Ostatnia

Rozdział 27

Obudziłam się bo było mi strasznie gorąco i ręka mi zdretwiała. Nie miałam ochoty otworzyć oczu więc nie sprawdzając co gniecie moją rękę zaczęłam ją wyszarpywać.

Co to za grube cielsko na mnie leży?

- Przestań się wiercić. Spać się nie da. - Mruknął grubas, który przyszpilił mi rękę do łóżka.

- Zabiera swoje tłuste cielsko z mojej ręki. - Mruknełam ale nadal nie otworzyłam oczu. Nie mogłam też przypomnieć sobie kto ze mną jest a co najważniejsze gdzie jestem.

Jesteś głupia ale i tak tęskniłam

-Ja za tobą też Lejla

- Jaka Lejla? - Spytał tłuścioch od gniecenia cudzych rąk.

- Nie interesuj się grubasie.

- Ja grubas?

- A kto swoim tłustym cielskiem gniecie moją biedną rękę.

- Kotek, to są mięśnie nie tłuszcz.

Kotek?... Tak tylko mówi do mnie... Matko ten grubas to mój chłopak.

Otworzyłam gwałtownie oczy. Ostre światło mnie zaatakowało. Przetarłam oczy i spojrzałam na Cola.
- Zabierzesz te "mięśnie"z mojej ręki? - spytałam przesłodzonym głosem.

- Nie można było tak odrazu spytać? - Uśmiechnął się złośliwie ale wykonał moją prośbę.

Zaczął delikatnie masować moją odretwiałą rękę, co skutkowało moimi zadowolonymi mruknięciami.

- Cieszę się że jesteś cała i zdrowa. - Chłopak uśmiechnął się do mnie. - Nie wiem co bym bez ciebie zrobił, demonku. Wiesz przywiazałem się do ciebie. Nie jak człowiek do jakiegoś zwierzaka ale jak mężczyzna do kobiety. Mimo że mnie denerwujesz i pyskujesz mi to...nie mogłem bez ciebie wytrzymać. Nawet - uśmiechnął się delikatnie - przepłakałem całą noc z butelką wódki. Teraz czuję się jak mięczak. To były naprawdę ciężkie dni. Wyżywałem się na wszystkich,a wszczególności na Aleksie. Miałem mu zazłe że jest, a raczej był aniołem. - Spojrzał na sufit i zaczął kręcić głową. - Muszę przeprosić pierzastego. - przeniósł spojrzenie na mnie. - Może jeszcze to nie jest miłość po grób. Ale jestem w tobie zakochany. Miękkne przez ciebie.
Zaśmiał się, a po moich policzkach spływały łzy. Nie zdawałam sobie sprawy że on tak strasznie to przeżywał. Mój biedny smok.
Chłopak delikatnie ścierał łzy z mojego policzka.

- Pamiętasz jak się ze mną skontaktowałaś?- kwnęłam delikatnie głową. - Leżałem załamany na twoim łóżku w Instytucie. Byłem załamany. Aż tu nagle trafiłem w twoją świadomość. Nie chciałem uwierzyć że ty to ta Angelika. Aż do mnie dotarło że to jednak moja kotka. To był przełomowy moment. Wziąłem się w garść i zacząłem chodzić do czarownika. Wszystko by cie odzyskać.- widziałam jak jego oczy błyszczały od łez.

- Ale przecież widziałeś Angele w moim ciele. To dlaczego tak cierpiałeś?

Uśmiechnął się do mnie delikatnie.

- Nawet najpiękniejsze naczynie nie zastąpi cudownego wnętrza. Twoje wnętrze jest cudowne. Nie idzie zastąpić Cię, mimo że ktoś wygląda tak jak ty.