang naman siya para mag paempress sa mga babae 'yon naman ang ginagawa niyang mga gwapo.

Wait? Did I call him handsome?

Well I don't care.

"Anong kilangan mo?" tanong ko naman sa kanya.

"Hindi ka ba papasok? " taning niya sa'kin.

"Ano sa tingin mo?" pabalik kung tanong sa kanya.

"Absent ka na naman ba?" ano bang pakealam niya? "Nagluto na nga pala ako. Kumain ka na lang kungbgutom ka." saka ako hinalikan sa pisngi at umalis na sa'king harapan.

Napakurap naman ako bigla at napahawak sa dibdib ko. Again? Bumibilis na naman ang tibok ng aking puso.

Bakit kaya? Ginulo ko 'yong buhok ko na sadyang gulo na kiss lang sa cheek 'yon kapag kay Ken nga sa lips pa..

Sa lips....

Kaya Janna 'wag kang O.A napairap naman ako sa hangin at bumaba na saka dumiretso sa dining namin pumunta sa kitchen. May breakfast na nga talaga napangiti naman ako dahil may pandesal na naligaw do'n. tsk pagkain ng mahihirap.

After kung kumain naligo na rin ako ayaw ko naman na mabaliw dito dahil napakatahimik ng paligid. Lumabas ako at agad na nagpaalam kay Manong guard.

THEM UNIVERSITY

"Akala ko 'di ka papasok." napatigil ako at tiningnan ang taong nagsabi no'n.

"Nagbago na ang isip ko may magagawa ka?" mataray na balik tanong sa kanya.

"Dahil baka 'di mo ako makita." kahit kilan napakakapal ng mukha ng impakto na 'to.

"Pumunta ka sa café uminom ka ng sampong tasa ng kape para kabahan ka sa sinasabi  mo." tinalikuran ko na siya at iniwan siya doon.

"Hello, My ex-best friend."napatigil ako. Sino 'yan? "Limot mo na kaagad ako?" nainis naman ako sa ngiti niya.

"Cassandra." walang gana kung banggit sa pangalan niya.

"Hindi mo pa pala ako nakakalimutan."

Peke akong tumawa.
"Ikaw makakalimutan ko? Oo kanina pero no'ng nakita ko 'yong ngiti mo mas naalala ko lang ang lahat lalo na 'yong ginawa mong paninira sa'kin." Agad ko na siyang iniwan sa lugar
saka ako naglakad.

Cassy anong ginagawa mo dito? Balak mo pa rin na akong guluhin p'wes nagkakamali ka na ngayon. Kung balak mo man 'yon uunahan na kita.
"Nakakatakot ka naman." may nagsalita mula sa likuran ko.

"Oh,shin." ngumiti lang s'ya sa'kin.

"Tara kain—" hindi na n'ya na ituloy nang may epal na sumabat

"Sabay kami ng misis ko!"

"What the hell you saying annoying man?" asik ko dito.

"You're my wife. Hindi kana dapat sumama pa sa kanila." aniya kaya mas lalo lang akong nainis.

"Sa papel lang but in real life hindi kita asawa." mahina ngunit sapat na para maintindihan niya ako.

"Really?" tiningnan lang niya ako na para bang tagos sa buong pagkatao ko. Ang mga mata niya matatalim na nakapukos lang sa mukha ni Shin.

"Sige na sumama ka na sa kanya." taboy ni Shin.

"Ayaw ko nga." bahala siya sa buhay niya.