Natuurlijk kan nooit een gehele planeet alleen maar leven op serieus nieuws. We hebben knappe beroemdheden en televisieshows nodig. Hier heb je dat allemaal in één. Sommige geïnterviewden zijn zelfs echte mensen van wattpad. Jijzelf kan ook in dit b...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Wat een eikel. Wat een ongelooflijke eikel.
'Max?'
Ik snap echt niet hoe ik niks door heb gehad. Drey was altijd een van mijn vrienden geweest, ik laat Alex niet zomaar achter met iemand. Wat deed hij boven überhaupt? Vast bezopen boven gaan liggen. Daarom rook het vast zo naar kots daar.
'Max?'
Gelukkig heb ik hem hard geslagen, goed geslagen. Ik wil bijna zeggen dat het goed voelt om het bloed uit zijn neus te zien lopen. Vandaag zag ik hem met een blauw oog, misschien ging ik op dat moment te ver. Hij was eigenlijk al zo dronken dat een duw ook nog genoeg was geweest. Ik kon mijn woede niet in bedwang houden, zeker niet op het moment dat ze begon te huilen. Drey was niet helemaal bij bewustzijn toen ik Alex had geknuffeld. 'Als er ooit wat is, moet je het me zeggen oké?' Ik voelde haar ja knikken tegen mijn borst. Ik hoop maar dat ze eraan houdt, want ik ben blijkbaar een blinde kip. Ik had het echt moet weten.
'Max!'
Op dat moment herken ik de onbekende, blauwe muren van het gebouw. Ik ben op een andere plek gezet, omdat een of andere tante had gemopperd over een vliegenplaag. Vliegen zijn sowieso schaars in dit gekke weer van Raytis, maar ze zijn toch even kijken of het waar is. Wat een onzin. Nu zit ik in dit hol.
'Sorry,' zeg ik dan, ik neem een slok water. Zij doet hetzelfde alsof mijn nervositeit naar haar is over geslagen. 'Jad was het toch?' Ik adem even diep in om mij op haar te focussen. Het zou oneerlijk zijn om mijn boosheid op haar af te sturen.
'Ja, dat klopt.' Ze friemelt aan haar armbandje en een lok bruin haar valt voor haar blauwe ogen.
'Sorry ik was kort afgeleid, maar het interview gaat beter worden. Hoop ik.' Er klinkt kort gelach in het publiek.
'Nou, dit is de eerste keer dat ik geïnterviewd word, dus het is sowieso redelijk spannend. Ondanks de zenuwen ben ik toch wel vrij enthousiast.'
'Daar ben ik erg blij om,' glimlach ik naar haar en tot mijn opluchting zit ik weer helemaal in mijn element. Misschien heb ik mijn oranje stoel wel helemaal niet nodig om een interview te houden. 'Een mooi meisje als jij verdient een goed interview.'
Ze giechelt en glimlacht na mij een bedankje te geven. Van mij krijgt ze een graag gedaan in de vorm van een knipoog. Beetje jammer dat ze niet blond is, anders was ik zo met haar op date geweest. Nero Naked had haar wel wat gevonden, maar ik hoop voor haar dat zij niets in hem ziet.
'Wat doet een aards meisje als jij hier eigenlijk op Raytis? Waarom meedoen aan de tienerfictie wedstrijd?'
Ik kijk kort op als ik gezoem hoor, maar haal snel mijn schouders op. Vast verkeerd gehoord. 'Ik heb deze wedstrijd gekozen, omdat ik mijn schrijfvaardigheden probeer te verbeteren en mijn eigen schrijfstijl probeer te ontwikkelen en te perfectioneren. Ik was dus opzoek naar een uitdaging en aangezien ik nog nooit in het genre tienerfictie heb geschreven leek dit me de perfecte kans en besloot ik de uitdaging aan te gaan.'
'Wie weet!' roep ik dan uit enthousiast uit na weer kort om mij heen hebben gekeken. Weer hoorde ik gezoem. Het kan toch niet twee keer in mijn hoofd zitten. 'Wie weet is tienerfictie gewoon je ding en win je wel!' maak ik mijn zin af.
'Ik heb niet echt verwachtingen van deze wedstrijd,' biecht ze dan eerlijk op, ' zoals ik al heb aangegeven ben ik nieuw in dit genre en heb ik dus geen idee wat me te wachten staat. Ik ben aardig benieuwd hoe het allemaal gaat lopen.'
En weer hoor ik gezoem. Nou ja, ben ik toch echt de enige die het hoort? Jad maakt haar antwoord rustig af en lijkt niets door te hebben. Ook het publiek gedraagt zich gewoon normaal. Ben ik nou gek of is de wereld gek?
'Ik kan zo dus niet zeggen of ik een kans heb om te winnen, ik verwacht zeker dat er goede schrijvers en schrijfster deelnemen aan de wedstrijd.'
Als ik het zoemen dan nog steeds hoor, kan ik het niet meer aan. 'Oké, ben ik nou de enige die het hoort?'
Jad kijkt verbaasd op. 'Dat gezoem!' roep ik dan geïrriteerd uit. Al mijn frustraties komen weer boven water inclusief die van Drey. Ik heb de neiging om weer keihard ergens tegenaan te slaan. 'Dat gezoem!' roep ik dit keer uit tegen het publiek.
'Nou, er zit hier volgens mij wel een vlieg,' zegt Jad. Ze kijkt kort weg en ik volg haar blik. Op het randje van mijn stoel zit een vlieg. Klein duiveltje, hij gaat eraan.
Ik gebaar het publiek stil te zijn en pak een tijdschrift van de tafel af. Heel voorzichtig buig ik me naar het slachtoffer toe, maar net voordat ik hem tot moes kan slaan, slaat hij op de vlucht.
'O kom op nou!' schreeuw ik gefrustreerd uit. 'Echt joh!' schreeuw ik tegen niemand in het bijzonder. Misschien het publiek, misschien de vlieg, misschien Jad of misschien zelfs Drey. Geïrriteerd gooi ik het tijdschrift maar op de grond en ga ik kort weer zitten.
'Een korte onderbreking,' mompel ik snel. Ja, misschien heb ik mijn oranje stoel wel nodig, want nu komen er geen enkele woorden meer uit mijn mond. We staren elkaar kort aan, terwijl ik plots ben vergeten hoe ik mijn interview ook alweer afsloot. Liep ik gewoon weg? Nee, dat kan het niet zijn.
'Voorbereiding,' mompel ik zuchtend en sarcastisch. Ik had me echt veel beter moeten voorbereiden. Jad ziet het echter als een vraag om te beantwoorden.
'Ik bereid me meestal niet echt voor. Soms doe ik misschien wat onderzoek om een verhaal realistischer te maken, maar dat zal helemaal afhangen van de opdrachten. Meestal probeer ik gewoon te schrijven wat in me opkomt en wat goed voelt...'
'Wacht!' roep ik haar dan toe.
'Naar mijn mening ontstaan op die manier ook de mooiste verhalen,' fluistert ze nog haar laatste deel van het antwoord, als ze me op ziet staan met het tijdschrift als een knuppel in mijn hand. Nu gaat meneer vlieg eraan. Voor het beestje ook maar iets door heeft ligt hij er als een klein vlekje bij op de oranje tafel. Met die klap herinner ik me ook weer hoe ik alles ook alweer afsloot.
'Succes!' roep ik dan uit, vergetend dat ik het eigenlijk in een vraagvorm had moeten stellen. Gelukkig kan Jad er nog een antwoord op geven.
'Dank je wel. Ik wens iedereen heel veel succes en vooral veel schrijfplezier. Moge de beste winnen!'
