BENİM PSİKOPAT MAFYAM(DÜZENLENİYOR)

3.BÖLÜM:KABUSUN OLUCAM!!

"Defne susmak senin için kaçış değil. Sana sordum bu saate nerden geliyorsun!" Yine aynı sesle bağırınca yerimden sıçramıştim. Yengem yanıma gelip beni kendine doğru çevirdi. Amcama göre gayet sakin dururdu hep yine aynısını yapıp sakin sesiyle konuşmaya başladı.

"Canım konuş hadi bu saatte dışarda ne işin var? Neden bize haber vermedin çok telaslandik kızım." Dedi sakin ses tonuyla yengem onun gözlerinin içine bakıp cevap verdim.

"Özür dilerim amca ve yengem bana kızdıniz biliyorum ama uyuyamadim ve bu yüzden biraz sahile doğru koşup geri geldim hepsi bu sizi sinirlendirmek istememiştim." Duygu sömürüsü yapmaya başlayınca amcam konuşmamdan tatmin olmuşcasina sakallarını okşayıp koltuğa oturdu. Bunlar niye bu kadar telaşlandilar? Ve nerden öğrendiler benim dışarı çıktığımı o kadarda gürültü yapmadığım halde uyandılar.
Yengem bana sarılıp saçlarımın arasına öpücük kondurdu ve geri çekildi.

"Bidaha olmasın Defnem bizi korkutma olur mu kızım." Yengeme gülümseyip odama çıkmaya koyuldum. Bugünlük bu kadar olay yeter iyice yorgun hissediyordum kendimi zaten saat beş olmuştu nerdeyse sabah şuan sadece uyumak ve hiçbirsey düşünmek istemiyordum.
Odama gelince içeri girip hırkamı, ayakkabılarımı bi yere bırakıp kendimi yatağımın üzerine bıraktım. Uyku sen öyle güzelsin ki kendimi uykunun ellerine bırakıp gözlerimi kapadım.

****

Yengemin tiz ve güler yüzlü sesiyle uyanmak kadar güzel birşey olamazdı ama nedense şu güneşligi çekip güneşin yüzüme vurması beni deli etmiyor değildi. Gözlerimi ovup yatağımdan kalktım yengem yanıma gelip yanağımı öpünce bende onu öptüm.

"Hadi kızım güzel bir duş alıyorsun, üstünü giyip kahvaltıya çabucak iniyorsun. Meriç 'le kala kala onun gibi uykucu olmuşsun." Diyip gülünce yengem bende gülümsedim. Küçüklüğümuzden beri benle Meriç 'i hep böyle kaldırırdi aslında hoşumuza gitmezdi ama yengeme demezdik üzülmesin diye büyüdüğümüzu hala kabullenemez siz hep benim küçük yavrularım derdi.
Yengem odamdan çıkınca bende duş almak için banyoya girdim. Günlük rutin işlerimi halledip banyodan çıktım. Dolabımdan askılı siyah kotumu, ayakkabılarımı çıkarıp giyindim telefonumuda yanıma alıp odadan çıkmıştım işte hazırdım. Herkese 'günaydın' diyecekken Durunun 'da sofrada oturduğunu görmemle gözlerimi devirmem bir olmuştu.
Çünkü geleceğini bana haber vermemiş yada odama çıkmak aklına bile gelmemesi beni üzmüştü doğrusu kalkıp bana sarılacakken üzgün surat ifadesini takındim.

"Ya çiçeğim noldu neden üzgünsün demek çok isterdim ama aklından geçenleri bildiğimden sormak istemem biliyorum fıstığım sana geleceğimi haber vermedim, bide gelip seni uyandırmak çok istedim ama yengen kendisi uyandırmak istediğini söyleyince bende vazgeçtim ben çok masumum kuşum son karar senindir." Diyip başını öne eğince hepimiz gülmeye başlamıştık. Onun yanındayken ciddi durmak hiç mümkün olmuyordu, aklımdan geçenleri bile anlardı o çok seviyorum bu kızı ya.