Herkese merhaba! Yirmi üçüncü bölümle karşınızdayım. 20K olduğumuza çok mutluyum ^^ YORGUN'un ve benim yanımda olduğunuz için teşekkür ederim. Umarım ailemiz giderek büyür. Yıldızları parlatmayı unutmayalım! Oy, yorum ve destekleriniz için teşekkür ederim. Seviliyorsunuz. Keyifli okumalar...
Bölüm Şarkısı: Dark Music- The Master Of Death | Immortality
Zaman kavramını çürüttüğüm bir olay olarak kaldı benliğimde. Bir şeyleri fark ettim. Ne yaparsam yapayım, ne yaparsak yapalım kimseye ve hiç bir şeye yaranamayacağız. Affedilecek bir şeyler olduğunda artık affetmeyeceğim. Beklemek çoğu kez insanın kandığı en büyük palavradır. Korkaklar debelensin beklemenin belirsiz pençesinde. Ben artık beklemeyeceğim.
Beklemek insana ne kazandırır? Beklemek sadece ömrümüzden eksiltir. Yüzüne bakmayacağız canımızı yakanın. Amalara esir kalmayacağız. Biliriz ki ' ama ' kendinden önce gelen her cümleyi, her kelimeyi, her duyguyu öldürür.
Bir geceydi yine bir günahın sancısını çektiğim. Yaralı kanatlarımı koparıp aldıkları gün usulca sözlerimden intihar ettim. Yüreğim kan olup mürekkebimden damlamış, damlalar hüznüm olup kırılmış göz kapaklarıma batmıştı. Yere düşüp darmadağın oldu iyileşmeye yüz tutan her nazarım. Hangi hüzzamda acı çekeceğim şimdi? Hangi feryadımı ezeyim şakaklarımda? Mahrem bir vakitte öldüm öylece.
Umudum göğsünden vuruldu bir daha dirilmemek üzere. Sevgim üşüdü kimsesiz hayallerin ellerinde. Kalbim yanıyor firak beni fethettikçe. Hangi acımı kaldırsam altından sen çıkıyorsun. Ne kadar azdım sende. Eksiklerimi görünce çoğalttın azlığımı.
Artık her yolun sonu neye çıkıyor biliyor musunuz? Acıya... Hayal ve hayat kırıklığına...
"Kötü anılar neden vardır biliyor musun? "Yumuşak sesini işittiğimde başımı göğsünden kaldırıp kuzguni gözlerine baktım "birinin seni incitmesinin ne kadar kolay olduğunu gösterir "dedi durgun bir sesle.
"Epeyce kötü anımız var "daha fazlasını ispatlamak istercesine sözümü kesti.
"Daha fazlası da var "sesli bir nefes verdi "yaralarımız var Lavinia. Hem de hiç geçmeyecek yaralar "dedi düşünceli bir şekilde. Sabah ki konuşmamızdan sonra birlikte evden çıkmış işimizin başına geçmiştik. Gün boyu Kamer için endişelendiğimden akşamı zor etmiş mesaim biter bitmez adeta ışık hızıyla eve gelmiştim. Eve geldiğimde bir süre Kamer'i beklemek zorunda kalmış yaklaşık kırk beş dakikanın sonunda eve gelmişti.
Benimle konuşmadan odaya çıkmış bende ısrarla peşinden odaya gidip ondan bir açıklama istemiştim. Mektupları ve kimin gönderdiğini araştırmaya başladığı hakkında bilgi verdikten sonra biraz uyumak istediğini benim de ona eşlik etmemi istediğini söylemişti. Onu kırmayarak eşlik ettiğimde beni göğsüne yatırmış bir süre sonra daldığı düşüncelerini de benimle paylaşmaya başlamıştı.
"Her şeyin izi kalıyor değil mi? Acılarımızın, anılarımızın hatta çocukluğumuzun bile "parmaklarımı yavaşça yüzünde gezdirmeye başladım "onlarla yaşamaya alışmalıyız yoksa devam edemeyiz "diye fısıldadım baş parmağımla elmacık kemiğini okşarken.
YOU ARE READING
YORGUN
Teen Fiction"Seni uyardım! "Dişlerini sıkarak konuştuğunda onu ilk gördüğüm anda ki öfkesiyle yüz yüze geldim "şimdi buradan gidiyorsun! "Bir elini kolumdan çekerken diğer eli tutuşunu sıklaştırmış cevap vermemi beklemeden beni peşinden sürüklemişti. Birlikte i...
