Raytis interviews

Let's Talk: xlezendepanda

Ik trek mijn stropdas recht en kam mijn bronskleurige haren naar achteren. Met mijn blik gericht op de spiegel zie ik hoe Oliver mijn kleedkamer binnen lopen.

'Klaar voor je interview?'

Ik draai me net om als ook Alex komt binnen stormen. Ze heeft een betreurde blik op haar gezicht.

'Gaat het Max?' vraagt ze me bezorgd. Niet-begrijpend kijk ik naar Oliver die Alex waarschuwend aankijkt.

'Hij weet het niet?' roept Alex dan geschrokken uit.

'Wat is er aan de hand?' vraag ik nieuwsgierig. Ik laat de twee onderbreken en ze staren recht mijn gezicht in. In Alex' hand zit haar mobiel geklemd en ze wil het net weer wegstoppen. Daar moet het op staan. Ik grijp er snel naar, maar Oliver was me voor als hij tussen mij en Alex gaat staan.

'Het is niet iets positiefs, Max,' zegt hij gericht op mij. Vervolgens draait hij zich om naar Alex. 'Ik zou het hem zeggen ná het interview.'

'Laat nou gewoon zien.'

Even twijfelt Alex nog, maar dan laat ze toch de foto zien. 'Hij moet het weten, Oliver,' zegt ze er dan bij.

Ik luister niet meer naar hun gekibbel en scroll tussen de verschillende foto's. Ene JustinPieperLovertjuh16 heeft de fotograaf uitgehangen op een feest. Ik zie hoe Jane met wat vage moves de dansvloer op danst. Wat verderop staart een jongen haar aan. Een mens nog wel. Bij iedere foto komt hij dichterbij, komt zij dichterbij, tot ze elkaar aanraken. Ik heb al zo'n voorgevoel wat er op de laatste foto moet staan als ze beiden hun hoofd kantelen. Ik weet het zeker als mijn eigen ogen het zien. Op verschillende foto's. Van verschillende hoeken.

Jane zoent.
Met een ander.

Echt vreemdgaan kan ik het niet noemen, maar het is zeker niet iets wat ik had willen zien.

Ik duw de telefoon terug in Alex' handen en wurm me tussen de twee in. 'Max!' probeert Oliver nog als ik de gang al in loop. 'Ik moet een interview houden,' antwoord ik daar op.

Misschien was ze dronken, zeg ik tegen mezelf als ik de studio binnen storm. Misschien stelt het niks voor, ook al werd er van verschillende hoeken getoond hoe intiem ze waren.
Wat haar reden ook is, ik hoef haar nu even niet meer te zien hier.

Zo in mijn gedachtes verzonken vergeet ik totaal mijn intro te doen. Desondanks hoor ik het bekende "Let's Talk" geroep vanuit het publiek komen. Ik schrik even op, glimlach kort, maar ga dan verder in mijn rothumeur.

'We hebben een nieuwe gast,' mompel ik geïrriteerd, terwijl mijn hoofd er niet echt bij is. Ik weet dat het hypocriet is om van mij te zeggen, maar waarom zoent ze nou met een ander?

Het publiek kijkt me afwachtend aan en heeft mijn woorden niet kunnen verstaan. 'Ja, er is een Chayenne!' roep ik dan.

Een blondharig meisje stapt de studio binnen en voor het eerst boeit het me helemaal niet dat ze blond is. Van mij mag ze zo wegvliegen naar Mars. Ik zou het misschien niet eens doorhebben.

'Top,' reageer ik als ze op de groene stoel komt te zitten. Ze kijkt me een beetje geschrokken aan door mijn afstandigheid.

'Je doet mee aan een van onze wedstrijden toch? Welke?'

'Tienerfictie,' kan ze nog net zeggen voor ik snel over ga op mijn volgende vraag. Haar bruine ogen kijken me geschrokken aan.

'En waarom heb je voor deze wedstrijd gekozen?'

Even is ze stil. Chayenne verwacht dat ik haar weer zou gaan onderbreken, maar ik staar haar alleen maar aan. Onbedoeld kom ik ook steeds dichterbij.

