My Best Friend [Book1] #READINT2017

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 42

Κυριάκος pov.

Μια ακόμη μέρα στο νοσοκομείο και δεν μπορώ άλλο. Κάθομαι δίπλα της και κλαίγομαι. Θέλω να βγω έξω απο εδώ να ξεσπάσω, δεν το αντέχω άλλο όλο αυτό.

Κυριάκος: ρε Εύα! Ξύπνα! Δεν μπορώ άλλο να σε βλέπω έτσι! Δεν καταλαβαίνεις ότι όλο αυτό μου κάνει κακό? Ξύπνα! Το ξέρω σου δημιούργησα τόσο πόνο. Και ψυχικό και σωματικό αλλά σε παρακαλώ ξύπνα.. μην το κάνεις για εμένα, κάντο για τους άλλους που σε αγαπούν και σε κάνουν χαρούμενη! Σε παρακαλώ..

Μετά απο αυτό το μικρό ξέσπασμα έπεσα με φορά πίσω στην καρέκλα και προσπαθούσα να ηρεμήσω. Της κρατούσα το χέρι και ανάσαινα βαριά μη μπορώντας να ηρεμήσω τον εαυτό μου. Ξαφνικά ένιωσα ένα σφίξιμο στο χέρι μου. Τινάχτηκα πάνω και είδα ότι η Εύα προσπαθούσε να ανοίξει τα μάτια της.

Βγήκα έξω τρέχοντας πανικόβλητος προς τους υπόλοιπους να τους πω τα καλά νέα.

Ελένη: τι έγινε? Επαθε κάτι η Εύα?

Κυριάκος: ξύπνησε! Η Εύα ξύπνησε! Φωνάξτε ένα γιατρό!

Επιτέλους ένιωσα τον αέρα στα πνευμόνια μου. Είμαι τόσο χαρούμενος που ξύπνησε που δεν μπορώ να κρύψω το χαμόγελο μου το οποίο έχει φτάσει έως τα αφτιά.

Ο γιατρός μπήκε μέσα να την εξετάσει και όλοι οι υπόλοιποι περιμένουμε απέξω με την αγωνία ζωγραφισμένη στα πρόσωπα μας.

Λίγη ώρα αργότερα βγήκε έξω ώστε νας μας ενημερώσει σχετικά με την υγεία της.

Ιατρός: Μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι πλέον δεν έχετε κάτι να φοβάστε! Είναι μια χαρά! Φοβόμασταν μήπως απο το σοκ του ατυχήματος είχε κάποια προβλήματα αλλά τελικά όλα είναι μια χαρά!

Άρης: τι εννοείται απο το σοκ μήπως είχε κάποια προβλήματα?

Ιατρός: Οτι απο το σοκ του ατυχήματος θα μπορούσε να χάσει ένα μέρος της μνήμης της πράγμα το οποίο δεν έχει γίνει.

Άρης: μπορούμε να την δούμε σωστά?

Ιατρός: ναι αλλά θα παρακαλούσα όχι πολλά άτομα μαζί για αρχή.

Άρης: σας ευχαριστούμε.

Ιατρός: την δουλειά μου έκανα... καλή σας μέρα!