Ghost Rockers- Alex en Jules (boyxboy)

14. Ik zal altijd bij je blijven (Extra lang romantisch, spannend deeltje)

Jules pov

"Tom a.u.b laat ons gaan. Ik weet dat je niet zo bent...", zeg ik. "Hoe denk je dat ik dan wel ben?", vraagt Tom. "Ergens in je schuilt er nog een lieve jongen. De jongen waar ik verliefd op werd. Ik weet dat je veel meegemaakt hebt maar laat ons gaan. Alex heeft zorg nodig", zeg ik. Ik zie dat Tom twijfeld maar daarna heeft hij weer een boze blik op zijn gezicht. Tom haalt iets uit zijn broekzak. Mila kijkt geschrokken. Het is een mes. "Tom leg dat weg" "Doe geen domme dingen waar je later spijt van krijgt", zeg ik tegen hem zodat hij zich misschien bedenkt. Ik zie dat Alex angstig naar me kijkt. Hij pakt mijn hand nog steviger vast. "Niet voor dat jij terug bij mij komt", antwoord hij." Ik wil dit niet. Maar het kan niet anders. Het moet wel. Dan is Alex te minste veilig. "Oké, het is goed", zeg ik zuchtend. Ik zie dat Alex het niet begrijpt. Ik kijk hem recht in zijn ogen aan. Ik zie verdriet. "Het kan niet anders Alex. Zo ben je veilig. Dit is mijn schuld en nu ga ik dit ook oplossen" Ik stap naar Tom maar word terug getrokken door Alex. "Jules nee! Het is jouw schuld niet. Ik laat je hier niet zomaar achter", zegt hij. "Ik beloof je dat ik terug kom", zeg ik en ik geef een kus op zijn hand. Er rolt een traan over zijn wang. "Shht, het komt goed", zeg ik terwijl ik wrijf over zijn rug. Hij legt zijn armen rond mijn nek en geeft me nog een kus op mijn wang. "Mila breng hem veilig terug bij de andere", zeg ik tegen haar. Ze knikt.

Op dat moment horen we sirenes. Dit betekent dus dat Jonas en Charlie de politie en de ambulance hebben gebeld. Ik begrijp hun wel. We zijn hier al langer binnen als verwacht. Ik zie Tom boos kijken. "Hoe durven jullie de politie te bellen?!", roept hij. Hij is woedend. Mila loopt rustig met Alex naar de deur. Ik zie dat Alex veel pijn heeft. Dit moet zo erg voor hem zijn. Het is pijnlijk om hem zo te zien. "HIER KOMEN JULLIE NIET ZO MAKKELIJK VAN AF", roept Tom. Hij heeft donkere ogen en ik zie hem kijken naar Alex. Hij richt het mes naar Alex. Het is nu of nooit. Meteen schiet ik in actie. Ik loop naar Tom en gooi hem op de grond. Het mes slaag ik uit zijn handen. Nu kan hij eindelijk geen kant meer op. "Wat was je van plan?! Alex vermoorden?! Niemand komt zomaar aan Alex! Begrepen?!",roep ik kwaad. Hij knikt zacht. "Wil je is weten wat ik doe met jongens zoals jou?!", roep ik nog luider. Tom kijkt me angstig aan. Net als ik van plan ben om te gaan slaan word ik nog vlug onderbroken. "Jules nee! Doe niet het zelfde met hem wat hij bij mij deed. Hij is het niet waard en met geweld los je niks op", zegt Alex. Hij trekt me van hem af en geeft me een knuffel. Zelf in deze omstandigheden blijft Alex aardig voor iedereen. Zelf voor de persoon die hem iets probeerde aan te doen blijft hij aardig. Dat maakt hem zo een mooi persoon. Het is altijd een fijn gevoel om Alex tegen me aan te voelen. Hier word ik kalmer door. "Kom we gaan", zegt Mila na een tijdje.

