CLOUD (ChanBaek texting)

C°32

  Chanyeol'un aniden beni kucağına çekmesiyle irkildim. Uyandığımı anlamaması için hafif kıpırdanarak yüzümü boynuna gömdüm. Uyanık olduğum her anımda benimle konuşmaya çalışıyordu. Kendisi de bitmiş bir durumdaydı ama benim aklım Jongin ve Kyungsoo'dan başkasın almıyordu bu aralar.

"Bulutum."

Saçlarımı okşamaya başlarken fısıldadı.

"Ah benim güzel Bulutum. Güçlü olsana. Hepimiz için. Benim için. Ben seni güçsüz gördüğümde daha dibe çöküyorum."

  Sonlara doğru sesi titrediğinde gözyaşlarım kirpiklerime kadar ulaşmıştı ama ağlamadım. Uyanık olduğumu anlamasını hiç mi hiç istemiyordum.

"Arada eskiyi hatırlıyorum, ben size nasıl öyle davranabilmişim ki? Aklım almıyor. Ne yapacağımı şaşırdım Bulutum. Onları tanıdığım kısa zaman zarfında bile aile gibi gelmişlerdi. Jongin'in kızmalarını, dövmelerini geri istiyorum. Ama gelmiyorlar.."

  Son sözünden sonra gözyaşlarımdan birisinin benden izinsiz kayıp gittiğini hissettim. Tutmak istedim, tutamadım. Aynı anda Chanyeol'un gözyaşı enseme düştü. Baş parmağıyla hemen sildi orayı. Gözlerimi daha da sıkı yumup kollarımı koca vücuduna sardım. Benden gitmemesi için sımsıkı sarıldım.

"Bizim artık birbirimizden başka kimsemiz yok Bulutum. Benim gökyüzümde artık senden başka bulut yok. Söz veriyorum hep dibinde olacağım."

  Haklıydı. Benim Chanyeol'da başka kimsem kalmamıştı ve Chanyeol bemim için hayatındaki diğer o bütün şahısları silmişti. Chanyeol artık beni güzel seviyordu, benim onu sevdiğim gibi.

"Chanyeol.." dedim. "Yaşadığımız her anımızda, her özel anda Kyungsoovve Jongin'e birer bulut yollayalım. Beni unutmasınlar olur mu?"

  Ağlayarak söylediğimde daha da sıkı sarıldı. Küçük bir hıçkırık kaçtığını duydum onun ağzından.

"Olur Bulutum. Yaşadığımız her an Jongin ve Kyungsoo yanımızda olacaklar. Onlara bizi unutturmayacağız."

  Benden ayrılıp yüzümü ellerinin arasına aldı sonra.

"Özel anlarımızdan ilki şuan olacak Baekhyun."

  İki gözüne de tek tek baktım. Kendi yansımamdan başka hiçbir şey görünmüyordu oralarda, bir de biraz heyecan..

"Evlenelim Baekhyun. Bırak da bize iyi gelelim. Jongin ve Kyungsoo yukarıdan bizi izlerken kendimiz için güzel şeyler yapıp onları da mutlu edelim. Evlenir misin benimle Baekhyun?"

  Hıçkırarak ağlamama engel olamıyordum. O ne güzel bir şeydi öyle? Şahşahalı falan olmadı. Ortada bir yüzük bile yoktu ve olmamasının önemi de yoktu. Parmağıma yüzük takmak yerine kalbime aşkını takmıştı az önce, iliklerime kadar hissediyordum.

"Evet" dedim. "Seviyorum seni Chanyeol."

  dudaklarıma, burnuma, alnıma, saçlarıma öpücükler kondurup burukça gülümsedi.

"Aşığım sana Baekhyun."

 

  Böyleydi işte birbirimizin olmak için hayatımızdaki en önemli puzzle parçalarından vazgeçmiştik. Ailemizi kaybetmiştik. Ama şuan birdik. Ailemiz bizi yukarıdan izlerken buukça da olsa gülümsedik. Biz gülümseyince ailemiz de mutlu oldu.

  Artık güzel şeyler yaratmaya çalışıyordu Chanyeol. Evlenmemizle bir başlangıç yapmaya çalışıyordu. Yanımda o varsa başlangıç çizgisinin öbür tarafına ayağım rahatlıkla atardım. Ve Jongin ile Kyungsoo, yeni başlangıcımızda bizimle birlikte olacaklardı. Biliyordum. Hatta bize onlar yol gösterecekti.

  Başlangıcımız oluşturmaya başlıyorduk.

___________
Eiiiyyyy selamlar efendim
Final yaklaşıyor söyleyeym dedim. Aslında bu fici hiç bitirmek istemiyorum çünkü her yerde Bulut var. Ama yeni ficler yazmam için bitmesi gerekiyor.
Birkaç bölüm sonra finaaaal
Duygu basıyor beni gidiyorum ağlamadan
Sizi seviyorum❤
Ve Bulut.. Seni de seviyorum❤