Takip - Shawn Mendes

Shawn|thirty-eight

Shawn'dan
Hastaneye hızla girdim.
"Leonardo Miller hangi odada?"dedim.
Babasının adını Carter'dan öğrenmiştim.
"İki kat yukarıda 627 numaralı oda efendim"dedi.
Asansöre binip 3.kata bastım. En sonunda gelince 627 numaralı odayı aramaya başladım.
622, 624, 627 ve işte 627
Kapının orada kimse yoktu. Odaya girdi odada boştu.
Telefonu elime aldım. Tam Carter'ı arayacağım
"Shawn!"diye bağırdı Carter. Gözleri kızarmıştı.
"Carter baban?"dedim.
"Öldü Shawn."dedi ağlamıyordu. Yüzünde hiçbir ifade yoktu.
"Carter"diyip sımsıkı sarıldım.

Carter'dan
Babam ölmüştü. O gitmişti. Yabaliceğim hiçbir şey yok. Sadece onla kızgın bir şekilde ayrıldığımız için üzülüyorum. Az sonra dediklerimden sonra ne biçim bir çocuksun sen diye bilirsiniz ama umrumda değilsiniz.
Babamın ölmesiyle hayatımda bir şey değişeceğini sanmıyorum. Zaten yoktu yine yok. Aramayıcak artık seni falan derseniz. Zaten aramıyordu. Babamın ölmesine üzülecek olanlar şu 'üvey' kardeşimle annesi.

"Bir kardeşim varmış?"dedim Shawn'a dönüp.
"Ne? Sen ciddi misin ya"dedi.
"Maalesef evet"dediğim anda Natalie geldi.
"Seni küçük orospu babam öldü sen milletle fingirdeşiyosun!"diye bağırdı bana.

Carterr sakin olll. Sakin. Tamam! Sakinim sorun yok. Ne sakini lan!
"Onun gerçektende senin baban olduğunu mu düşünüyorsun? Tamam benden daha çok seninle vakit geçirmiş olabilir. Bana kötü davranıyor olabilir ama eğer gerçekten size değer verseydi annemden boşanır sizinle gizli saklı yalan söyleyip görüşmezdi değil mi? Bu arada o benim sevgilim ve bana destek olmaya geldi yani erkeklerlen falan fingirdeşmiyorum. Şimdi burdan siktir olup git!!"dedim. Son cümlede baya bağırmıştım ki tüm insanların kafaları bize dönmüştü.

1 gün sonra
Herkes yavaş yavaş dağılıyordu mezarlıktan. Babam sonsuzluğa gitmişti. Yaptığı günahlar affedilir miydi? Çelişkideyim ama o ne olursa olsun babamdı. Tabii ki de üzüldüm ama kriz geçirecek kadar değil. Natalie, annesi ve benim annem kalmıştık sadece. Buradan defolup gitmelerini istiyorum sadece.
"Jessica Hanım merhaba. Ben Joe. Size yardımcı olmaya geldim."dedi Joe abi. Onun burada ne işi vardı.
"Sizde kimsiniz!? Neden bana yardımcı olacaksınız?"dedi Jessica.
"Öncedende dediğim gibi ben Joe. Yeni evinize taşınmanıza ve buradaki kuralları uymanıza yardımcı olacağım."dedi Joe abi hiç ciddiyetini bozmadan.
"Sana ihtiyacım yok be-"Jessica sözünü tamamlayamadan annem araya girdi.
"Benim çalışanlarıma helede benim olduğum yerde ne sen diye hitap edebilirsin ne de onlara bağırabilirsin. Şimdi yeni evinize gideceksiniz zaten eşyalarınız orada. Natalie yarın 11.sınıf olarak Carter'ın okulunda okumaya devam edicek. Detayları Bay Joe size anlatıcaktır. Parayıda dert etmeyin her ay yüklü miktar bir para kartınızda olacak. Çok acil bir şey olmadığı takdirde beni ve kızımı rahatsız etmezseniz sevinirim. İyi günler Bayan Jessica."dedi ve benim koluma girip oradan gittik.

"Tamam. Ona bir şey yapmayacağım. Tabii ki de onu üvey kardeşim gibi tanıtmayacağım. Bana bulaşmasın yeter. Shawn şu lanet kızdan konuşmasak...

Shawnla konuşurken bir anda kapım açıldı. Gelen annemdi.
"Efendim anne"dedim telefonu kulağımdan çekerken.
"Konuşman bitince aşağıya gel canım."dedi ve gitti.

"Shawn annem çağırdı. Gitmem gerek. Seni sonra ararım. Bende seni seviyorum. Görüşürüz."

Telefonu kapatıp aşağıya indim.
"Efendim anne."dedim
"Otur bakalım. Konuşmamız gereken şeyler var."dedi annem. Kesin konumuz yine Shawn ve Ben. Kafamı başla anlamında salladım.
"Seni aradığım o gece Shawn'daydın ve sarhoştun. Bir şey oldu mu?"dedi. Ne kadarda hızlı gelmişti bu konuya.
"Hayır, olmadı."dedim düz bir sesle.
"Emin misin?"dedi.
"Kesinlikle. Belki olabilirdi ama ben çok içtiğim için ya da dokundu mu bilmiyorum artık kustum."
"Belki de olmasan gereken buydu. Eğer o gece Shawn'la bir yaşasaydın belki de kendini suçlu hissedecektin."
Haklı olabilirdi. Ama bunları düşünmek kesinlikle istediğim bir şey değil. O kadar sorun varken birde suçluluk duygusuyla uğraşamam.

Akşam yemeğinide yedikten sonra biraz salonda oturduk. Uykumun geldiğini hissetim ve anneme iyi geceler dedim ve uyumak için yukarı odama çıktım. Dişlerimi fırçaladım ve pijamalarımı giyip yatağa yattım.

Sabah Okul
Okula girdiğim anda gözler bana dönmüştü. Şimdi herkes benim babam öldüğü için üzüntüden yerlebir olduğumu falan düşünecekler fakat öyle bir şey yok. Sınıfa geçip her zamanki yerime yani en arka sıraya oturdum. He bu arada. Crystal ve Ariana seni arayıp sormadı demeyin. Onlar aradılarda cenazeye de geldiler. Haberiniz olsun. Arkadaşlarıma laf yok.

Her zaman olduğu gibi yine sıradan bir okul günü olacak sanmıştım. Ama bu sıralar yanıldığım konular gibi bu konuda da yanıldım.
_________________________________________

Hello!!! 2017'ye girdik. 7 rakamından nefret ediyorum. Salak şey. Neyse umarım bu yıl her şey istediğiniz gibi olur ve en önemlisi sağlıklı olursunuz. Geç yazdım biliyorum ama sınavlarım vardı. İnşallah bölümü beğenirsiniz. Sizii çoook seviyorum. İyi okumalarr.