Natuurlijk kan nooit een gehele planeet alleen maar leven op serieus nieuws. We hebben knappe beroemdheden en televisieshows nodig. Hier heb je dat allemaal in één. Sommige geïnterviewden zijn zelfs echte mensen van wattpad. Jijzelf kan ook in dit b...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Marley, nogmaals, wij kunnen niks doen aan de dalende kijkcijfers, dat ligt helemaal aan de kijkers die geen zin hebben om nog een keertje te kijken naar die arogante Nero of een schilder van de Koningin. De kijkers hebben iets speciaals nodig en dat ga je door interviews niet krijgen." Boos hang ik de telefoon op na mijn oerlange, saaie gesprek met Marley, omdat ik beter mijn best moet doen. Alsjeblieft zeg, ga zelf presenteren. Het enige wat hij doet is lui over de stoel hangen of zoenen met een een of andere slet die hij van straat plukt.
Echt, hoe heb ik het met hém kunnen uitstaan die laatste maanden.
"Hey Alex, zin om na je interview naar een feestje bij een vriend thuis te komen?" Helaas staat Max voor me met zijn armen over elkaar heen. Ik heb hem een week lang al geprobeert te ontlopen... Ik denk dat hij er achter is gekomen.
"Euhm.. nou.. ik de-" Mijn zin wordt afgekapt door Marley die aan komt stormen. "Maleva is er." Hij trekt me mee aan mijn arm, richting mijn studio.
Van binnen voel ik me opgelucht, voor deze ene keer ben ik Marley dankbaar. Alleen deze keer dan.
-
"Hey, welkom chocotijd!" Ik geef Maleva een hand en schenk een glaasje chocomel in die ik heb laten importeren van aarde aangezien de staf weigert om nog chocomel te maken. "Thanks." Ze kijkt me aan met een glimlach.
Maleva heeft super lang, felroze haar en bruine ogen. Ze is vrij lang en gespiert. Ik schat haar ongeveer vierentwintig. "Gefeliciteerd met je eerste plek op de honderd meter sprint!" feliciteer ik haar. "Hoe voelde je je toen je gewonnen had?"
"Ik voelde me fantastisch, en nu nogsteeds. Ik heb er hard voor gewerkt!"
"Hoe heb je je voorbereid op deze wedstrijd?" vraag ik haar.
"Dat kan ik helaas niet zeggen. Dat vind mijn coach niet zo leuk." Ze zwaait naar een man in het publiek. Zal vast haar coach wel zijn.
"En ho-" ik word gestopt door een afgaande telefoon. Tot mijn verbazing neemt Maleva hem op en luistert naar de stem aan de andere lijn.
"Ik moet gaan, mijn vader heeft een ongeluk gehad." Ze geeft me nog snel een hand en bedankt me voor mijn tijd. Ik schrik een beetje. "Sterkte." Wens ik haar nog toe voor ze uit mijn zicht verdwijnt.
Het publiek is een beetje geschokt, maar ik sluit het netjes af. "Bedankt voor het kijken en tot de volgende keer." Ik zucht even, en ik loop weg van de studio.
Wanneer ik Max tegen kom stop ik even. Hij kijkt me verbaasd aan. "Had jij geen interview?"
Ik knik. "Die moest plots weg." Hij mompelt een oké.
"Kom je nog naar dat feestje?" Ik denk daar even over na. Het is Max feestje dus hij zal zelf niet al te dronken worden. Gelukkig, want ik kan hem niet uitstaan als hij dronken is. Maar, ik kan wel weer even plezier hebben. Oké dan..
"Euhm Alex?" Ik knik. "Sure."
-
Ik kan natuurlijk niet op een feestje komen in een T-shirt en een kortebroek dus ben ik naar huis gegaan. Ik pak een high-wasted zwart broekje uit mijn kast en een pastel gele croptop. Ik weiger om hakken aan te doen en kies mijn witte vans uit en doe mijn haar in een hoge staart.
Op naar het feestje.
-
Eenmaal aangekomen ruikt het al naar drank en zweet. Een hoop jongeren dansen en doen spelletjes. Mijn oog valt op de koelkast en ik pak er een blikje bier uit.
Met mijn blikje in mijn handen begin ik mijn zoektocht naar Max, wat niet al te lang duurt want ik zie hem al, hij is volgens mij wat praten met zijn vrienden.
"Hey, Alex!" Max is nog niet aangeschoten dus mijn vermoedens klopte.
"Hey," zeg ik terug. "Zijn dit je vrienden?" Een jongen geeft me antwoord. "Zijn enige echte." Hij lacht.
Max keert zich terug naar mij. "Ik heb mijn sleutels nodig, ze liggen boven op het nachtkastje naast het bed, wil je ze even pakken?"
Ik lach. "Ik ben je dienstmeisje niet." Ik sla mijn armen over elkaar.
Hij kijkt me aan met zijn zieligste gezicht. "Oké, oké, ik ga al."
Ik loop naar de slaapkamer en tref daar een dronken Drey aan. Oh jippie. Not. Hij staat bij het nachtkastje waar de sleutels op liggen.
Ik loop naar het nachtkasje, en Drey blijft staan. Ik wil de sleutels van het kastje af grissen als Drey oppeens zijn arm om me heen slaat. Ik sla hem weg en pak de sleutels. Voor ik weg kon lopen had hij me steviger vast, ook daar kon ik uit komen. Met een beetje geworstel.
Ik wil de deur uitrennen, maar drey pakt mijn arm heel stevig beet en trekt me naar hem toe. Ik sla hem, schop hem en probeer me uit zijn greep te verlossen.
Hij duwt me keihard tegen de muur aan en ik gil. "Laat me los!" schreeuw ik. Hij plant kusjes in mijn nek, mijn armen en ik probeer hem een knietje te geven. "Houd je mond!" sist hij.
Mijn handen zijn tegen de muur geklemt. Hij gaat naar beneden en wilt mijn buik kussen, maar iemand kont binnen. Max.
Max wordt woest wanneer hij Drey ziet, hij trekt hem van me af en slaat hem in elkaar. Ik wil er niet naar kijken en ik ren de badkamer in. Ik laat me zakken tegen de deur en begin te huilen.