'Ik schrijf niet echt in Tienerfictie, maar de wedstrijd leek me gewoon leuk.' Haar woorden komen eruit alsof ze net als klein kind heeft gezegd dat ze ongevraagd snoep uit de snoepkast heeft gehaald. Net alsof ze echt iets fouts heeft gedaan.

'Leuk? Ja, dat dacht ik ook. Even iets anders. Een duik in het diepe. Wat krijg je daarvoor?' Chayenne kijkt een beetje wanhopig om zich heen. 'Denk je dat je gaat winnen?'

'Nou nee. Ik schrijf normaal nooit in tienerfictie, maar een wedstrijd is ook om dingen te leren.'

'Leren!' herhaal ik haar laatste woord op strenge toon. 'Leren?' zeg ik alsof het iets vies is. Ik sta boos op en begin te ijsberen in de zaal. 'Als een nieuwe ervaring zeker,' zeg ik nu gericht op het publiek. Er klinkt wat paniekerig gefluister, maar ik heb het totaal niet gehoord.

'Weet je wat je er van leert?' Ik draai me plots om en richt me op Chayenne. 'Een gebroken hart hebben.'

Ze bijt op de binnenkant van haar lip en kijkt even of ze eigenlijk wel in de goede zaal zit, bij het juiste interview.

'En hoe ga je je daar op voorbereiden!' Het komt er meer als een bevel uit dan als een vraag.

Even twijfelt Chayenne voor ze mijn vraag beantwoord. 'Ik denk dat ik gewoon kijk hoe alles loopt en niet ga voorbereiden.'

'Natuurlijk niet!' antwoord ik daar dan op met wilde gebaren. Ze moet wegduiken om niet door mij geslagen te worden. 'Natuurlijk hoor je je daar niet op voor te bereiden! Hoe kan dat dan ook? Hoe kon ik nou weten dat dat zou gaan gebeuren. Heb jij nog iets dat jou kan redden. Heb je iets dat geluk gaat brengen?'

Het duurt even voor ze beseft dat ik het weer tegen haar heb. 'Uhm nee.'

'Nee,' beaam ik haar woorden, 'want je dacht vast niet dat je het nodig zou hebben. Je dacht vast dat ze het wel meende, maar toen je die foto zag...' Even stop ik met praten. Iedereen houdt zijn adem in, klaar voor nog een woedeaanval.

'Had jij verwachtingen?'

Chayenne kijkt me niet-begrijpend aan. 'Voor de wedstrijd?' vraagt ze dan.

Ik staar haar aan met een vragende blik en moet even terug switchen naar het juiste onderwerp. Ik weet alleen niet precies meer wat dat goede onderwerp dan ook moet zijn. Aan welke wedstrijd deed ze ook alweer mee?

'Uhh nou... ik denk dat het gezellig wordt!'

Ze glimlacht flauwtjes, een beetje bang voor mijn reactie. Ik moet een paar keer in en uit ademen om mijn woede te bedwingen. Je bent op tv, Max. Ik wil mijn baan niet kwijt. Daarom glimlach ik alleen maar naar haar, net alsof er niks is gebeurd.

'Wil je nog wat zeggen tegen de andere deelnemers?'

Hier kan ze wel goed op antwoorden. 'Ja, veel plezier!'

Ik ga rustig zitten en sluit het programma af, zogenaamd weer helemaal gekalmeerd. Het ergste is uiteindelijk niet het feit dat Jane met een jongen, die ik zelf niet ben, heeft gezoend. Het gaat mij er meer om dat ik nu pas besef dat ze een eigen leven heeft opgebouwd daar. Waarschijnlijk heeft ze nieuwe vrienden gemaakt, een huis gevonden, een thuis gevonden.

Even adem ik weer diep in en uit. 'Dit was Let's Talk met xlezendepanda,' zeg ik dan, terwijl ik mezelf ook iets beloof. Dit zal de laatste keer zijn dat ik ooit nog aan Jane Zonneveld denk.

Ze komt denk ik ook niet meer terug.
---
Jane Zonneveld (@RealFeather) is na een break volledig gestopt als interviewer. Vandaar dit interview. We gaan haar erg op deze planeet missen! :)