The one who stole my heart

Hoofdstuk 5

Pov Loren

"Nola ik ben er weer!" Schreeuw ik en gooi de deur achter mij dicht. Ik krijg geen reactie van Nola. Ik loop iets verder de hal in en laat mijn jas op de grond zakken. Gewoon geen zin om hem aan de kapstok op te hangen. Mij jassen, vesten of andere kleren liggen regelmatig door het hele appartement verspreid.

Ik loop een rondje door het appartement maar nergens zie ik Nola. Ik loop naar haar slaapkamer want daar ben ik nog niet geweest en klop op de deur. "Nola?"

"Nola ben je thuis?" Geen reactie, zachtjes open ik de deur en zie dat haar kamer een enorme troep is. Overal liggen spullen maar Nola zie ik nergens. Op haar bed ligt haar koffer met een aantal spullen er in. In de hoek ligt een grote tas, het lijkt alsof die al ingepakt is. Wat is er toch aan de hand met haar.
Ik pak mijn iphone en typ het nummer van Nola in.

"Hallo met Nola ik ben er nu even niet.."
Fijn, voicemail. Ik hang op en ga zitten op haar bed. Op haar kamer hangen een aantal foto's van ons. Van de vakantie, van toen we klein waren, eigenlijk van heel veel dingen die we hebben mee gemaakt.

"Loren wat doe je op mijn kamer!"

"Nola, ik was thuis gekomen maar ik zag je nergens en ging toen op je kamer kijken" zeg ik blij en geef haar een knuffel. Nola duwt mij van haar kamer af en gooit de deur met een klap dicht.

"Nola wat is er?" Vraag ik en klop nog een aantal keren hard op de deur. Ze doet alleen niet open en haar deur zit van binnen op slot.
Agghh, dan niet, geïrriteerd loop ik weg en laat me op de bank zakken. Wat heeft Nola toch.
Wanneer ik net rustig een film zit te kijken die toevallig op tv is, hoor ik de kamer deur van Nola weer open gaan. Ze loopt naar de bank toe en gaat op een paar meter afstand van mij zitten.

"Het spijt me van net Loren"

Langzaam zie ik een taan over haar wang heen rollen, haar wangen en ogen zijn rood. Alsof ze net op haar kamer ook heeft gehuild.
"Wat is er Nola?" Ik wil naast haar gaan zitten en een arm om haar heen slaan maar daar heeft ze blijkbaar geen zin in. Ze staat op en blijft dan even staan.

"Het spijt me echt Loren"

"Wat spijt je?"

Ze loopt weg en pakt haar koffer en wat tassen. Ze veegt een traan weg van haar wang en komt dan tegenover mij staan. "Ik ga terug, terug naar Nederland"

"Maar Nola waarom? En wat moet ik hier alleen?"

Ze haalt haar schouders op en wil weg lopen maar ik hou haar tegen.

"Niet weg gaan alsjeblieft, je kan mij en Harry toch niet hier achterlaten! Wat is er gebeurd dat je nu ineens weg wil?"

Zonder ook nog maar een antwoord te geven pakt ze nog wat spullen en loopt dan de deur uit. Ik kan haar dus niet tegen houden. Ik laat me op de grond zakken en er rolt vanzelf een traan over mijn wang heen. Was dit het dan? Het einde van onze vriendschap, na al die jaren van kleins af aan. Er rollen nog een paar tranen over mij wangen en dan pak ik mij telefoon en bel Harry.

"Hee Loren" Het is Harry hij klinkt best vrolijk. Ik begin te snikken. "Wat is er? Is het Niall?"

"Nee het is niet Niall, maar er is wel iets anders dat ik je moet vertellen." Ik hoor Harry slikken en het is even stil aan de andere kant van de lijn.

"Weet je nog ons gesprek van vanmorgen over Nola, dat ze zo weinig van zich liet horen. Ik kwam dus een uur geleden thuis, geen Nola maar wel overal haar spullen. Ik was op haar kamer en ineens was ze daar. Ze werd heel erg boos en ik werd haar kamer uit geduwd.."
Ik ratel aan één stuk door, hap dan even naar adem en vetel dan verder.
"Niet veel later kwam ze haar kamer uit, vertelde dat het haar spijt en dat ze terug gaat naar Nederland en toen was ze weg. Voordat ik haar tegen kon houden"

Harry en ik zitten nu in de auto, gelijk nadat ze weg was en ik ook even moest huilen heb ik Harry het hele verhaal uit gelegd, wat er was gebeurd en dat ze nu waarschijnlijk naar het vliegtuig is.

"Ik hoop dat ze er nog is" zegt Harry met een zucht en kijkt mij heel even aan.

"Ik hoop het ook, maar ik ben bang dat dit het einde is van onze vriendschap" ik moet nu heel veel moeite doen om niet te gaan huilen.

Harry parkeert zijn auto en als twee gekken rennen we naar binnen. Op zoek naar Nola, wat nog heel moeilijk gaat worden op een vliegveld.

"Waar is de rij voor Nederland?" Vraagt Harry terwijl we alle borden in de gaten houden.

"Daar!" Roep ik. En we rennen er gelijk heen achteraan in de rij staat Nola. In haar eentje met haar koffer naast haar.

"Nola!" Roept Harry en pakt haar bij haar armen.

Het lijkt Nola niks te interesseren want ze draait zich weer om. Betekend dit dan ook het einde van hun relatie?

"Waarom heb je mij niet gezegd dat je weg ging?"

"Gewoon niet" zegt ze en haalt haar schouders op, ik kan aan haar zien dat ze het moeilijk heeft.

Ze houdt zich nog even in en begint dan te praten. "Ik wil gewoon terug naar huis, naar Nederland, ik mis het"

"Maar dat had je toch ook gewoon kunnen zeggen?"

"Nee Harry dat kon ik niet, het houdt hier op voor ons, en ook voor onze vriendschap" zegt ze en kijkt mij aan.

Dat is het laatste wat ze zegt en loopt met koffer en al langs de paspoort controle.

----------------------------------------------
Updated!

Hier dan hoofstuk 5 ik ben heel blij met alle lezers en alle reacties, morgen komt er weer een nieuw hoofdstuk.

Sorry voor de lezers van don't let me go maar ik had gewoon ineens inspiratie voor dit verhaal.

Blijf vooral reacties plaatsen, ik word er gewoon zo vrolijk van. Net zoals liedjes van one direction, of de lach van Niall.

Love you all!!