Düşlerimi Yıldızlara Asarım

#1.BÖLÜM'ÖLÜM'

Sıla~Yoruldum 🎶

Tüm muhteşem hikayeler iki şekilde başlar; ya insan bir yolculuğa çıkar, ya da şehre bir yabancı gelir.

                                 
                                            TOLSTOY

|1.BÖLÜM|

"Selaaa..."
Minareler'den yükselen sese kulak verdim.
Bir doğumun müjdesiydi sela ve bir hayatın son bulmuş noktasıydı.
Allahtan geldik ve yine allaha gideriz.
Doğru söz bu değil miydi?
Öyle idi.Şimdi ise geriye kalan bedenlerin toprağa verilmesini izliyordum.Peki şimdi ne olucaktı. Ben bir daha onları göremeyecek miydim?

Nemli gözlerimi silip,üstümün kirlenmesini önemsemeden,ıslak toprağa çömeldim.
Şimdi ben hangi acıyı çekecektim.
Hangisine üzülecektim.Boğazım da oluşan yumruyu yok sayıp,hıçkırarak ağlamaya başladım.
Ben hayatımda hiç cenazeye katılmamıştım.
Taki annem ve babam ölene dek.
Derin derin nefesler alıp,ablama baktım.Gözünden akan yaşı hırsla silip,oda karşıma çömeldi.
Neden olsa iki tane mezar vardı.

Bir değil iki acım. Tam iki acım vardı benim.
Asla geçmeyecek derin ve serzenişli.

*****

Birkaç dakikalığına bu şehirden uzaklaşıp,ruhumun derinliklerinde ki o sese,kulak verdim.
O kadar kısık ki kendi nefesim bile buna engel oluyordu.

Dinledim...Dinledim...
Ve kendi müziğimi dinledim.Ama bu işlev ne yazık ki sadece birkaç dakika sürmüştü.

ŞEHRİN GÜRÜLTÜSÜ'ydü herşey.
Kuş sesleri,rüzgarın o hoş naif sesi,yaprakların dökülen sesi.
Sadece bu seslerden ibaret olsaydı ya hayat.Ne vardı!

Bu şehir sessiz,yollar sessiz,insanlar sessiz,evler ise yalnızdı.

Ölüm...
Yaşadığımız tüm ömrün özetlendiği tek bir kelime.Acı..hüzün..mutluluk..Ya da bilmediğim birçok duygu.
Herkesin yaşadığı birçok duygu vardır.Peki ben hangisini yaşıyorum"hangilerini"...
İşte onu bilmiyorum.
Çünkü yaşadıklarımdan sonra edindiğim birçok duygu oldu.Bunun bir adı varsa eğer bilmek isterim.

Bundan sonra ne olur ne yaşarım umrumda değil.Çünkü hayat dediğiniz şeyin iyi tarafı olan yanımı kaybettim Annemi... Babamı...
Biliyorum hiç birşey eskisi gibi olmayacak ve de düzelmiyecek.
Kaçıncı kez kendimi kadırsam da olmuyor.İçimde bir gıdımda olsa, eskisi gibi hayatın güzel olacağına inanmak istemiyorum.

Yorgunum...
Tüm yaşadıklarımız beni bitirdi,kırdı,üzdü.

Şimdi de yaşadığım acının sonunu başlatıyoruz.Yeni bir şehir, yeni bir ev.
Evet şuan tam yaptığım şey ev yerleştirmek.

"Talya!Kapı çalıyor sen bakar mısın canım?"
"Tamam abla."

Ablam.Tek ailem.O olmasa ben napardım bilmiyorum.
Elimdeki çerçeveyi yavaşça bırakıp kapıya yöneldim ve kapıyı açtım.
Eşyalarımızı getiren şofördü.

"Abla bunlarda son koliler bizim isimiz bitti,size kolay gelsin."

"Teşekkür ederiz,iyi günler."

Son kolileride içeri aldıktan sonra kendimi koltuğa attım.Yorulmuştum. Sabahtan beri eşyaları yerleştiriyorduk,ne zormuş ev taşımak.

Bu zamana karşı hiç ev dğiştirmemiştik.
Kendimi bildim bileli antalyada ki evimizden başka yerde kalmadım,ilk defa böyle yer değişikliği yapıyorum.
Alışmam biraz uzun sürecek.

Telefonumu çıkartıp saate baktığım da 12:30'u gösteriyordu.Ayağa kalkıp ablamın yanına gittim, mutfakta tabakları yerleştiriyordu.Zaten çok eşya getirmemiştik.Aldığımız ev eşyalıydı.Geri kalanını biz almıştık.Bazıları da antalyadan gelenlerdi. O yüzden çok da yapacak bişey yok.