Net als we besluiten om te gaan, ruik ik een vreemde geur. Ik kijk naar achter. Naar de richting van Tom. Ik zie een vieze grijns op zijn gezicht. Ik zoek de plek van waar de geur vandaan komt. Achter hem zie ik rook. Het komt uit een vlam. Hij heeft het huis hier in brand gestoken. Hoe hij het vuur aangestoken heeft weet ik niet. Meteen sta ik verstijfd. Ik zie Alex en Mila angstig kijken. "Toch romantisch samen sterven", zegt Tom lachend. "Ik hou van Romantische drama's", zegt hij. Ik pak Alex zijn hand stevig vast. Er rollen allemaal tranen over zijn wang. Het is pijnlijk om hem zo te zien. "Jules ga maar. Loop weg nu dat je nog kan", zegt Alex. "Ik laat je hier niet alleen achter", zeg ik. Ik kan niet geloven dat hij dit net echt zei."Jules ik kan niet snel lopen. Als jullie wachten op mij red niemand van ons het", zegt hij. "Daar is toch een oplossing voor" Alex kijkt me vragend aan. Ik pak hem onder zijn armen en onder zijn knieën vast. Zo til ik hem op. Even zie ik hem glimlachen door zijn tranen heen. Ik leg mijn voorhoofd tegen zijn voorhoofd en sluit mijn ogen. "Het komt goed", fluister ik. Na een paar seconden doe ik mijn hoofd weg. Ik knik naar Mila dat we moeten beginnen lopen. Ik begin te lopen met Alex in mijn armen. Het kan me niet schelen wat Tom gaat doen. Maar ik moet Alex hieruit krijgen.

Het is donker. Je ziet bijna niks door de rook. Ik hoor Alex hoesten waardoor ik nog harder begin te rennen. Het zweet druppelt over mijn voorhoofd. Gelukkig zie ik de trap. Ik besluit om naar beneden te lopen als ik plots iets naar beneden zie vallen. Een stuk van het plafond valt naar beneden op de trap. We kunnen er niet meer langs door de vlammen eromheen. Ik kijk rond. "Het raam", zeg ik. Ik loop met Alex in mijn armen en Mila naar het raam. We doen het raam open en ik zie beneden allemaal Politie auto's en Ambulances staan en er staat ook een groot wit doek. Waarschijnlijk vangen ze ons zo op. De enige manier om Alex hieruit te krijgen is om hem uit het raam te gooien. De brandweer is ook al toegekomen. Ik zet Alex zacht op de grond en pak Mila vast. "Super hard bedankt voor je hulp. Je bent een goede vriendin", zeg ik nog tegen haar en ik gooi haar uit het raam. Dan pak ik Alex vast. Ik kijk hem aan in zijn mooie blauwe ogen. Er rolt nu ook een traan over mijn wang. Nooit heb ik gesnapt wat Alex in me gezien heeft. Ik ben de jongen die de eerste dag boos op hem werd en bijna met mijn ex kuste. De jongen waardoor hij hier vast zat. De jongen die hem gekwetst had. Maar toch blijft hij bij me en dat maakt onze liefde zo sterk. Wij overwinnen alles. Zolang me maar samen zijn. Hij heeft mij de gelukkigste jongen van heel de wereld gemaakt. Ik weet hoe belangrijk Alex voor me is en nooit ga ik hem laten gaan!! Ik kijk naar Alex zijn lippen. Ik kom stilletjes dichter en druk mijn lippen op de zijne. Alle emoties, pijn, verlangen, verdriet worden vermengd in deze kus. Hij legt zijn warme handen op mijn wang en ik voel een tinteling door mijn lichaam. Daarna laten we los. "Alex ik hou van jou. Vergeet dat nooit!", zeg ik tegen hem. "Ik hou zielsveel van jou. Ik kwam je tegen en meteen wist ik dat het ware liefde was. Bedankt voor alles wat je voor me gedaan hebt. Ik hou zoveel van je", antwoord hij. Ik voel dat mijn kaken rood worden. "Ik zal altijd bij je blijven. Nooit zal ik je verlaten. Ik hou van je", zeg ik als laatste en daarna gooi ik hem uit het raam.

Het is koud zonder hem in de buurt. Ik zie Alex landen op het witte doek. Even voel ik me opgelucht en gelukkig. Alex is veilig en dat is het belangrijkste. Een glimlach verschijnt op mijn gezicht als ik denk aan de kus van net. Ik hou zo veel van hem en mijn liefde gaat nooit voor hem verdwijnen...

Ik voel de warmte in mijn nek. Het word als maar warmer en ik begin te hoesten. Ik voel veel pijn door mijn lichaam. Er komen als maar meer vlammen op me af. Met een klap val ik op de grond. Ik hoor dat iemand mijn naam nog schreeuwt en daarna sluit ik mijn ogen.

Sorry sorry dat dit deeltje echt slecht is. Zelf ben ik niet tevreden en vind ik dit deeltje minder goed geschreven als mijn andere delen. Sorry daarvoor. Het is wel extra lang. Het is gewoon meer als 1000 woorden. Dit is de eerste keer dat het zo lang is 😱 Hopelijk zijn jullie daar blij mee :-)
Voor dit deeltje ben ik echt heel benieuwd naar jullie reacties. Wat vinden jullie ervan? Ikzelf vind het minder... Zelf vind ik het deeltje echt rommelig.
70 lezers = Vervolg