Raytis interviews

Chocotijd: sparklingturtles

Ik loop met een glas fanta naar de set, waar ik een stel zie zoenen. Ugh. Vlakbij mijn set. Ik ga er altijd zitten voor mijn rust, omdat im het een fijn plekje vind.
Straks zitten alle nieuwe meubels onder de spuug. Iel.
Dan zie ik wie het zijn. Een blondharige en Marley. Sinds wanneer heeft Marley een vriendin? Die volgens mij ook jonger is dan hij.

Eigenlijk wil ik ze weg jagen, maar dat doe ik even niet. Misschien niet zo aardig, tegenover mijn baas. Ik wil me omdraaien maar ik hoor een kreun. Marley heeft een hand onder haar shirt. Iewl.

Ik spurt weg opzoek naar ergens waar ik wel kan zitten. Eigenlijk heb ik nu best zin in alcohol, maar dat hebben ze hier niet op de set.
Max wilt langs me lopen maar ik pak zijn arm vast.
"Pas op," zeg ik hem "er is daar een stel aan het zoenen en ik weet niet wat meer ze nog doen.
"Ik heb wel is meer gezien dan dat, komt wel goed." Hij kijkt een beetje misselijk. "Wat is er?"
"Nou eigenlijk voel ik me te ziek om dit interview te doen, van sparkling turtles, ofzo." Ik geef hem een knuffel. "Als jij nu naar huis gaat, dan doe ik het voor je." Hij kijkt verrast. "Awh echt? Dankje!"

Na een tijdje is het tijd voor mijn interview, dus ik ga sparklingturtles maar eens zoeken.

-

"Welkom bij chocotijd!" Ik schreeuw door de zaal, die enthousiast mee schreeuwen.
Sparklingturtles komt oplopen. Ze is best klein, vergeleken met mij en heeft donkerblond haar en blauwe ogen.
Wat is dit. Hebben ze allemaal blonde haarverf uit de wolken gegooit daar boven aarde. Ik mag dan een soort van blond zijn, maar het is wel anders.
"Hey." Ik verwelkom haar en wijs haar de bank.

"Dankje." Ze kijkt een beetje nerveus, terwijl het niets bijzonders is, eigenlijk.
"Waarom besloot je om mee te doen aan deze wedstrijd?" Ze denkt niet lang na.
"Dat was omdat Winegumz me tagde en me beveelde mee te doen." Ze lacht even.

"Wanneer maakte je je eerste kaften?" "Tja..In de brugklas, dus best lang geleden. Ze waren best overdreven. Toen vond ik ze mooi, maar nu.. tja. Verschrikkelijk."

"Denk je niet dat het moeilijk gaat worden met al dat aardse huiswerk en je boeken?" Deze vraag vroeg ik me bij meerdere af, maar hopelijk kreeg ik lange antwoorden.
"Nou kijk, het zit zo. Mijn covers duren nooit echt heel lang, maar als ze dat wel doen dan is het dus mijn dag niet en word ik snel gefrustreerd" ik knik. "Tja, dat krijg je bij een coververslaving. Best triest, ik weet het." Ik schud mijn hoofd.
"Zolang je er plezier van hebt is niks triest."

"Denk je dat je kans hebt om te winnen?" Ze zucht even. "Ik weet niet hoe goed de andere zijn, dus ik kan er zo de eerste ronde uitvallen, maar ja. Je weet maar nooit." Dat vind ik de insteek. Niet teveel opscheppen, niet zielig, maar de waarheid. Hou ik van.

"Heb je nog iets wat je geluk gaat brengen?" Ze lacht. "Mijn coververslaving, hoop ik."

"Wil je nog wat zeggen tegen je tegenstanders?" Ze glimlacht "Succes bitches!" Ik moest ook even lachen.

-

Ik pak een stukje chocola die nogsteeds op het tafeltje staat. Misschien moet ik hem maar gewoon leeg eten.