"Abla nerden başlıyoruz, çabuk yerleştirelim de bitsin bu işkence."

Ablam elindekileri bırakıp bana bakarak:

"Daha başlamadan pes etmişiz Talya! Neyse önce mutfaktan başlayalım sonra diğerleri."
dediginde gözlerimi devirerek ofladım...

☆ ☆☆ ☆

Bu şehre gelmeyi hep çok isterdim. Antalyadayken arkadaşlarım anlatırdı çok güzel bir yer olduğunu, her yaz giderlerdi akrabalarına kalmaya.
Ordan biliyorum.
Babam her seferin de birgün ailecek istanbula tatile gideceğimizi söylerdi.Benim istediğimi çok iyi biliyordu.O zamanlar polis olduğu için izin alması zor oluyordu.
Kendisini bırakıp gitmemizi ne kadar istesede onsuz gitmek istememiştim.Bu yüzden beraber gitmek nasip olmadı hiç.
Şimdi de onsuz buradayım, hiç ummadığım şeyler oldu ve şimdi ablamla buradayız.
İstanbula dair hiçbir heyacan kırıntısı kalmamıştı artık içimde.

Ev yerleştimekten yorulmuştum.
Artık daha fazla gözlerim direnemedi,sağ tarafıma dönüp kendimi uykuya teslim ettim...

☆☆☆

Sabah uyandığımda başım feci şekilde ağrıyordu.
Çoğunlukla üzüldüğüm günlerde böyle olurdu.Çok fazla düşünüyordum...

Odamdan tabletimi alıp kanepeye uzandım.
Okulumu araştırmaya fırsatım olmamıştı hiç.
Arama motoruna okul ismini yazdıktan sonra bakınmaya başladım.
Gerçekten güzel bir okuldu.
Okulumuzun bir bloğu vardı,okul ile ilgili yazılar ve resimler yer alıyordu.
Biraz daha aşağılara doğru gittiğimde, bir resim dikkatimi çekti.
Toplu bir fotoğraftı, altında 10-C sınıfı yazıyordu.Yani benim bu seneki sınıfım.11-C...

Bir çocuğun birini yumruklarken,diğerininde ise yine bir çocuğu duvarda çenesini tutarken ki resimleri vardı.
Yorumlara göz attığımda hakaret,destekleme ya da alay gibi cümleler yazıyordu.
Olayın geçen sene yaşandığını öğrendim.Daha yeni...
Acaba bu senede okulda olurlarmı diye düşünemeden edemedim.
Kavga edenlerin liseden beri aralarında bir sürtüşme yaşandığı yazıyordu.
Her zaman böyle kavgalardan uzak durmuşumdur.
Eski okulum da çok fazla böyle olaylar olmazdı.
Sakin bir okuldu.
Anlaşılan bu sene kavgalı bir dönem geçiricem.

Derince bir nefes alıp tableti masaya koyup mutfağa doğru gittim.
Sabah benim için erken kalkıp çikolatalı kek yapmıştı ablam.Şimdide merkezdeydi..Bazen işi akşam bitiyor, yeri geliyor sabaha karşı bile geliyordu.
Ne zaman geleceği belli olmuyordu hiç.
Keki dilimleyip tabağa koyduktan sonra kayısılı meyve suyu da
alıp bahçeye çıktım.
Yaz bitiyordu artık,eylüldeydik.
Evimizin olduğu yerde evler sıralı olarak dizili.Her ev aynı.Yani odamın camından hemen yan tarafın camından biriyle muhabbet edecek derecede yakın.
Herkesin bir bahçesi var.Çok güzeldi burası.İnsanı ferahlatıyor.
O yüzden dışarı çıkmak istedim.
Akşama kadar burada vakit geçirebilirdim...

****
Ablamın attığı geç gelicem mesajından sonra odama çıkıp pijamalarımı giydim.Uykum gelmişti.

Odamın en sevdiğim yanı tavanının cam olmasıydı.Bu sayede yıldızları daha iyi görüyordum.
Uyuyamadığım zamanlarda yıldızlara bakıp hayal kurardım, sonrada uyuyakalırdım.

Yarın okullar başlıyordu,nedense hiç gitmek istemiyordum.Bilmiyorum belkide eski okuluma bir daha gidemeyeceğim içindir.

Daha fazla direnemeyip, kendimi uykuya verdim.

----------

Bölümü beğendiyseniz vote vermeyi unutmayın:))

İlk bölüm kısa oldu ama diğer bölümler daha uzun olucak.Ve biraz da sıkıcı ama emin olun, diğer bölümler ilerledikçe daha akıcı olucak.