Raytis interviews

Let's Talk: officialguusje

Ik kijk met een chagrijnige blik naar de spiegel. Die irritante pluk is er weer. Ik moet echt weer eens naar de kapper, desnoods doe ik het zelf. Met een blik op de schaar verderop de tafel overweeg ik dat laatste nog serieus.

'Broek goed?'

Jane komt zonder kloppen mijn kleedkamer binnen. Misschien is ze gewoon binnen gevallen. Letterlijk.

'Hé, dit is een jongenskleedkamer!'

Ik zie Janes rode wangen gloeien als ze mijn ontblote lichaam ziet. Niet dat mij dat ook maar iets uitmaakt. Het vergt tijd en een streng dieet om de blokjes op mijn buik te creëeren. Ik kan niet zomaar een legoblokje worden en nu het me is gelukt, moet het gezien worden.

'Bevalt je wat je ziet?' Ik doe een mooie pirouette met mijn armen omhoog als een echte ballerina.

Met licht gestotter antwoordt ze: 'I-ik wacht wel buiten.' Om vervolgens haar woorden tot waarheid te maken.

Ik trek snel een shirt aan, trek mijn roze stropdas recht en kijk buiten mijn kleedkamer. Jane staat er niet meer. Vreemd. Met opgehaalde schouders haast ik me naar het podium.

'Welkom bij...'

'Let's Talk!' vult het publiek op. Met een voldane glimlach ga ik zitten op mijn standaard oranje stoel.

'De inschrijvingen van Lost & Found gaan als een bezetene,' zeg ik zodra ik comfortabel zit, 'maar niet alleen door de aliens hier in Raytis. Ook Raya's besluiten zich in te schrijven voor de grote schrijfevenementen. Vandaag hebben we iemand bij de show.' Ik draai me om naar het blauwe gordijn waar Guusje klaar staat. Ze streelt haar lichtblonde haren lichtelijk nerveus.

'Namelijk Guusje!'

Als ze het podium oploopt, kijkt ze recht met haar blauwe ogen het publiek in. Het licht belemmert haar alle toeschouwers te zien, maar ze lijkt er zelfverzekerd uit te zien. Op die blik focuste ik echter niet zo. Ik was al lang afgeleid toen ik haar blonde haren zag. Ze is een van de eerste blonde Raya hier en ik moet eerlijk bekennen dat ik niks verkeerds aan haar uiterlijk kan zien.

'Je ziet er prachtig uit,' zeg ik haar dan ook erg eerlijk als ik opsta en bij haar kom staan. Ze komt net onder mijn schouder met haar lengte en moet opkijken. Er komen lichte blosjes op haar wang en ze roept heel vrolijk "super bedankt" uit. Ik knipoog naar haar en gebaar haar plaats te nemen op de rode bank. Als een echte gentleman laat ik haar dan ook eerst zitten.

'Dus,' vraag ik haar nadat ik even een rondje met mijn bureaustoel heb gemaakt, 'je hebt je ingeschreven voor Lost & Found?' Ik zeg het meer op een manier alsof ik het vaststel dan als een vraag.

'Yes,' zegt ze.

'En dan ben je je natuurlijk ook bewust dat je daar als enige Raya zit. Hoe voelt dat?'

'Raar?' Ze lijkt even na te moeten denken over haar antwoord. 'Ik weet niet of dat het juiste woord is,' geeft ze eerlijk toe. 'Wel een beetje anders, maar mensen lijken veel op Raya's. Dus het grootste gedeelte denk ik er denk ik niet aan. Maar misschien is het toch wat raar.'

Guusje begint een beetje over haar zinnen te struikelen alsof ze de woorden zo snel mogelijk uit haar mond moet krijgen.

'Maar je voelt je wel als een trouwe bewoner van Raytis?' Ik ga naast haar zitten en lijk bijna te vergeten dat ik een interview houd. De blauwe microfoon duw ik bijna in Guusjes gezicht.

'Het is echt geweldig! Echt!' met haar enthousiasme is een microfoon bijna niet nodig. 'Raytis is een prachtige planeet en ik wil nooit meer weg.'

Ik moet lachen van haar enthousiasme en probeer zo subtiel mogelijk een arm om haar heen te slaan. Ik laat mijn arm op de leuning van de bank liggen. Op school is het makkelijker om je arm om iemand heen te slaan, maar het is toch wat anders als honderden ogen op je gericht zijn.

'En heb je dan ook misschien leuke plekjes waar je goed inspiratie kan krijgen?'

'Ik ga meestal in de zon liggen of zitten met mijn ogen dicht en probeer zo te relaxen. Dan komen mijn ideeën het snelst.'

'Misschien helpt het,' zeg ik met een schuine glimlach, 'als ik een keer naast je kwam liggen.' Ik sla mijn arm over haar schouders en ik merk hoe ze me een beetje verbaasd aankijkt. Al snel begint ze gelukkig te lachen.

Er klinkt ineens een zware mannenstem in mijn oren en ik deins automatisch een beetje achteruit. Pas als ik al een paar tellen verafschuwd naar Guusje heb gekeken, besef ik me pas dat ze niks tegen me heeft gezegd.

'Max!' schreeuwt iemand met een boze stem in mijn oortje. Bij de tweede noodkreet herken ik hem pas als mijn baas. Misschien was het allemaal toch niet zo subtiel gedaan.

Ik laat langzaam mijn arm wegzakken en verplicht mezelf naar de gewone vragen te gaan. Zoiets doms als dit gaat er niet voor zorgen dat ik mijn baan kwijt raak. Daarvoor heb ik te hard gewerkt om hier te komen.

'Heb je ooit eerder meegedaan aan een wedstrijd?' zeg ik met een wat serieuzer gezicht. Ze is een beetje verward door mijn plotselinge emotie switch, maar reageert toch normaal.

'Ja!' zegt ze enthousiast als de herinneringen binnenvliegen. 'Toen ik tien was, deed ik mee met een wedstrijd 'boekenbakkers'. Mijn verhaal was heel slecht,' geeft ze eerlijk toe, 'maar toch kwam ik door naar de volgende ronde die zelfs op tv kwam! Je moest een presentatie houden, maar daar viel ik jammer genoeg af. Ik denk niet dat het mij gaat helpen, het is al zo lang geleden!'

Ik ga nog een beetje verder weg zitten om er zeker van te zijn dat mijn baas mijn gedrag accepteert.

'Nog iets te zeggen tegen de mensen waar je tegen moet deelnemen?'

'Yes,' zegt ze dan. 'Ik weet dat jullie allemaal, stuk voor stuk, goede schrijvers zijn en lastige tegenstanders. Maar toch wens ik jullie veel succes!'

Ik begin te klappen en schreeuw over het geluid heen dat dat het einde van de show is. Ook doe ik het zodat ik toch net dat schepje geflirt er bovenop kan doen zonder dat mijn baas het kan horen.

'En ik wens jou succes,' zeg ik met een schuine glimlach en een knipoog. 'Je hebt er alvast een fan bij.'

Ik kijk nog even hoe ze de studio uitloopt en stroop mijn mouwen op. Misschien kan ik Jane om wat flirttips te vragen. In ieder geval een paar die wat subtieler zijn dan de mijne.

__

 heeft zich ingeschreven als de reporter Oliver Momars. Vandaar dat ze als een Raya wordt gezien in dit interview.